پایان خوش صعود سخت

مهدی فرهادی صعود زمستانی دیواره علم کوه را شاید بتوان نهایت آرزوی بسیاری از دیواره نوردان ایرانی دانست. از سالهای دور تلاش‌های بسیاری روی این غول عظیم گرانیتی ایران زمین انجام گرفته است. تلاش‌هایی که بسیاری از آنها به نتیجه غائی که همانا صعود کامل دیواره بوده نینجامیده و به جز دو صعود کامل مسیر آرش به‌صورت انفرادی توسط محمد نوری از کوهنوردان نام‌آور باشگاه آرش در سال1369 و صعود سال 1380 تیم دانشجویان دانشگاه شریف به مسیر 52 شکوه ،صعود موفق دیگری بر این دیواره انجام نگرفته بود.در چنین وضعیتی شاید ایده صعود زمستانی دیواره علم کوه آن هم از مسیر 48 لهستانی‌ها قدری بلندپروازانه به نظر می‌رسید ایده صعود مسیری که برخلاف مسیرهایی که پیش از این در زمستان صعود شده بود،در آن کمتر خبری از کارگاه‌های آماده و حتی میانی‌های مطمئن است. اما ایده صعود زمستانی48 و تشکیل تیمی به این منظور چگونه شکل گرفت؟پاییز سال 1392 با پیشنهاد فرشاد میجوجی (از سنگ‌نوردان جوان قزوینی) جمعی از سنگ‌نوردان گرد هم آمدیم تا با انجام تمرینات منظم با رویکرد گشایش مسیر در دیواره‌های کشور خود را برای برنامه گشایش مسیر دیواره غربی در تابستان سال 93 آماده کنیم. هسته اولیه این برنامه با حضور فرشاد میجوجی (قزوین) - احسان پرتوی‌نیا (کرج) مهدی فرهادی(تهران) علی مصباحی (تهران) و حامد حواله دار(تهران) در جلسه‌ای در پای دیواره پل خواب تشکیل گردید و چندی بعد سعید آقاکاشی (قزوین) و امین معین (تهران) نیز به این جمع افزوده شدند.
با نظر جمع مقرر شد که یکی از اردوهای تمرینی ما در زمستان سال۹۲ در منطقه علم کوه با هدف تلاشی محدود روی یکی از مسیرهای دیواره برگزار شود. پتانسیل و انگیزه بالای اعضای این گروه در برنامه‌های تمرینی پل خواب و دیواره وستون باعث شد که احسان پرتوی نیا ایده قدیمی که سال‌ها ذهن او را به خود مشغول کرده بود در بین اعضای گروه مطرح کند و آن ایده چیزی نبود جز تلاش برای صعود زمستانی دیواره علم کوه از مسیر ۴۸ . دلیل اصلی احسان برای این پیشنهاد کسب تجربه‌ای جدید در زمینه صعود زمستانه پاک و به شیوه استفاده از ابزارهای غیر کوبشی روی دیواره علم کوه بود. مسیر ۴۸ لهستانی‌ها مسیری است که کمترین میزان میخ و رول و کارگاه‌های آماده را در این دیواره داشته و صعود آن از بسیاری از جهات
به گشایش مسیر شبیه است.
ایده احسان اگرچه قدری فراتر از تصورات ما بود، اما همگی با اتفاق نظر تصمیم گرفتیم که به تجربه‌ای نو دست بزنیم حتی اگر شانس موفقیت آن اندک باشد. ما تصمیم گرفتیم که اندکی از مرز توانایی‌هایمان فراتر برویم و از محدوده آرامشمان فاصله بگیریم و به این شکل ماراتن سنگین صعود زمستانی ۴۸ آغاز شد.
برنامه‌ریزی، تدارکات، اجرا
برای اجرای برنامه صعود دیواره علاوه‌بر برنامه‌های تمرینی و هماهنگی که تدارک دیده شد دو برنامه بارگذاری بارهای فنی، تجهیزات کمپینگ و پوشاک در منطقه علم چال و سرچال را نیز در نظر گرفتیم.
