گروه بازرگانی- در گذشته آمارهای نادرست درباره میزان تولید و تجارت محصولات کشاورزی به سازمان‌های بین‌المللی داده شده است که باید با شجاعت این دروغ‌ها اصلاح شود. عیسی کلانتری، وزیر پیشین کشاورزی در گفت‌وگو با «ایسنا» ضمن مثبت ارزیابی کردن رویکردها و برنامه‌ریزی‌های کلان در چند ماهه اخیر از سوی وزارت کشاورزی تصریح کرد: گرچه رئیس‌جمهور سابق، خود به تنهایی یک دولت بود و به هیچ یک از وزیرانش اجازه تصمیم‌گیری نمی‌داد، اما باید شرایط به گونه‌ای باشد تا دیگر وزرا و مدیران ناکارآمد و بله‌ قربان‌گو نتوانند، به بدنه وزارت جهاد کشاورزی راه پیدا کنند.

دبیرکل خانه کشاورز اظهار کرد: مهم‌ترین مساله‌ای که امروز باید در تدوین استراتژی تولید محصولات کشاورزی مدنظر قرار گیرد، توجیه‌پذیری تولید آن از منظر اقتصاد آب است که باید تولید محصولات آب‌بر همچون سیب‌زمینی و برنج در خارج از مناطق شمالی کشور محدود و تولید گندم افزایش یابد. وی با اشاره به اینکه با توجه به نگرانی‌های مهمی مانند بحران آب در کشور باید میزان بهره‌برداری آب در بخش کشاورزی کاهش و سرمایه‌گذاری‌های کلان و هدفمند در این بخش افزایش یابد، گفت: با اجرای موارد گفته شده می‌توان امیدوار بود که بخش کشاورزی به جای تامین امنیت‌غذایی برای ۳۳ میلیون نفر در سال گذشته که یکی از بهترین سال‌های زراعی در طول سال‌های اخیر بوده غذای بیش از ۶۰ میلیون نفر ایرانی در داخل کشور را تولید کند.

کلانتری آمارهای ارائه شده در سال‌های اخیر در بخش‌های مختلف مانند کشاورزی را نادرست دانست و گفت: اگر در گذشته آمارهای نادرست و دروغی درباره میزان تولید و تجارت محصولات کشاورزی به سازمان‌های بین‌المللی داده شده است، باید با شجاعت این دروغ‌ها اصلاح شود تا بتوان آبروی از دست رفته کشور در عرصه‌های بین‌المللی را به کشور بازگرداند.

به اعتقاد کلانتری، اگر بخواهیم وضعیت بخش کشاورزی نسبت به گذشته اصلاح شود، باید طی بازه زمانی ۱۰ساله، حدود ۱۲۰ میلیارد دلار در این بخش سرمایه‌گذاری صورت گیرد، به‌گونه‌ای که هر سال و به صورت مستمر، حدود ۱۲ میلیارد دلار در بخش‌های مختلف سرمایه‌گذاری شود تا بتوان به بهبود ضریب خودکفایی نسبی محصولات کشاورزی امیدوار بود، اما در غیر این صورت باید کشاورزی را به بخشی از تولیدات باغبانی، ‌گندم، سبزی و صیفی خلاصه کرد و دیگر خبری از تولید دیگر کالاهای اساسی نخواهد بود؛ چرا که پتانسیل تولید محدود است و قیمت‌های تمام شده آنقدر افزایش می‌یابد که از توان تولیدکننده و مصرف‌کننده خارج می‌شود.