حق رای:

دارندگان سهام عادی علاوه بر اینکه حق انتخاب هیات مدیره شرکت را دارند؛ با اکثریت آرا می‌توانند اقدامات پیشنهادی شرکت را تایید یا رد کنند و هر سهم یک حق رای دارد. مانند پیشنهاد ادغام در یک شرکت دیگر و یا تغییر نمودار سازمانی شرکت که با اکثریت آرا صورت می‌پذیرد. برخی از شرکت‌ها در انتخابات هیات مدیره از حق رای تجمعی استفاده می‌کنند؛ تعداد سهمی ‌‌‌که فرد در شرکت دارد ضربدر تعداد اعضای هیات مدیره شرکت برابر است با تعداد رای یک صاحب سهم.

حق تقدم خرید سهام:

اگر شرکتی به سهام‌داران خود حق تقدم خرید سهام بدهد؛ آن‌ها می‌توانند در صورت انتشار سهام جدید درصد مالکیت خود را در شرکت حفظ کند. اگر سهامداران در مجمع عمومی‌‌‌شرکت حق تقدم خرید سهام را از خود سلب کند؛ شرکت می‌تواند سهام عادی جدید را به قیمت عادلانه بین عموم مردم عرضه کند. در این صورت افراد جدیدی صاحب سهام شرکت شده‌اند و درصد مالکیت سهامداران قبلی در شرکت کاهش می‌یابد.

حق دریافت سود سهام:

پس از اینکه شرکت مالیات و سود سهام ممتاز خود را پرداخت کرد، می‌تواند باقیمانده را به‌عنوان سود سهام به صاحبان سهام عادی بپردازد. مقداری از این سود به حساب سود سنواتی منتقل می‌‌‌گردد؛ سود سنواتی یکی از مهمترین منابع تامین مالی شرکت برای دوره‌‌های بلند مدت شرکت است. پرداخت سود سهام نوعی توزیع سود خالص بین سهامداران است و سود پرداختی هزینه قابل قبول مالیاتی تلقی نمی‌‌‌شود (به عبارتی، مالیات به آن تعلق می‌گیرد). سود سهام پرداختی نمی‌‌‌تواند درآمد مشمول شرکت را کاهش دهد و امکان دارد سود سهام تقسیمی‌‌‌ یک شرکت نسبت به سال قبل افزایش یا کاهش داشته و یا اصلا پرداخت نگردد.

سایر حقوق:

سهامداران عادی می‌‌‌توانند سهم خود را بفروشند یا به دیگری واگذار کنند. شرکت حق سلب این اختیار را ندارد و این نقل و انتقالات بر موجودیت شرکت اثر قانونی و حقوقی ندارد. صاحبان سهام عادی حق دارند دفاتر شرکت را مورد بررسی قرار دهند، ولی این حق، محدود به اختیاراتی است که شرکت در اختیار عموم قرار می‌‌‌دهد.

سر رسید:

سهام عادی دارای سر رسید نیستند و قابل بازخرید و قابل تبدیل نیز نمی‌‌‌باشند. اگر شرکت به میل و اراده منحل شود، مبلغ زیادی نصیب سهامداران می‌شود و اگر ورشکست شود شاید چیزی نصیب سهامداران نگردد.

سهام مجاز و انتشار یافته:

تعداد سهامی ‌‌‌که شرکت بدون تغییر اساسنامه یا اصلاح اساسنامه حق دارد منتشر کند سهام مجاز می‌گویند و آن تعداد از سهام که در دست مردم است را سهام منتشر شده می‌‌‌نامند. امکان دارد تعدادی ازسهام منتشر شده خود را بازخرید کند در این صورت سهام بازخرید شده را سهام خزانه می‌گویند.

ارزش اسمی ‌‌‌و صرف سهام:

ارزش اسمی‌ ‌‌هر سهم، رقمی ‌‌‌است که روی هر برگ از سهام نوشته می‌‌‌شود؛ برخلاف اوراق قرضه و سهام ممتاز ارزش اسمی ‌‌‌سهام عادی کاربرد چندان زیادی ندارد. برخی از شرکت‌ها ارزش اسمی ‌‌‌خود را اعلان می‌کنند و برخی دیگر به هیچ وجه اعلان نمی‌کنند. صرف سهام نیز نشان‌دهنده مبلغی مازاد بر ارزش اسمی ‌‌‌سهام است که شرکت در زمان فروش سهام عادی دریافت کرده است. در بخش متعلق به سرمایه شرکت مقادیر متعلق به ارزش اسمی ‌‌‌و صرف سهام جداگانه نوشته می‌‌‌شود.

ارزش دفتری هر سهم:

ارزش دفتری کل سهام عادی شرکت به طریق زیر محاسبه می‌‌‌شود: سرمایه حاصل از فروش سهام عادی با سود انباشته جمع و وجهی که بابت خرید سهام خزانه پرداخت شده از آن کسر می‌‌‌شود.

برای محاسبه ارزش دفتری هر سهم؛ ارزش دفتری سهام عادی را بر تعداد سهام در دست مردم تقسیم می‌‌‌کنیم. ارزش دفتری یک سهم عادی رابطه چندان زیادی با ارزش بازار آن ندارد، اما اگر عملکرد شرکتی سودآور باشد و سود تقسیمی ‌‌‌آن رقمی ‌‌‌کمتر از ۱۰۰درصد باشد، ارزش دفتری هر سهم عادی افزایش خواهد یافت. سهام عادی از دیدگاه تامین مالی دارای نقاط ضعف و قوت هستند که در ادامه به هر دو مورد اشاره می‌‌‌کنیم:

محاسن انتشار سهام عادی

۱) سهام عادی هیچگاه به سررسید نمی‌رسند.

۲) از آنجا که سود سهام عادی میزان مشخصی نیست، انتشار و فروش سهام جدید باعث خواهد شد که انعطاف پذیری مدیریت شرکت از لحاظ تامین سرمایه در آینده بیشتر گردد.

۳) شرکت الزام قانونی به پرداخت سود به سهامداران عادی خود ندارد، بنابراین انتشار آن ریسک مالی و ورشکستگی را افزایش نمی‌‌‌دهد.

۴) می‌‌‌توان به سرعت و بدون تحمل هزینه زیاد سهام عادی را منتشر و به بازار عرضه کرد.

۵) در اکثر شرکت‌ها با انتشار و عرضه سهام عادی جدید در مالکیت و کنترل شرکت تغییری صورت نمی‌پذیرد.