روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: دانشگاه تربیت مدرس یکبار دیگر درباره آقای محمود احمدی‌نژاد رییس‌جمهور سابق، خبرساز شد. مخالفت با سخنرانی وی در دانشگاه، سپس مجوز مشروط برای سخنرانی و در نهایت خودداری وی از سخنرانی، در مجموع رویداد جالبی برای فضای کنونی کشور ما که تحت حاکمیت جریان اعتدال قرار دارد، محسوب نمی‌شود. قابل‌قبول نیست که شعار اعتدال بدهیم و در عین حال مرتکب همان اعمالی بشویم که افراطیون مرتکب می‌شدند. معتدل بودن، به همان اندازه که به معنای طرفدار هرج و مرج بودن و بی‌قانونی کردن و مخالف شرع و اخلاق حرف زدن و عمل کردن نیست، به معنای بستن دهان این و آن و جلوگیری از اظهارنظر و سخنرانی افراد و محدود کردن آنها نیز نیست. اولی افراط است و دومی تفریط که هر دو نادرست و خارج از چارچوب هستند. اعتدال، میان این دو قرار دارد و اقتضای آن، میانه روی است. تردیدی وجود ندارد که در دولت‌های نهم و دهم، از اعتدال خبری نبود. اینکه مقصر خود دولت بود یا دیگران، موضوع دیگری است. حداقل این است که رییس این دو دولت و مسوولان و کارگزاران آنها هرگز برای مقابله با افراطیون هیچ تلاشی نکردند و راه را برای آنها باز گذاشتند. در این واقعیت نیز تردیدی وجود ندارد که دولت، مسوولیت سنگینی در زمینه ترویج آزادی‌های مشروع، اخلاق و حفاظت از کرامت انسانی دارد.

این مسوولیت اگر قرار باشد عملی شود، مسوولان دولت جدید که خط مشی اعتدال را برگزیده‌اند باید به آزادی بیان پایبندی نشان دهند، از مرز شعار عبور کنند و در عمل به اثبات برسانند که دارای مشی اعتدالی هستند. براساس این واقعیت و در این چارچوب، اکنون نباید کسی به خود حق بدهد سخنرانی مخالف خود را ممنوع کند یا برای آن مشکلی ایجاد کند، حتی اگر آن شخص احمدی‌نژاد باشد که در دولت او آزادی بیان و قلم به پایین‌ترین حد خود رسیده بود.