امروز، باشگاه اقتصاددانان برای سومین بار به انعکاس تحلیل‌های مربوط به «تجارت آزاد منطقه‌ای» پرداخته است. از حدود دو قرن پیش، اقتصاددانان مختلف بر نقش «تجارت آزاد» در تحکیم صلح و نیز بهبود استحکام اقتصادی کشورها، تاکید کرده‌اند. از حدود سه دهه پیش نیز شاهد امضای قراردادهای متعدد تجارت آزاد، به‌ویژه میان کشورهایی با فاصله جغرافیایی نزدیک بوده‌‌ایم؛ کشورهایی که تلاش کرده‌اند با امضای قرارداد تجارت آزاد، علاوه بر کمک به استحکام روابط سیاسی، «شرایط تمرینی» مناسبی برای تولیدکنندگان خود در جهت ورود به عرصه رقابت اقتصادی بین‌‌المللی ایجاد کنند.

اهمیت این موضوع سبب شده تا باشگاه اقتصاددانان، چندین شماره خود را، به بررسی اهمیت، منافع، ملاحظات احتمالی و پیشنهادهای اهل فن در این رابطه اختصاص دهد؛ با طرح این پرسش‌ها که:

۱. آیا ورود ایران به تجارت آزاد منطقه‌ای، با توجه به اقتضائات خاورمیانه، واقع ‌بینانه است؟

۲. مهم‌‌ترین منافع «اقتصادی» و «غیراقتصادی» ایران از ورود به تجارت آزاد با کشورهای منطقه چه خواهد بود؟

۳. در صورت حرکت به سمت امضای تفاهم‌نامه تجارت آزاد با کشورهای منطقه، به‌ سمت تجارت آزاد با کشورهای عربی و ترکیه برویم؟ یا تجارت آزاد با پاکستان، هند و افغانستان؟

در مقالات پیش‌رو، بیش از هر نکته‌ای، پاسخ‌ها بر ترجیح سمت و سوی تجارت آزاد ایران با همسایگان منطقه‏ای، از دید دکتر یحیی آل‌اسحاق رئیس اتاق بازرگانی تهران؛ دکتر مهدی ذاکریان استادیار دانشکده حقوق و علوم سیاسی واحد علوم تحقیقات و حبیبه فتحی پژوهشگر موسسه مطالعات و پژوهش‌های بازرگانی، متمرکز است.