فشار خونی‌ها موز بخورند - ۲۹ بهمن ۸۶

سارا گیوگل

موز به افرادی که دارای فشار خون بالایی هستند کمک می‌کند تا فشار خون خود را روزانه کنترل کنند. اثر پتاسیم موز بر کاهش و کنترل فشار خون بسیار قوی است. دانشمندان می‌گویند افزودن پتاسیم به غذای روزانه افراد باعث پایین آمدن فشار خون می‌شود و وقتی که پتاسیم از جیره غذایی حذف شود، فشار خون بالا می‌رود. پتاسیم، ماده معجزه‌آسای موجود در موز است که سیستم گردش خون را تنظیم می‌کند. به عنوان مثال در مطالعه ۸۵۹نفر مرد و زن که به وسیله دانشگاه Sandiago کالیفرنیا و دانشگاه کمبریج انگلستان انجام شد، تحقیقات نشان داد که افرادی که روزانه از غذایی که دارای پتاسیم بالایی هستند استفاده می‌کنند، مثل موز، ۴۰درصد کمتر خطر ابتلا به حمله قلبی را دارند. یک موز متوسط، ۱۱درصد نیاز روزانه پتاسیم بزرگسالان را تامین می‌کند. برای داشتن فشار خون مناسب، مصرف کم نمک (سدیم) و مصرف زیاد منابع پتاسیم، کلسیم و منزیم بسیار مفید است. بنابراین موز یک ماده غذایی مناسب برای افراد مبتلا به فشار خون بالا است؛ زیرا پتاسیم، دفع سدیم را از بدن تسریع می‌کند و باعث گشاد شدن رگ‌های خونی و کاهش فشار خون می‌شود.

تحقیق دیگری نشان داده است کسانی که به طور روزانه به جیره غذایی خود پتاسیم اضافه می‌کنند، علاوه‌بر اینکه از حملات قلبی جلوگیری می‌شود باعث کاهش فشار خون نیز می‌شود. همچنین خطر حملات قلبی را کاهش می‌دهد. موز بهبود‌دهنده زخم مزمن معده و کاهش‌دهنده کلسترول است. تحقیقاتی که در دانشگاه تمپل فیلادلفیا انجام شد، نشان می‌دهد که حذف پتاسیم از غذای۱۲نفر که فشار خون بالاتر داشتند پس از ۱۰روز فشار خونشان بالاتر رفته است. حال به چه مقدار پتاسیم باید به غذا افزود؟ بررسی که در دانشگاه Naples ایتالیا انجام شده نشان می‌دهد که ۸۱درصد افرادی که فشار خون بالایی دارند اگر از ۳ تا ۶ جیره غذایی که پتاسیم بالا دارند مثل موز استفاده کنند، میزان دارو درمانی آنها به نصف و در بعضی‌ها کاملا قطع می‌شود.

موز همچنین به دلیل خاصیت و بافت ویژه‌ای که دارد از ایجاد زخم معده جلوگیری می‌کند. موز رسیده به عنوان یکی از موثرترین درمان‌ها برای ورم معده، زخم معده و از بین بردن یبوست به شمار می‌رود. از آنجایی که موز سرشار از آهن است، در درمان کم‌خونی موثر است. این میوه توانایی آن را دارد که تولید هموگلوبین موجود در خون را به بالاترین میزان خود کاهش دهد. به خاطر داشتن فسفر فراوان در افزایش هوش کودکان بسیار موثر است و همچنین نیروی بدن زنان باردار را افزایش می‌دهد و مانع از سقط جنین می‌شود.

موز خون‌ساز است، بنابراین اشخاص لاغر و کم‌خون حتما باید موز بخورند و به دلیل داشتن پتاسیم زیاد ضدسرطان بوده و غذای خوبی برای ماهیچه‌های بدن است. همچنین موز تاثیر خوبی در تامین رشد و تعادل سیستم اعصاب دارد. اگر چه مصرف یک موز متوسط در روز از یبوست جلوگیری می‌کند، اما ازسوی دیگر موز کال و نرسیده خاصیت قابض‌کنندگی و جمع‌کنندگی دارد که در درمان اسهال به کار گرفته می‌شود.

کمبود پتاسیم می‌تواند باعث افسردگی و اختلال حواس شود. این عارضه در افراد مسن به دلیل اینکه میوه و سبزی کمتری از جمله موز مصرف می‌کنند، بیشتر است. موزهای رسیده که حاوی پتاسیم بالایی هستند و جویدن و هضم آنها نیز آسان است، می‌توانند منبع خوبی برای تامین پتاسیم روزانه افراد سالمند باشد.

درمان طبیعی زخم معده

تحقیقات دیگری نشان می‌دهد که اثر موز برروی زخم، بیشتر از داروهای گران‌قیمت است که به وسیله پزشک تجویز می‌شود. بررسی‌های آزمایشگاهی و بررسی روی حیوانات نیز نشان می‌دهد که موز یک ماده حفاظت‌کننده قوی است. هرچند تحقیقات کامل‌تری لازم است تا به عمل یک تکه موز در سیستم هاضمه پی برد.

محققان همچنین اثرات درمانی دیگر موز را نیز دنبال کرده‌اند. در تحقیقی که در دانشگاه دهلی بر روی حیوانات انجام شده است، نشان می‌دهد که مصرف موز نرسیده خشک شده میزان کلسترول از نوع مضر آن را پایین می‌آورد.

موز از کجا آمد

موز گیاهی است علفی که مانند درختچه است با برگ‌های بسیار بزرگ و پهن به طول ۲۰/۱ تا دو متر. گل‌های مجتمع به صورت سنبله بزرگ با طول نزدیک به یک متر دارد. میوه‌اش گوشتدار، باریک و بلند خمیده و سه گوش، در آغاز به رنگ سبز، ولی پس از رسیدن مایل به زرد می‌شود.

موطن اصلی موز هندوستان است که چهار هزار سال قبل در این کشور کشت می‌شده است و از آنجا به نقاط دیگر دنیا راه یافته است. سال ۱۴۸۲ پرتغالی‌ها موز را در سواحل گینه پیدا کردند و به جزایر قناری بردند و سپس به وسیله میسیونر مذهبی اسپانیولی به نواحی قاره آمریکا برده شد و اکنون موز در تمام مناطق گرمسیر دنیا کشت می‌شود.

موز را هنگامی که سبز است از درخت می‌چینند و به مناطق مختلف می‌فرستند و در آنجا به وسیله گرما دادن آن را به اصطلاح رسیده می‌کنند. هنگامی که موز انتخاب می‌کنید باید پوست آن زرد و سفت و روی آن لکه‌های سیاه وجود داشته باشد و این نشانه موز رسیده است. موز نارس به دلیل داشتن نشاسته زیاد هضمش سنگین است. یک موز رسیده سرشار از ویتامین ث، قند و پتاسیم است. ویتامین‌های B و A و مواد معدنی مانند آهن، فسفر، منیزیم، روی و سدیم هم در موز وجود دارد. موز در ردیف غذاهای کامل و در درجه اول قرار می‌گیرد. یک موز تازه و رسیده به اندازه یک کیلو گوشت خاصیت دارد. این در حالی است که ارزش موز خشک شده دو برابر است.

خوردن پنج موز در هفته کافی است و روزی یک موز بیشتر نخورید. زیاده‌روی در خوردن موز باعث چاقی و بیماری قند می‌شود. موز به خاطر قند زیادی که دارد، تنها میوه‌ای است که باعث چاقی می‌شود.