این «جدایی...» چقدر لذت بخش بود

علیرضا مجمع

بیست‌ونهمین دوره جشنواره فجر هم به پایان رسید. البته زمانی که شما این چند خط را می‌خوانید اختتامیه جشنواره برگزار شده است و به دلیل اینکه این صفحه زودتر بسته می‌شود احتمالا از نتایج بخش مسابقه جشنواره چیزی در این صفحه درج نمی‌شود. عجالتا بد نیست در این مجال اندک و برای اینکه حال و هوایی از اختتامیه جشنواره و نتایج بخش مسابقه دستتان بیاید انتخاب‌های خودم را برای شما بگویم. این انتخاب‌ها البته با انتخاب‌های هیات داوران تفاوت خواهد داشت.

اصولا در همه این سال‌ها عادت کرده‌ایم خیلی به نظر و نگاه هیات داوران اهمیت ندهیم، چون بی‌شک با نگاه غیرسینمایی و بیشتر دولتی به فیلم‌ها نگاه می‌شود. البته به نظر می‌رسد امسال نگاه مستقل‌تری در هیات داوران موجود بود. این را از فهرست نامزدهای اعلام شده می‌گویم.

اما به هر حال اگر سلیقه به خرج داده نشود، انتخاب‌های امسال هم به شوخی شبیه‌تر می‌شود. انتخاب‌های جشنواره ۲۹ را بخوانید .البته در مواردی این لیست با عنوان جوایز تفاوت ماهوی دارد. خودتان بخوانید تا متوجه شوید:

بهترین ده دقیقه ابتدای فیلم: سیزده ۵۹ (سامان سالور).

بهترین صدای فیلم: به شهادت سالن همایش‌های برج میلاد هیچ فیلمی ارزش این جایزه را ندارد. مگر در سالن همایش‌های برج میلاد می‌شد صدای خوب شنید که انتظار دارید یکی را هم انتخاب کنم!

بهترین موسیقی: کارن همایونفر (مجموعه کارها).

بهترین نقش مکمل مرد: شهاب حسینی(جدایی نادر از سیمین)، مهران احمدی (اسب حیوان نجیبی است و آلزایمر).

بهترین نقش مکمل زن: ساره بیات(جدایی نادر از سیمین). شایسته ایرانی هم در آینه‌های روبه‌رو بعضی جاها حیرت‌انگیز بود.

بهترین تدوین: هایده صفی یاری (جدایی نادر از سیمین).

بهترین فیلمبرداری: محمود کلاری (جدایی نادر از سیمین).

بهترین نقش اول مرد: همه بازیگرها مثل نقش‌های قبلی شان بودند الا پیمان معادی در جدایی نادر از سیمین که او هم بازیگر حرفه ای نیست.

بهترین نقش اول زن: طناز طباطبایی(مرهم).

بهترین فیلمنامه: جدایی نادر از سیمین (اصغر فرهادی)، مرهم (علیرضا داوودنژاد)، ورود آقایان ممنوع (پیمان قاسم‌خانی).

بهترین کارگردانی: جدایی نادر از سیمین (اصغر فرهادی).

بهترین فیلم: با فاصله‌ای وحشتناک از کل موجودیت سینمای ایران: جدایی نادر از سیمین(اصغر فرهادی).

فیلمی که باید در سینما دید: راه آبی ابریشم (محمد بزرگ نیا) به جهت ابعاد فیلمبرداری روی پرده بزرگ.

بهترین سکانس جشنواره: فصل بیمارستان فیلم فرزند صبح، بیشتر فصل‌های جدایی نادر از سیمین.

انتخاب ویژه: مرهم (علیرضا داوودنژاد) به جهت نگاه واقع گرایانه و به دور از ادا و اطوارهای معمول سینمایی به مسائل جوانان و اجتماع.

بهترین فیلم ویدئویی: آفریقا (هومن سیدی).

بدترین دیالوگ جشنواره: چند دیالوگ فیلم جرم (مسعود کیمیایی) که شرم دارم عین دیالوگ را بگویم. فقط می‌گویم که دیالوگ‌ها درباره سیاحت جزیره خارک بود و از این جور چیزا! همچنین دیالوگ‌های اسب حیوان نجیبی است

(عبدالرضا کاهانی).