این مال زمانی بود که وزارت‌خارجه بودم. گفت من تلاش می‌کنم البته اواخر کار ما بود و نرسید ولی موافق و همراه بود که مسائل حل شود. او اول سیاستمدار بود و اگر می‌شد گره‌ای را با سیاست حل کند بازمی‌کرد و اگر امکان نداشت وارد فاز نظامی می‌شد.  وی در بخش دیگری از این گفت‌وگو گفت: سردار شخصیتی بود که اگر کاری به وزارت‌خارجه ارتباط داشت قطعا با وزارت‌خارجه هماهنگ می‌کرد. مثلا سفیرمان در عراق را بالاخره باید وزارت‌خارجه انتخاب کند اما ایشان با وزارت‌خارجه هماهنگ بود. مثلا در لیبی ما هماهنگ کردیم برای انتخاب سفیر. فکر می‌کردیم، بررسی می‌کردیم اما در هماهنگی کامل سفیر انتخاب می‌شد. درست هم بود چون در برخی کشورها وضعیت طوری نیست که فقط یک دیپلمات برود و باید ویژگی‌های دیگری هم داشته باشد.  صالحی همچنین گفت: سردار سلیمانی یک ویژگی که داشت واقعا انسان بسیار آرامی بود. مصداق کلام معصوم است که «مسلمان یک انسان باهوش و با کیاست است و ساده‌لوح نیست ناراحتی‌اش در دل اوست و بشارتش در چهره اوست‌.» هر وقت سردار سلیمانی را می‌دیدم آرامش در صورت او بود و ناراحتی‌هایش را نشان نمی‌داد. سردار سلیمانی ذاتا یک انسان بخشنده بود یعنی شادکامی خودش را از گرفتن منافع از دیگران به‌دست نمی‌آورد بلکه از بخشندگی خودش به‌دست می‌آورد. وقتی که مسائل در لیبی اتفاق افتاد، این کشور به‌هم ریخت و در این برهه با مشورتی که با سردار داشتم قرار شد که به لیبی سفر کنم.  این سفر در زمانی بود که تازه قذافی رفته بود و هنوز دود درگیری‌ها وجود داشت. در لیبی دیدم دوستان ما در نیروی قدس، برای اینکه تعدادی از انقلابیون لیبی زخمی شده بودند سریعا امکانات ساخت پروتز برای دادن خدمات به انقلابیون آنجا با کمک هلال‌احمر را ایجاد کرده بودند. این نشان از همان دلسوزی است که سردار سلیمانی برای مردم داشت. ما در تعیین سفیر برای لیبی و تونس هم هماهنگی می‌کردیم چون به دلیل شرایط خاص آنجا سفیر خاصی هم می‌خواست؛ یعنی باید هم دیپلمات بود و هم از پشتوانه میدانی برخوردار بود. سفرای آنجا را با همفکری سردار سلیمانی انتخاب کردیم که آقای جبلی رئیس فعلی صدا و سیما، سفیر ما در تونس شد و آقای دکتر اکبری هم سفیر ما در لیبی شدند.  وی افزود: هر کسی در داخل کشور توقعی از او داشت و در شرایطی گیر کرده بود و به‌ویژه در موضوع سوریه عده‌ای می‌گفتند چرا به سوریه می‌رویم؟ و برخی می‌گفتند حتما باید به سوریه برویم. کمک مالی می‌خواست ولی متاسفانه به راحتی تامین نمی‌شد و در یک شرایط بسیار سختی قرار داشت. پشتوانه عمده سردار سلیمانی مقام معظم رهبری بود و اگر حمایت و تشویق ایشان وجود نداشت، سردار خیلی مشکل پیدا می‌کرد.  صالحی تصریح کرد: من اگر بخواهم سردار سلیمانی را توصیف کنم اول ایشان را سیاستمدار و دولتمرد می‌دانم و بعد یک نظامی، یعنی نظامی‌گری عنصری بود که در جهت پیش‌بردن وجه اصلی ایشان که سیاستمدار بود به‌کار می‌رفت. پس درجه اول سیاستمداری ایشان است و درجه دوم نظامی بودن سردار سلیمانی.