سید عباس عاملی - طی دو قرن گذشته روسای‌جمهور آمریکا همواره از یکی از دو حزب جمهوریخواه یا دموکرات انتخاب شده‌اند. نقش احزاب در روند انتخاباتی آمریکا به همین دلیل عموما کلیدی تصور می‌شود. شکی نیست که دو حزب اصلی آمریکا نقش مهمی در این روند ایفا می‌کنند، ولی به اعتقاد بسیاری از تحلیلگران سیاسی اهمیت احزاب در انتخابات آمریکا در حال نزول است. تا اواخر دهه شصت، سران احزاب سیاسی بودند که در جلساتی خصوصی و پشت در‌های بسته، دور از نظارت رسانه‌های جمعی، افکار عمومی و حتی عضوهای عادی خود تصمیم می‌گرفتند که چه شخصی به عنوان نامزد آنها در انتخابات ریاست‌جمهوری معرفی شود. به علاوه، در نبود گستردگی امروز رسانه‌های جمعی به ویژه اینترنت و تلویزیون، احزاب به عنوان رابط اصلی میان نامزدها و عموم مردم نقشی اساسی ایفا می‌کردند. مهمتر از همه، احزاب سیاسی پشتوانه اصلی مالی نامزدها شناخته می‌شدند. بدون دریافت وجوه نقدی از حزب، نامزدهای ریاست‌جمهوری از هیچ شانسی برای پیروزی برخوردار نبودند. این سه عامل، یعنی قدرت فراوان احزاب در انتخاب نامزد ریاست‌جمهوری، رابط بودن بین نامزدها و مردم، و وابستگی نامزدها به حزب خود برای تامین هزینه‌ها، بدان معنا بود که احزاب آمریکا به راستی از نفوذ فراوانی در روند انتخابات بهره‌مند بودند.

ولی چنانچه توضیح داده خواهد شد، این جریان در دهه‌های اخیر روندی معکوس را طی کرده است. هر دو حزب سیاسی در اقدامی در جهت دموکراتیزه کردن امور داخلی خود روش‌های قدیمی را کنار گذاشته‌اند. پس از دهه شصت رفته رفته انتخاب نامزدهای ریاست‌جمهوری از سران احزاب به عموم مردم واگذار شده است . این اقدام راه را برای افرادی که در داخل دایره مرکزی احزاب نبودند باز کرد. جیمی کارتر و بیل کلینتون هر دو دموکرات‌هایی بودند که در مراحل مقدماتی مورد قبول سران حزب خود نبودند، ولی توانستند با جذب آرای عضوهای عادی حزب دموکرات، نامزدی این حزب را از آن خود کنند.

دیگر عاملی که از اهمیت احزاب سیاسی کاسته است کاهش وابستگی نامزدها به حزب خود برای انتقال پیام به مردم عادی است. در حالی که در گذاشته نامزدها از طریق تریبون حزبی دست به سوی مردم عادی دراز می‌کردند، اکنون گسترش تلویزیون و به ویژه اینترنت این وابستگی را از بین برده است. امسال تعدادی از کاندیداهای ریاست جمهوری از جمله هیلاری کلینتون از طریق قرار دادن کلیپ بر روی وب سایت یوتیوب حضور خود در رقابت‌های انتخاباتی سال ۲۰۰۸ را به طور رسمی اعلام کردند.

قانون اصلاح نحوه پرداخت کمک‌های نقدی به نامزد‌های ریاست‌جمهوری در سال ۲۰۰۲ نیز بیش از پیش باعث کاهش قدرت احزاب سیاسی شد. به دنبال قانون سال ۲۰۰۲ وجوه نقدی قابل پرداخت توسط احزاب به شدت محدود شد و نامزدهای انتخاباتی اکنون رو به سمت سازمان‌های غیر دولتی آورده‌اند.