اولین برنامه بارگذاری (16-17 آبان‌ماه)
در این برنامه حدود ۱۴۰ کیلو بار شامل: مواد غذایی- پرتالج، طناب جهت ثابت‌گذاری و برخی دیگر از تجهیزات کمپینگ و پوشاک را به سرچال انتقال داده و مقداری از بارها را در نقطه‌ای بین سرچال و علم چال بارگذاری کردیم. علاوه‌بر نفرات تیم دوستانی از خانه کوهنوردان تهران، بزرگورانه در حمل بارها به ما کمک کردند. افراد شرکت‌کننده در این برنامه: عباس رنجبری، نیما اسکندری، روشن قوامیان، آنا فراهانی، محسن ضیاء، رشید صمد‌زاده، احسان پرتوی‌نیا، مهدی فرهادی، حامد حواله‌دار، علی مصباحی، امین معین وسعید آقاکاشی بودند.
دومین برنامه بارگذاری (21-22 آذرماه 1392)
در این برنامه پنج نفر از اعضای تیم بخشی از بارهای فنی و مواد غذایی را طی یک برنامه دو روزه همراه با برفکوبی سنگین به سرچال منتقل کردند. نفرات شرکت‌کننده در این برنامه: احسان پرتوی‌نیا، فرشاد میجوجی، حامد حواله‌دار- سعید آقاکاشی و علی مصباحی بودند.
گزارش 13 روز تلاش نهایی برای صعود زمستانه دیواره علم کوه(مسیر48)
پنج‌شنبه ۱۷ بهمن‌ماه ۱۳۹۲
حرکت از تهران به سمت کلاردشت -رودبارک و پس از یک ساعت پیاده‌روی در ونداربن اقامت می‌کنیم.pic1
جمعه ۱۸ بهمن‌ماه ۱۳۹۲(روز دوم)
حدود ساعت پنج‌و‌نیم صبح حرکت خود را به سمت بالا آغاز می‌کنیم. خوشبختانه به‌علت سفت‌بودن و تثبیت برف‌ها مسیر شیب‌های بهمنی بعد از کشتی سنگ تا سرچال کاملا ایمن است. اولین گروه از نفرات تیم حدود ساعت 15 به سرچال می‌رسند. هوای سرچال صاف و با سرعت باد نزدیک به صفر دمای هوا در شب نیز به حدود منفی 15 درجه می‌رسد.
شنبه ۱۹ بهمن‌ماه ۱۳۹۲(روز سوم)
بعد از صرف صبحانه و لیست‌برداری و جداکردن بارهایی که باید به علم چال حمل شود حدود ساعت 11 حرکت خود را به سمت بالا آغاز می‌کنیم. بعد از حدود یک ساعت به محل بارگذاری وسایلمان می‌رسیم حامد به کمک GPS محل دقیق بارها را به ما نشان می‌دهد. بارها را خارج کرده و بخشی از آنها را نیز به کوله‌های خود افزوده و به نزدیکی علم چال منتقل می‌کنیم. برنامه فردا انتقال بقیه بارها و امکانات کمپینگ به علم چال و برقراری کمپ و اقامت در علم چال است.
