گروه بورس کالا- چهاردهمین کنفرانس آهن و فولاد خاورمیانه با حضور نمایندگان صنایع فولاد از ۴۷ کشور جهان طی سه روز به بررسی صنایع فولاد در منطقه خاورمیانه و آینده آن پرداخت. منصور یزدی‌زاده، یکی از سخنرانان کنفرانس که به نمایندگی از ذوب آهن اصفهان در این رویداد حضور داشت، پیش‌بینی کرد که طی سال‌های آینده حدود ۳۲ میلیارد دلار در توسعه صنعت فولاد و زیرساختارهای لازم در ایران سرمایه‌گذاری خواهد شد.

وی معتقد است که تا سال ۲۰۱۴ ایران به یک صادر کننده فولاد مبدل خواهد شد و به دلیل پتانسیل‌های موجود در کشور، هزینه تولید کمتر از دیگر کشور‌های منطقه خواهد بود. یزدی‌زاده با اشاره به طرح‌های توسعه ذوب‌آهن تا مرز ۱۱ میلیون تن فولاد خام و همچنین تولید محصولاتی که ارزش افزوده بالاتری دارند مانند ریل و تیرآهن‌های بال پهن، نیاز روز افزون فولاد مورد نیاز در منطقه خاورمیانه را به عنوان عامل اصلی توسعه این صنعت ذکر کرد.

وی در پاسخ به سوالی در ارتباط با تاثیر تحریم‌ها بر توسعه صنعت فولاد گفت: تحریم‌ها طی ۳۰ سال گذشته وجود داشته و توسعه نیز همیشه صورت گرفته است. اکنون نیاز صنعت فولاد ایران به دیگر کشورها بسیار کمتر از گذشته است و تحریم‌های بیشتر موجب قطع این وابستگی خواهد شد.جیسن کاپلان

(Jason Kaplan) مدیر تحقیقات متال بولتن نیز در این همایش به بحث قیمت مواد اولیه اشاره کرد و گفت: نحوه تعیین قیمت مواد اولیه در شرف تغییر است. وی که در این همایش شرکت کرده بود، گفت: بهای سنگ‌آهن تا سال ۲۰۰۵ از تغییرات متعادلی برخوردار بود، اما پس از آن قیمت‌ها به شدت افزایش یافت و سپس به یکباره فرو ریخت. از سال ۲۰۰۸ میلادی، در حالی که در بیشترین بخش از معاملات قیمت‌ها از طریق صورت قرارداد‌های بلندمدت تعیین می‌شد، اما تحلیل بازار سنگ‌آهن بر مبنای معاملات اسپات قرار گرفت. وی با تاکید بر اینکه نحوه قیمت‌گذاری سنگ‌آهن در شرایط فعلی هیچ کس را راضی نمی‌کند، گفت: تولیدکنندگان سنگ‌آهن معتقدند که قیمت‌ها از انعطاف کافی برخوردار نیست و از سوی دیگر فولادسازان می‌گویند که قادر نیستند بازار را با شرایط فعلی تغییر قیمت در بهای مواد اولیه همسو سازند.

کاپلان خاطرنشان کرد: شاید یکی از راه‌های پیش رو، ادغام واحد‌های مواد اولیه و فولاد باشد. راه‌حلی که حداقل بیست درصد از تولیدکنندگان فولاد به طور جدی به آن می‌اندیشند.

ایندرانیل (Indranil Chowdhuri) یکی از کارشناسانی که از الجزیره شرکت کرده بود نیز طی این همایش گفت: صنعت فولاد در منطقه خلیج‌فارس به سمت درونگرایی حرکت می‌کند.

وی می‌گوید: طی سال ۲۰۰۹ و با وجود رکود اقتصادی حاکم بر بازار، حدود ۳۰ میلیون تن فولاد در دنیای عرب به مصرف رسیده است که در سال ۲۰۱۰ این رقم به ۴۰ میلیون خواهد رسید. با این حال بخش مهمی از این بازار در سالیان گذشته در اختیار ترکیه بوده است. بسیاری از شرکت‌های فولاد در کشور‌های جنوبی خلیج فارس از یک سو به دنبال وضع عوارض ضد دامپینگ هستند و از سوی دیگر به دولت‌های خود فشار می‌آورند تا یک منطقه اقتصادی فولاد ایجاد کنند. عوارض واردات در این کشور‌ها ۵ درصد از ارزش CIF کالا است، اما فولادسازان منطقه خلیج‌فارس معتقدند که این مقدار کافی نیست. ایندرانیل معتقد است که همزمان با افزایش ظرفیت تولید فولاد در منطقه خلیج‌فارس، این بازار روی دیگر کشور‌ها محدود خواهد شد. البته ترکیه نیز از هم‌اکنون به عنوان یک میهمان ناخوانده در تدارک ورود به پیمان فولاد خلیج‌فارس است و موفقیت این کشور بسته به میزان فشاری است که دولت این کشور بتواند بر دولت‌های منطقه خلیج‌فارس وارد کند.