ایران نوشت: «آنچه منتشر شد، انتقاد‌برانگیز و مایه تاسف بود. چه اینکه مشخص است که چارچوب مشخصی چه برای امر به معروف و نهی از منکر و چه برخورد قانونی با بی‌‌‌حجابی وجود دارد که در این فیلم کمتر نشانی از تقید به الزامات قانونی یا اخلاقی دیده نمی‌‌‌شد.» همشهری روز شنبه از این افراد با عنوان «حافظان امنیت در تذکر به برخی هنجارشکنان خیابان اندرزگو» نام برده بود. فرهیختگان انتشار فیلم را مشکوک دانسته و نوشته: «فارغ از آنکه این‌چنین فیلم‌‌‌هایی چقدر به شکاف فرهنگی و اجتماعی کمک می‌کند و خوراک دسته اول به شبکه‌‌‌هایی مثل منوتو و اینترنشنال می‌دهد، اما در یک سطح مهم‌تر، ظاهرا بخشی از حکمرانی ما و بخشی از نیرو‌‌‌های مروج حجاب اصلا تحولات سال ۱۴۰۱ را متوجه نشده‌‌‌اند و مجدد به همان نقطه صفر بازگشت کرده‌‌‌اند!...

تصاویر خیابان اندرزگو نشان می‌دهد نه‌‌‌تنها تجربه اعتراضات سال ۱۴۰۱ نتوانسته افقی نشان دهد تا حکمرانی از آن استفاده کند، بلکه مجددا به دوره پیش از اعتراضات و نقطه صفر بازگشت صورت گرفته است. اینکه با زبانی سخت و دستوری ترویج حجاب شود نشان می‌دهد افراد متوجه تحولات عصر نشده‌‌‌اند و ظاهرا نمی‌‌‌دانند ما در عصر تصویر «بی‌‌‌حجابی» هستیم که بسیار فرق دارد با تصویری که در دهه‌‌‌های گذشته مثل دهه ۶۰ یا ۷۰ وجود داشته و این شکل ترویج نشانگر پذیرش شکست است!» ایران به استاندارد دوگانه در حکم زنان بی‌‌‌حجاب هم اعتراض کرده که شستن میت به عنوان یک وظیفه شرعی، چرا به عنوان یک محکومیت اجتماعی درنظرگرفته شده است!

آیا قاضی محترم حاضر بود این حکم را برای یک سلبریتی نیز صادر کند یا صرفا این نوع مجازات‌‌‌ها برای افراد شناخته‌نشده و گمنام مطرح می‌شود! اعتماد در گفت‌‌‌وگو با حقوقدانان، «خسارت صدور احکام غیرمتعارف پیرامون حجاب» را بررسی کرده است: «صالح نیکبخت: اساس نظام قضایی کشور بر این مبناست که ‌شأن متهم یا مجرم در آن رعایت شود...محکومیت متهم و حضور در غسالخانه آرامستان‌‌‌ها و شستن مردگان نه‌تنها در ‌شأن دادگاه نبوده، بلکه دادگاه باید توجه می‌‌‌کرد که در آیین‌‌‌ها و اعتقادات مردم، شست‌‌‌وشوی مردگان کار بدی نیست.»

اخبار مرتبط