ما انسانیم
البته، بسیاری از رسانه‌های غربی این حقایق و خشم را نه می‌فهمند و نه تصدیق می‌کنند؛ به این دلیل که بسیاری از خبرنگاران و ستون‌نویسان که اکنون گرفتار فوران خشم در فلسطین و اسرائیل شده‌اند، همیشه وقایع را از چشمان اسرائیلیها می‌نگرند و آنچه را که توسط اسرائیل به آنها دیکته می‌شود بیان می‌کنند؛ خواه به آن معترف باشند یا نباشند. در این محاسبات و نگاه‌ها، اسرائیل همیشه قربانی است، نه مجرم. درک اسرائیل از تاریخ مهم است. خوانش فلسطینیان نه‌تنها از گذشته، بلکه از حال و آینده به حساب نمی‌آید. زشت‌‌‌تر از همه اینکه زندگی و مرگ اسرائیلیها مهم است؛ اما زندگی و مرگ فلسطینیها نه. «ریاض منصور»، سفیر فلسطین در سازمان ملل متحد، این نکته را در سخنرانی آرام، اما متقاعدکننده‌ای که روز یکشنبه (۱۶مهرماه) در مقابل آن نهاد ظاهرا ناتوان ایراد کرد، بیان کرد. او گفت: «تاریخ برای برخی رسانه‌ها و سیاستمداران زمانی آغاز می‌شود که اسرائیلیها کشته می‌شوند. مردم ما سال‌های مرگباری را تحمل کرده‌‌‌اند.»
با این حال، گروه‌‌‌های حقوق بشر مستقر در اورشلیم، لندن و نیویورک گزارش‌‌‌هایی را منتشر کرده‌‌‌اند که به‌عنوان یک موضوع حقوق بین‌الملل، ثابت می‌کند که اسرائیل برای مدت طولانی در انجام اقدامات آپارتایدی گناهکار بوده است. در آن مطالعاتِ به‌دقت شرح داده‌شده، چیزی بود که به شعله‌ای درخشان تبدیل شد که قصد داشت در نهایت توجه بدبینانه دولت‌ها و رسانه‌های غربی را به خود جلب کند. ظلم عمدی و سازمان‌یافته اسرائیل نه‌تنها ناپایدار است، بلکه چهره ظالم و ستمدیده را نیز زشت می‌کند. در نهایت، خشونت بارها باعث انتقام وحشتناک هر دو طرف می‌شود. قابل پیش‌بینی بود که هشدارها مورد توجه قرار نگیرد.
در عوض، بسیاری از خبرگزاری‌های غربی یا به طور کامل حقیقت را رد کردند یا از واژگان آشنای انکار برای پنهان کردن حقیقت آشکار استفاده کردند. هسته اصلی این نابینایی یک دکترین مشترک است که معتقد است فلسطینی یک موجود غیرقابل مصرف است که اسرائیل حق دارد برای بقای خود از او استفاده کند. در این ساختار انحرافی، غیرنظامیان فلسطینی قربانیان بی‌گناه جنگ تلقی نمی‌شوند، بلکه تا حد زیادی مسوول مرگ و سرنوشت ناامیدکننده خود هستند. نتیجه این می‌شود: ستون‌نویسان غربی از اسرائیل -بدون هیچ تردید یا ابهامی- با وجود سوابق قابل اثباتش در پاک‌سازی فلسطینیها در هر زمان و هرکجا که بخواهد و به هر دلیلی که صلاح بداند دفاع خواهند کرد. شواهد غم‌انگیز و انسانی فراوان است. محمود السعدی، دانش‌آموز ۱۸ساله، نوامبر گذشته در حالی که در اردوگاه پناهندگان جنین به سمت مدرسه می‌رفت توسط اسرائیل به دیار باقی فرستاده شد.
محمد التمیمی، کودک نوپای ۲.۵ساله در حالی که در ماشین پدرش در نبی‌صالح، روستایی در شمال غربی رام‌الله در کرانه باختری اشغالی، نشسته بود توسط اسرائیل کشته شد. شیرین ابوعاقله، روزنامه‌‌‌نگار فلسطینی-آمریکایی ۵۱ساله در حالی که در حال آماده شدن برای گزارش حمله دیگر در جنین در مه ۲۰۲۲ بود، توسط اسرائیل کشته شد. این آمار همچنان ادامه دارد و می‌توان موارد بی‌شمار دیگری را هم به آن افزود. تردیدی نیست که در روزها و هفته‌ها و ماه‌های پیش‌رو، مجموعه‌ای از نویسندگان در کنار نتانیاهو خواهند ایستاد و خواستار محاصره کامل غزه و حملات و ویرانی‌های مرگبار خواهند شد. هشدار نتانیاهو برای محو کردن غزه و هشدار به ۲میلیون ساکن آن منطقه برای خروج نمودی از آپارتاید اجتناب‌ناپذیر است.
«رافت الدجانی»، نویسنده فلسطینی-آمریکایی می‌گوید، دادن چهره غیرانسانی به فلسطینیها مبتنی بر این اصل است که به طور گسترده در میان رسانه‌های غربی رایج است: «فلسطینیها به دلیل ذات و فرهنگشان شخصیتی خشونت‌طلب دارند، نه به دلیل ظلم و خشونت اشغال اسرائیل.» او در ادامه با اشاره به اینکه غرب همواره ظلم و خشونت اسرائیل را نادیده گرفته است می‌نویسد، «از آنجا که آنها فلسطینیان را فاقد معیارهای اساسی اخلاقی می‌دانند، بر این باورند که تنها راه تعامل با آنها استفاده از زور است؛ خواه زور دولتی توسط نیروهای امنیتی باشد یا بازیگران غیردولتی مانند شهرک‌نشینان اسرائیلی. زور تنها زبانی است که فلسطینیان می‌فهمند.»
هر دوی این توهین‌‌‌ها قبلا در شبکه‌‌‌های خبری غربی به صورت شبانه‌‌‌روزی و با حضور مقام‌ها و کارشناسان وابسته به اسرائیل به نمایش گذاشته شده است. منصور البته در سازمان ملل باید صریح‌تر می‌گفت: «ما [فلسطینیها] مادون انسان نیستیم. اجازه دهید تکرار کنم. ما هرگز سخنانی را که انسانیت ما را تحقیر می‌کند و حقوق ما را نادیده می‌گیرد، نمی‌پذیریم.» منصور از مقاومت به عنوان پاسخی قابل درک به جنگ دیرینه اسرائیل علیه فلسطینیها دفاع کرد و گفت: «اسرائیل نمی‌تواند جنگی تمام‌عیار علیه ملتی، مردمش، سرزمینش، اماکن مقدسش داشته باشد و در ازای آن انتظار صلح داشته باشد.» حق با اوست.
