گزارش پیمان کلوگ-بریاندبه مجلس شورای ملی
گروه تاریخ اقتصاد- در تاریخ ۵ خرداد ماه ۱۳۰۸ وزارت امورخارجه پیمان کلوگ-بریاند (Kellogg-Briand Pact)یا پیمان پاریس را به مجلس شورای ملی ارائه کرد. این پیمان در ۲۷ اوت ۱۹۲۸ توسط ۹ دولت به امضا رسید. نام رسمی این پیمان، پیمان همگانی برای خودداری از جنگ بود. پیشگامان آن فرانک کلوگ، وزیر خارجه ایالات متحده آمریکا و آریستید بریان وزیر خارجه فرانسه بودند و در ۱۹۳۰ کمابیش همه دولتها آن را پذیرفتند. این پیمان، جنگ را به عنوان وسیله حل کشمکشهای بینالمللی محکوم کرد. ۹ دولت امضا کننده عبارت بودند از آلمان، ایتالیا، ایالات متحده آمریکا، بریتانیا، بلژیک، چکاسلواکی، ژاپن، فرانسه و لهستان.
گروه تاریخ اقتصاد- در تاریخ ۵ خرداد ماه ۱۳۰۸ وزارت امورخارجه پیمان کلوگ-بریاند (Kellogg-Briand Pact)یا پیمان پاریس را به مجلس شورای ملی ارائه کرد. این پیمان در ۲۷ اوت ۱۹۲۸ توسط ۹ دولت به امضا رسید. نام رسمی این پیمان، پیمان همگانی برای خودداری از جنگ بود. پیشگامان آن فرانک کلوگ، وزیر خارجه ایالات متحده آمریکا و آریستید بریان وزیر خارجه فرانسه بودند و در ۱۹۳۰ کمابیش همه دولتها آن را پذیرفتند. این پیمان، جنگ را به عنوان وسیله حل کشمکشهای بینالمللی محکوم کرد. ۹ دولت امضا کننده عبارت بودند از آلمان، ایتالیا، ایالات متحده آمریکا، بریتانیا، بلژیک، چکاسلواکی، ژاپن، فرانسه و لهستان. پیمان پاریس در ۲۴ ژوئیه ۱۹۲۹ لازمالاجرا شد. متعاقب این تاریخ دولتهای افغانستان، جمهوری آلبانیا، اتریش، تایوان، کوبا، دانمارک، جمهوری دومینیکن، مصر، استونی، اتیوپی، فنلاند، گوآتمالا، پادشاهی مجارستان، لتونی، لیبریا، لیتوانی، هلند، نیکاراگوئه، نروژ، پاناما، پرو، اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی، پادشاهی یوگسلاوی، تایلند، سوئد، ترکیه و چند دولت دیگر حمایت و الحاق قطعی خود را به این پیمان اعلام کردند. ۸ دولت دیگر، از جمله ایران، یونان، هندوراس، شیلی، لوکزامبورگ، گدانسک، کاستاریکا و ونزوئلا بعد از این تاریخ به پیمان پیوستند. هرچند در سال ۱۹۳۹ تعداد متعاهدینی که پیمان کلوگ-بریاند را مورد تصویب و الحاق قرار داده بودند به ۶۳ کشور رسید، اما برای اجرای تعهد ناشی از آن یا انجام مذاکره میان دولتهای عضو در موارد شکستن پیمان، چیزی پیشبینی نشده بود. در دوران حیات جامعه ملل سنگ بنای اصل عدم توسل به زور و تحریم جنگ در روابط با یکدیگر توسط امضاکنندگان این پیمان بنا نهاده شد. ممنوعیت توسل به زور اشاره شده در این پیمان یک ممنوعیت مطلق است و این پیمان از میثاق جامعه ملل مستقل است.اگرچه این پیمان نتوانست مانع حمله ژاپن به منچوری و بندر پرل هاربر در ۱۹۳۱، حمله ایتالیا به اتیوپی در ۱۹۳۵، جنگ زمستان بین اتحاد جماهیر شوروی و فنلاند در ۱۹۳۹، حمله به لهستان در ۱۹۳۹ و مداخله ایالات متحده در آمریکای مرکزی شود، اما تا به امروز همواره معتبر و قابل اجرا بودهاست.
ارسال نظر