یکشنبه ۲۰ بهمن‌ماه ۱۳۹۲(روز چهارم)
امروز ساعت 10 همگی از پناهگاه خارج می‌شویم و بخشی دیگر از بارها را حمل و کمپ خود را پای قله شاخک برپا می‌کنیم. فردا باید چند کار مهم دیگر را به انجام برسانیم: ثابت‌گذاری طناب تا پای مسیر 48-حمل بخشی دیگر از بارها از دروازه جهنم (محل بارگذاری پاییزه بارها) به علم چال - و حمل ابزارهای فنی و طناب‌ها از روی طناب ثابت‌ها به پای مسیر. شب سردی را در کمپ سپری می‌کنیم هوای بیرون چادرها حدود منفی 20 درجه و باد ملایمی نیز می‌وزد که گهگاه شدید و کوبنده نیز می‌شود. برنامه فردا: مهدی و فرشاد: ثابت‌گذاری از کف یخچال تا پای مسیر- امین و حامد: حمل بار تا پای مسیر- احسان و علی: حمل بار تا پای طناب ثابت‌ها.pic2
دوشنبه۲۱ بهمن‌ماه ۱۳۹۲(روز پنجم)
صبح زود مهدی و فرشاد حرکت خود را به سمت گل سنگ‌ها آغاز می‌کنند. احسان مسیر سمت راست گل سنگ‌ها را به صورت مستقیم تا پای مسیر 48 برای ثابت‌گذاری پیشنهاد می‌دهد. علی و احسان طناب‌های ثابت را به پای مسیر می‌رسانند و مهدی کار ثابت‌گذاری را آغاز می‌کند و بعد از یک ساعت و نیم تلاش درحالی که حدود 300 متر طناب را به پشت خود متصل کرده به کارگاه اول مسیر 48 می‌رسد؛ خوشبختانه به‌رغم شیب تند مسیر، برف به‌خوبی تثبیت شده و مشکل خاصی در روند صعود پیش نمی‌آید. فرشاد با حرکت بر روی طناب ثابت با نصب نبشی برف و سایر ابزارهای موجود ریبلی‌های مسیر ثابت‌گذاری شده را ایجاد کرده و امین و حامد نیز کلیه ابزارهای فنی و طناب ثابت‌های مورد نیاز برای صعود را تا پای مسیر دیواره حمل می‌کنند. علی و احسان نیز که از مزیت استفاده از راکت برف و اسکی برخوردارند، برخی دیگر از بارهایی را که در مسیر سرچال به علم چال قرار داده شده بود به محل کمپ منتقل می‌کنند.
سه‌شنبه۲۲ بهمن‌ماه ۱۳۹۲(روز ششم)
امروز صبح احسان و فرشاد اولین گروهی هستند که حرکت خود را به سمت دیواره آغاز می‌کنند. آنها قصد دارند با صعود طناب ثابت‌ها خود را به پای مسیر رسانیده و شانس خود را برای صعود طول 1 امتحان کنند.مهدی و علی پرتالج را به پای دیواره منتقل کرده و با کمک احسان آن را پای مسیر نصب می‌کنند. مسیر طول 1 به‌علت خفته بودن شیب آن و پوشیده بودن شکاف‌ها از برف و یخ، قدری بد قلق و صعود آن زمانبر است و بعد از حدود 25 متر صعود، فرشاد به علت شرایط مسیر و کمبود ابزار از ادامه صعود منصرف می‌شود.شب هنگام احسان تغییراتی در ترکیب اولیه ایجاد می‌کند: مقرر می‌شود مهدی و امین و همچنین علی و حامد به‌عنوان کرده‌های بعدی به نوبت بر روی مسیر فعالیت کنند. مهدی و امین فردا باید ادامه مسیر را صعود کنند.
چهارشنبه ۲۳ بهمن ۱۳۹۲(روز هفتم)
امروز صبح مهدی و امین عازم صعود بخش دوم طول 1 دیواره می‌شوند. امین با صعود بر روی طناب ثابت به ابتدای فیس می‌رسد و با ایجاد یک حفره کوچک با سر مته بر هوک سوار شده و فیس عمودی را عبور کرده و بعد از جا گذاشتن چند ابزار به شیب خفته زیر کارگاه می‌رسد و سرانجام بعد از 20 متر صعود به یک کنج کوچک که میخی در آن قرار دارد می‌رسد و کارگاه را برقرار کرده و پس از ثابت کردن طناب بر روی کارگاه، مهدی یومار زده و با جمع کردن ابزارها به امین می‌رسد و حوالی ساعت 14:30 است که تصمیم به بازگشت می‌گیرند. علی و حامد امروز خود را به پای مسیر رسانده و بعد از زدن یک رول پرتالج (چادر عمودی که در صخره نصب می‌شود)
را به آن نصب کرده و شب را در پرتالج سپری می‌کنند. بارش برف در شبانگاه و حجم بالای برفک در داخل چادر بر سختی‌های این اقامت شبانه می‌افزاید.
