پاول گلدمن / رئیس سابق حزب دموکرات ویرجینیا
در دوشنبه شب آیووا صدای پول شنیده می‌شد. سناتور برنی سندرز می‌کوشد تا کاری را انجام دهد که هیچ دموکراتی از سال ۱۸۹۶ انجام نداده است. پیرترین مردی که تاکنون برای ریاست جمهوری نامزد شده، بزرگ‌ترین تهدید برای بزرگان حزب از دوران ویلیام جنینگز برایان است که در ۳۶ سالگی- و تاکنون- جوان‌ترین نامزد کاخ سفید بود. پوپولیسم ویلیام جنینگز شورش اقتصادی طبقه کارگر را در کنوانسیون ملی دموکرات‌ها در سال ۱۸۹۶ مشتعل کرد. سخنرانی افسانه‌ای او با عنوان «صلیب طلایی» یکی از مهم‌ترین سخنرانی‌های تاریخ آمریکاست.

می‌توانم بگویم او در زمره «جناح پوپولیست»‌های حزب دموکرات بود که از دموکراسی توده‌ای سخن می‌گفت و دشمن بانک‌ها و معیار «طلا» در اقتصاد بود. او خواهان جاری شدن پول در دست توده‌های مردم بود. او از یک چهره کمتر شناخته شده در میان سوسیالیست‌های حزب دموکرات به نامزد کاخ سفید تبدیل شد. او دو دوره رئیس‌جمهور و یک دوره وزیر خارجه بود و باعنوان «روستایی بزرگ» شهره عام و خاص شد. بنابراین می‌توانم بگویم رقابت‌های دوشنبه شب آیووا رقابتی است میان «پوپولیسم جدید اقتصادی طبقه کارگر مین استریت» و «لیبرالیسم کلاسیک دارای درآمد بالای وال استریت.» مساله اصلی این است که آیا دموکرات‌های قدیمی - به‌ویژه زنانی که در گروه درآمدی 6 رقمی قرار دارند و حامی هیلاری کلینتون هستند، می‌توانند از حمایت نوادگانشان برای سندرز پیشی بگیرند. این زنان نفع مالی زیادی از تغییرات قرن 20 به دست آوردند. بنابراین پوپولیسم سندرز آن‌قدر که برای رای‌دهندگان جوان طنین دارد، برای قدیمی‌ها طنینی ندارد. پیروز میدان چه کسی است؟ نتایج نظرسنجی‌های پیش از رای‌گیری در گردهمایی حزبی (کاکس‌ها)، نشان داد که اوباما، حمایت ناپلئونی زنان در برابر کلینتون را به‌دست آورده است. در سال 2016، نظرسنجی‌های مقدماتی پیش‌بینی می‌کنند که کلینتون، سندرز را در این گروه شکست خواهد داد. در سال 2008، اوباما کلینتون را در میان شرکت‌کنندگان در گردهمایی حزبی با گزارش درآمد سالانه 100 هزار دلاری یا بیشتر 2 به 1 شکست داد. امروز، نظر سنجی‌ها وضعیتی کاملا بر عکس را نشان می‌دهند: کلینتون در این گروه 2 به 1 پیروز است. این رای‌دهندگان یک گروه قابل‌توجه در حزب دموکرات هستند. در آن سال، اوباما و کلینتون در میان کسانی که قبلا در گردهمایی حزبی حضور یافته بودند، برابر بودند. در سال 2016 اما بانوی سابق در این گروه پیشتاز است و به‌طور خاص زنان مسن از او حمایت کرده‌اند. هشت سال پیش اوباما و کلینتون در میان کسانی بودند که درآمد سالانه 50 هزار دلاری یا کمتر داشتند. امروز، سندرز- همچون اوباما- در میان دانشجویان جایگاه زیادی دارد. این تفاوت 2016 می‌تواند به این معنا باشد که این ورمونتی(برنی سندرز)آرای دموکرات‌های طبقه کارگر را به دست می‌آورد؛ همان‌ها که در آخرین بار جذب کلینتون شده بودند. این وجه مشخصه رقابت‌های آیووا است. شکاف درآمدی در تاریخ گردهمایی‌های حزبی در آیووا مهم و بی‌سابقه است. جایی که اوباما به شدت مورد حمایت رای‌دهندگان حزبی دارای درآمد بالا بود، سندرز از آنها ضربه می‌خورد. بنابراین، این ورمونتی نیازمند یک مشارکت جدی در میان رای‌دهندگان طبقه کارگر و رای‌دهندگان جوان است؛ به‌ویژه آنها که برای اولین بار به گردهمایی‌های حزبی می‌روند. از آنجا که اوباما دموکرات‌های طبقه کارگر یا افرادی را که به‌طور منظم به گردهمایی‌های حزبی می‌روند از دست نداد، به راحتی توانست کلینتون را در میان مشارکت‌کنندگان تازه وارد کاکس‌ها با 41 درصد در برابر 29 درصد شکست دهد. سندرز نمی‌تواند توانایی تاریخی اوباما برای الهام‌بخشیدن به مشارکت نکردگان قبلی را تکرار کند. اما نظرسنجی‌ها در همه‌جا به سندرز آرایی 19 تا 46 درصدی نسبت به کلینتون در این گروه می‌دهد که پیشتازی کوچک‌تر اوباما در سال 2008 را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. اکنون رقابت میان پوپولیسم و فمینیسم است. دوشنبه شب رای‌دهندگان در نهایت حرف خود را زدند. این هم می‌تواند کوتاه‌ترین انقلاب در تاریخ معاصر باشد یا آغاز یکی از بلندترین انقلاب‌ها در تاریخ رقابت‌های ریاست جمهوری.