تولد «هانری بکرل» کاشف رادیواکتیویته

هانری بکرل، فیزیکدان معروف فرانسوی در ۱۵ دسامبر ۱۸۵۲م در پاریس به دنیا آمد. وی پس از طی تحصیلات خود، به استادی فیزیک دست یافت و به تدریس در این رشته پرداخت. پس از کشف اشعه ایکس توسط ویلهلم رونتگن، فیزیکدان بزرگ آلمانی، بکرل به این فکر افتاد که آیا ممکن است اجسامی وجود داشته باشند که تحت تاثیر نور ساده، اشعه ایکس ساطع کنند. بنابراین به آزمایش پرداخت و پس از تحقیقات فراوان، دریافت که اورانیوم این اشعه نامرئی را از خود صادر می‏کند. او به‌زودی کشف کرد که این تشعشع تقریبا فناناپذیر می‏تواند نه تنها در کاغذ سیاه، بلکه به داخل فلزات نیز نفوذ کند. بکرل چیز کاملا جدیدی کشف کرده بود که در آن هنگام آن را اشعه بکرل نامید، اما کمی بعد در دوم مارس ۱۸۹۶م تحت عنوان رادیواکتیویته مشهور شد. پرتوهای شگفت‌انگیزی که هانری بکرل برای اولین بار در اورانیوم مشاهده کرد ناشی از خرد شدن ذرات بود.

وقتی که به اندازه کافی ذراتی از اتم اورانیوم جدا شد، اتم جداشده، دیگر اورانیوم نبود، بلکه پس از گذراندن چند مرحله، تبدیل به اتم رادیوم می‏شد. این جریان خرد شدن ذرات هرگز باز نمی‏ایستد و پس از آن به پلونیوم و سپس به سرب تبدیل می‏شود. بکرل در ادامه کار خود، در ۳۰ ژوئن ۱۸۹۶م برای اولین بار موفق به کشف عناصر رادیو اکتیویته اورانیوم شد و شهرتش فزونی گرفت. او در نهایت ثابت کرد که اورانیوم از خود پرتوهایى می‏پراکند و این پرتوها مانند پرتوهای برق است. کشف بکرل، دانشمندان شیمی را بر آن داشت تا به یاری آزمایش‏های دیگر، ماهیت این پرتوها را دریابند. تلاش‏های بکرل باعث شد تا در سال ۱۹۰۳م به همراه ماری و پی‌یرکوری، جایزه نوبل را دریافت کند. وی در اواخر عمر به ریاست آکادمی علوم فرانسه انتخاب شد و سرانجام در ۲۵ اوت ۱۹۰۸م در ۵۶ سالگی درگذشت.