گروه تاریخ و اقتصاد: نخستین دوره بازی‌های المپیک به سبک و سیاق مدرن در 15 نوامبر سال 1859 در آتن گشایش یافت. این درواقع نخستین گام در راستای احیای مسابقات باستانی المپیک بود که چند دهه بعد در سال 1896 محقق شد. در سال 1852 باستان‌شناس آلمانی، ارنست کورتیوس، در پی حفاری‌ها و تحقیقات تاریخی‌اش در محوطه باستانی پانتئون به نشانه‌های عجیبی دست یافت که دال بر بازی‌های المپیک میان ملل مختلف در دوره‌های باستانی بود. از آن پس یک بازرگان یونانی به نام «اوانجلیس زاپاس» در صدد برآمد که این مسابقات را احیا کند. او با دید اقتصادی و تجاری به این مسابقات نگاه کرد و مسوولان شهر آتن را با خود همراه کرد. تحقیقات کرتیوس نشان داده بود که بازی‌های المپیک در ابتدا یک جشن مذهبی بوده که برای ادای احترام به زئوس (پادشاه خدایان یونان) در صحن مربوط به او برگزار می‌شد. این مسابقات هر چهار سال یک بار و از سال ۷۷۶ قبل از میلاد در المپیا که محل صحن زئوس بود، برگزار می‌شد. افسانه‌های زیادی پیرامون پیدایش مسابقات المپیک به وجود آمده‌است: براساس یک داستان، هرکول (که در اساطیر یونانی نیم خدا بود) آن را جهت تجلیل از فتوحات بی نظیرش به‌وجود آورد. براساس افسانه‌های دیگر زئوس و کرونوس، دو خدای یونان باستان، با یکدیگر بر سر فرمانروایی المپیا به جدال برخاستند که نهایتا زئوس به پیروزی نائل آمد. بر اساس این داستان، مسابقات المپیک یادبود این پیروزی است. در دوران باستان تنها مردان یونانی که آزاد (و نه برده) متولد شده بودند می‌توانستند در مسابقات در جشن مذهبی زئوس شرکت کنند. زنانی که مجرد بودند در تاریخ دیگری به احترام هرا همسر زئوس و مادر هرکول، به مسابقه می‌پرداختند. زن‌های ازدواج کرده حق شرکت در مسابقات را نداشته و در صورت مخالفت باید بهای آن را با جانشان می‌پرداختند. مسابقات المپیک در بین یونانی‌ها از اهمیت زیادی برخوردار بود چنان که مورخان یونانی در دوران باستان، از آن به‌عنوان یک واحد برای اندازه‌گیری زمان استفاده می‌کردند. یک «المپیاد» بیانگر چهار سال ‌بود. مسابقات در ابتدا تنها شامل «مسابقه دو» بود، ولی بعدها کشتی، بوکس و پرش به آن اضافه شد. افراد در این مسابقات به صورت شخصی شرکت می‌کردند و نه به عنوان نمایندگان از شهر یا ناحیه‌ای خاص. تمرکز اصلی این مسابقات روی ویژگی‌های مردانه مانند قدرت و ورزیدگی که فرهنگ یونانی آن زمان ارج می‌نهاد پایه‌گذاری شده بود. «تیمائوس» مورخ یونانی هفت قرن پیش از میلاد در نوشته‌های خود از مردی به‌نام «کره ابوس» یاد کرده‌است که در راه رفتن از همه سریع‌تر بوده‌است.