گروه خودرو - تولید خودرویی تماما ایرانی، رویایی بوده که صنعت خودروی کشورمان بعد از نزدیک به چهار دهه، با تولید سمند در سال ۸۱ توانست آن را محقق کند. اما تولید خودرویی کاملا ایرانی در کشور همواره با دو نوع نگاه متفاوت مطرح شده است. یکی نگاهی احساسی و دیگری نگاهی واقع‌گرایانه. بعد از اینکه وزیر تازه منتصب شده صنعت، معدن و تجارت تولید خودروی داخلی را عوام فریبی نامید، اعتراضات فراوانی در رابطه با این گفته نعمت‌زاده شکل گرفت، اما نعمت‌زاده اولین نفری نبود که در رابطه با تولید خودروی ملی اظهارنظر می‌کرد. چیزی حدود هشت سال پیش از این اظهارنظر نعمت‌زاده و در زمانی که محمود احمدی‌نژاد، رییس‌جمهور دولت نهم و دهم چند ماهی بود که کار خود را به عنوان رییس‌جمهور آغاز کرد، به ایران خودرو دستور داد تا یک خودروی «۱۰۰درصد ایرانی» تولید کند. تولید خودروی ۱۰۰ درصد ایرانی که در آبان سال ۱۳۸۴ مطرح شد، با دستور رییس‌جمهور قرار بود تا ۱۸ ماه بعد از آن تاریخ تکمیل شود و به بهره‌برداری برسد. تولید خودرویی کاملا ایرانی آن هم طی ۱۸ ماه، به این معنی است که خودروی مذکور باید بر اساس پلت فرمی ایرانی طراحی و تولید شودکه البته تا کنون شاهد چنین محصولی در کشور نبوده ایم.

اما زمانی که ماجرای دستور تولید یک خودروی تماما ایرانی را در کنار گفته نعمت‌زاده قرار بدهیم، تفاوت دو نگاه مشخص‌تر می‌شود و می‌توان دریافت که نگاه اول (وزیر صنعت دولت یازدهم) به اعتقاد بسیاری از کارشناسان واقع‌گرایانه‌تر بوده و نیاز به همکاری با خودروسازان بزرگ برای تولید یک محصول را رد نمی‌کند و نگاه دوم عجولانه و کمی احساسی است. احساسی بودن نگاه دوم آنجا اثبات می‌شود که دستور تولید یک خودروی تماما ایرانی و در نظر گرفتن ردیف بودجه ای برای آن (در سر فصل بودجه سال ۸۵ ردیفی برای طراحی خودرو ۱۰۰ درصد ایرانی در نظر گرفته شده بود) منجر به تولید چنین خودرویی در کشور نشد و حتی داخلی سازی خودروهای تولید شده هم در حدی نبوده که بتواند در مقابل محدودیت‌های بین‌المللی مقاومت کند و سقوطی بیش از ۵۰ درصدی را تجربه نکند.