مجید اعزازی رقابت چین برای صدرنشینی جهان محدود به اقتصاد نیست. البته بی‌گمان، رشد سریع و پایدار اقتصاد طی سال‌های گذشته کلید ورود این کشور به سایر عرصه‌ها بوده و خواهد بود.
رونمایی از ناوگان دریایی و هوایی مجهز و مدرن، تعیین حریم هوایی و در پی آن تقابل نظامی با قدرت‌های جهانی از جمله آمریکا و همچنین ارسال فضا پیما به کره ماه و فرود ماهنورد روی این سیاره از جمله اقدام‌های رقابت جویانه چین طی روزها و ماه‌های اخیر به شمار می‌رود.
با این حال، کندی رشد اقتصادی چین، که از حدود ۱۰ درصد سالانه در سال ۲۰۰۷ به کمتر از ۸ درصد کنونی رسیده است، سوال‌های زیادی درباره پتانسیل رشد اقتصادی این کشور به وجود آورده و مقام‌های این کشور را برای ایجاد اصلاحات ساختاری مجاب کرده است. از همین رو، مرکز تحقیقات توسعه شورای دولتی چین طرحی برای اصلاحات اقتصادی به نام «۳۸۳» ارایه کرده است.
افزون بر کندی رشد، اقتصاد چین از مازاد ظرفیت تولید نیز رنج می‌برد. برخی می‌گویند مازاد ظرفیت تولید امروز نتیجه سرمایه‌گذاری بیش از حد گذشته است. دیگران اما این موضوع را به نبود تقاضای موثر ربط می‌دهند.
در این میان، بانکداری در چین به ابزاری برای سیاست اقتصادی تبدیل شده است که رشد اقتصادی و اشتغالزایی را تضمین می‌کند و تورم را در سطح قابل قبول نگه می‌دارد. اما این سیاست برجسته چینی با این ایده گره خورده است که چین باید یک سیستم بانکی بین‌المللی داشته باشد. اقتصاد چین موضوع محوری مقاله‌های اخیر نویسندگان «پراجکت سندیکیت» است. مقاله‌هایی که ترجمه آنها را پیش رو دارید.