من باور دارم که یکی از عوامل خوشبختی بشر یا به گفته ارسطو «حیوان اجتماعی» این است که با داشتن امکانات مناسب دست به سفرهای دور زند، دنیا را بگردد، سرزمین‌ها و مردم بیگانه را ببیند و ویژگی آنها را بشناسد و مورد تامل و غور قرار دهد. اینکه انسان همواره حلزون‌وار (مانند زنان و مادران خانه‌نشین) در منزل بماند، مخالف خوی شهامت و ماجراجویی است. تنها انسان‌های خانه‌نشین و راحت‌طلب‌ هستند که دوست دارند کنار بخاری چمباتمه بزنند و وابسته به سرزمین پدری خود در آنجا ساکن بمانند. کسانی اصالت و روحیه سرشار دارند که آسمان را پی‌گیرند و به جنبش و تحرک علاقه داشته باشند. کسانی که سرزمین‌ها را، نه مانند گزارشگران عادی که فقط توجه دارند کجا بهترین میخانه‌ها و رستوران‌ها وجود دارد یا مانند آرشستراتوس* که تنها از خوردنی‌های بدمزه و کواس** و خوراکی‌های لذیذ موجود در جهان سخن می‌راند، زیر پا می‌گذارند، بلکه کسانی که با نیروی تفکر و خلاقیت صحیح ذهن مبادرت به سفر می‌کنند و این طی طریق را که به یاری خداوند با رغبت و کامیابی انجام می‌دهند، برای آب و خاک پدری آنان و نیز برای همان سرزمین‌هایی که از آنها گذشته‌اند فوایدی در بردارد. اگر انسان بخواهد می‌تواند همیشه از مردم دیگر درس‌های خوب بیاموزد.

* شاعر یونانی که در موضوع معرفی خوراک‌های گوناگون شناخته شده است.

**نوعی نوشیدنی روسی.

- سفرنامه آدام اولئاریوس: ایران عصر صفوی از نگاه یک آلمانی، ترجمه از متن آلمانی و حواشی احمد بهپور.ص 30