پنج‌شنبه 24 بهمن 92 (روز هشتم)
امروز علی و حامد پس از سپری کردن یک شب سخت داخل پرتالج حوالی ساعت ۶:۳۰ صبح حرکت خود را به قصد صعود طول دوم مسیر آغاز می‌کنند. علی ساعت ۸ صبح صعود سرطناب مسیر را آغاز می‌کند. سرانجام بعد از حدود ۶ ساعت و ۴۵ متر صعود دشوار علی به کارگاه زیر کنج بزرگ می‌رسد و پس از برقراری کارگاه فرود می‌آیند. امروز همزمان با فرود علی و حامد، فرشاد و احسان حرکت خود را به قصد شب مانی در پرتالج از کمپ اصلی آغاز می‌کنند. ضمنا امروز فرح، آنا و سعید نیز طی تماسی به ما اعلام کردند که حرکت خود را از رودبارک به سمت ونداربن آغاز کرده تا فردا از ونداربن به سمت سرچال حرکت کنند.
جمعه25 بهمن 1392(روز نهم)
فرشاد و احسان نیز همچون علی و حامد شب سختی را در پرتالج سپری می‌کنند. فرشاد و احسان پس از حدود۱۰۰ متر یومار زدن بر طناب ثابت به پای کنج بزرگ می‌رسند. خوشبختانه اوضاع کنج بزرگ از چیزی که بچه‌ها تصور می‌کردند خیلی بهتر است و برف زیادی داخل شکاف‌ها نخوابیده و به‌جز چند متر ابتدایی کنج که تقریبا پیاده رو است برف چندانی در مسیر وجود ندارد. سرانجام احسان صعود سرطناب مسیر را آغاز می‌کند. بعد از ۴ ساعت احسان به کارگاه می‌رسد و چند متر بعد از کارگاه نیز ادامه می‌دهد اما با توجه به وضعیت زمان و شرایط سخت حمایتچی از ادامه صعود منصرف شده و در کارگاه کنج مستقر شده و پس از بالا کشیدن بارها و مرتب کردن کارگاه و همچنین ثابت کردن طناب استاتیک در مسیر به همراه فرشاد راه بازگشت را در پیش گرفته و به کمپ اصلی بر می‌گردند.امروز همچنین فرح،آنا و سعید موفق شدند پس از یک صعود نفسگیر خود را به سرچال رسانده تا فردا در علم چال به ما ملحق شوند.
شنبه 26 بهمن 1392(روز دهم)pic3
مهدی و امین ساعت ۴ صبح حرکت خود را از چادر آغاز می‌کنند ۳۰۰ متر صعود طناب ثابت پای یخچال تا پای دیواره و همچنین ۱۵۰ متر صعود روی طناب ثابت‌های دیواره تا شروع صعود اصلی آنها در پیش رویشان است ساعت ۸ صبح مهدی اولین میانی طول چهارم(گرده اسبی) را انداخته و صعود را آغاز می‌کند سرانجام مهدی با حدود ۴۰ متر صعود به کارگاه می‌رسد. زمان عالی است ساعت ۹:۴۵ است. طول بعد را به طول ۴۵ متر امین به‌صورت سرطناب صعود کرده و سپس کارگاه را ایجاد کرده و با حمایت مهدی و رسیدن او به کارگاه امین ۱۵ متر تراورس تا پای دو جورابی را نیز طی کرده و پس از ثابت کردن طناب در پای دو جورابی به کارگاه طول ۵ فرود می‌آید. مهدی و امین پس از مرتب کردن کارگاه فرود آمده و پس از تلاشی حدود ۱۲ ساعته به کمپ اصلی می‌رسند. امروز سعید، آنا و فرح هم به کمپ اصلی می‌آیند و در کمپ مستقر می‌شوند.
احسان برنامه صعود فردا را مشخص می‌کند. فرشاد و حامد باید ساعت 12 شب حرکت خود را آغاز کرده و با صعود طناب‌های ثابت خود را به پای دو جورابی رسانده و دو طول باقیمانده تا ریزشی‌ها را صعود کنند.
یکشنبه۲۷ بهمن ۱۳۹۲(روز یازدهم)-پایان صعود
حامد و فرشاد ساعت 12 شب از چادر خارج می‌شوند و به سمت دیواره حرکت می‌کنند. ساعت 1:30 به پای دیواره رسیده و ساعت 5:30 به پای دوجورابی می‌رسند. ساعت 13:30 بعد از 12 ساعت تلاش لحظه‌ای که مدت‌ها در انتظارش بودیم می‌رسد و فرشاد و حامد همدیگر را در انتهای ریزشی‌ها در آغوش می‌گیرند و این خبر را از طریق بی‌سیم به اطلاع نفرات حاضر در کمپ اصلی می‌رسانند. حامد و فرشاد تصمیم می‌گیرند به احترام سایر نفراتی که در این صعود زحمت کشیدند تا در نهایت دو نفر به انتهای مسیر برسند و هدف اصلی برنامه که صعود دیواره بود، نه صعود قله چند متر انتهایی تا قله را طی نکنند و پس از چند دقیقه استراحت، قرار دادن یک نشانه صعود و ثبت فیلمی از انتهای مسیر راه بازگشت را در پیش می‌گیرند. در نهایت ساعت19:30 بعد از تلاشی سخت درحالی که حجم زیادی ابزار و تجهیزات را همراه خود دارند به پای یخچال رسیده و مورد استقبال همنوردان خود قرار می‌گیرند
دوشنبه۲۸ بهمن ۱۳۹۲(روز دوازدهم)
از شب گذشته یکسره برف می‌بارد.. صبحگاه که بر می‌خیزیم حجم باور نکردنی برف را در منطقه مشاهده می‌کنیم. بیش از 50 سانتیمتر برف باریده و حجم عظیمی برف به‌صورت بهمن از بالای دیواره به سمت پایین دیواره سرازیر شده و مناظر شگفت‌انگیزی را ایجاد کرده ساعت11 بعد از جمع کردن وسایل به سمت سرچال حرکت می‌کنیم.
حوالی ساعت ۱۳ به سرچال می‌رسیم. به علت دید کم مسیر و بارش برف تازه احسان تصمیم به نرفتن تیم به پایین می‌گیرد.
سه‌شنبه29 بهمن 1392(روز سیزدهم)
امروز هوا خوب و آرام است بدون اندکی ابر در بالا و مه در پایین دست. تصمیم سرپرست بر رفتن است و همگی کوله‌ها را بسته و بارها اضافی را در سرچال جاسازی کرده و راه برگشت را در پیش می‌گیریم. خوشبختانه وضعیت برف بسیار پایدار است و تقریبا خطر بهمن ما را تهدید نمی‌کند. حوالی ظهر به ونداربن می‌رسیم و پس از لختی استراحت راه را به سوی آخرین نقطه ماشین رو که وانت نیسان انتظار ما را می‌کشد در پیش می‌گیریم. سپس رودبارک و پس از آن هر کس راه خانه را در پیش می‌گیرد و سفر ۱۳ روزه ما نیز به پایان می‌رسد سفری هرچند ۱۳ روزه اما خوش یمن و مبارک.