چند قطره باران در خیابان‌های مسکو

لوسین کیم ترجمه: حسین موسوی در روسیه گفته می‌شود که در ماه اوت معمولا رویدادهای بد رخ می‌دهد، در همین زمان بود که هواپیماها در آسمان روسیه سقوط کردند و بحران اقتصادی این کشور آغاز شد. اما با این دیدگاه برای کرملین، ماه دسامبر همواره با اخبار شوک‌آوری همراه بوده است. در ایام کریسمس در سال ۱۹۹۱، میخاییل گورباچف به عنوان نخستین و آخرین رئیس‌جمهوری شوروی از سمت خود استعفا داد، ۸ سال بعد در روزهای عید سال جدید میلادی، بوریس یلتسین، قدرت را در یک اقدام رازآلود به یک افسر بی‌نام و نشان «کا گ ب» و رئیس پلیسی به نام ولادیمیر پوتین تفویض کرد. اواخر ماه دسامبر بهترین زمان برای مقامات روسی است تا کارهایی انجام دهند که مردم در برابر یک عمل انجام شده قرار بگیرند، زیرا مردم روسیه خود را برای ایام عید و تعطیلات مخصوص روزهای سال نو آماده می‌کنند. در سال ۲۰۱۴، در ۳۰ دسامبر، زمانی که یک قاضی ناگهان تصمیم گرفت که آلکسی ناوالنی و برادرش اولگ را به زندان محکوم کند، از همان الگو پیروی کرده است. دادستان‌هایی که برادران ناوالنی را به زندان محکوم کردند در یک پرونده عجیب و غریب ادعا کردند که این دو برادر در شرکت فرانسوی آرایشی و بهداشتی «ایو روشه» اختلاس و دزدی کرده‌اند، شرکتی که خود این موضوع را انکار می‌کند. این تلاشی آشکار بوده تا به این طریق جمعیت معترضان را از خیابان‌ها دور کنند و قضات نیز برای آلکسی ناوالنی حکم زندان ۵۱ ماهه تعلیقی صادر کرده و با همین رویکرد نیز برادر ناوالنی را به همین مقدار زندان و با شرایط مشابه محکوم کرده‌اند. با وجود این، هزاران نفر از معترضان توانستند بر سرما غلبه کنند و در اقدامی خودجوش به خیابان‌ها بیایند و خود را به پشت دیوارهای برلین برسانند. در مورد ناوالنی، برخلاف رویه‌هایی که از گذشته باب شده بود، هزاران نفر از مردم معترض در این ایام به خیابان آمدند. اما عنصر شگفت‌انگیز این ماجرا رای گیج‌کننده‌ای بود که باعث شد در زمستان روسیه برخی معترضان مبهوت شوند.

پوتین نیاز دارد که سال ۲۰۱۵ را با یک آرامش نسبی و تر و تمیز شروع کند. میراثی که پوتین برای سال ۲۰۱۴ از خود باقی گذاشت، به اندازه کافی برای او دردسر ساز بود. زیرا او با سقوط قیمت نفت و تحریم‌های غرب فشارهای اقتصادی زیادی را متحمل شد. در زمستان گذشته مردم معترض در میدان کی‌یف، باعث خروج یار استراتژیک پوتین از کاخ ریاست‌جمهوری این کشور شدند و پوتین معتقد بود که کودتایی در این کشور با هماهنگی قدرت‌های خارجی رخ داده است. برای کرملین اما، مهم‌ترین کار این است که خیابان‌ها خالی از حضور معترضان باشد.

راهبرد پوتین برای هر نوع حرکت اعتراضی تاکنون مبارزه با آن بوده است. برای او مهم نبوده که این اعتراض در چه قد و قواره‌ای بوده، حتی اگر کوچک بوده پوتین خواستار توقف و برخورد با آن بوده است. او با این راهبرد قصد دارد تا اجازه ندهد که چند قطره باران تبدیل به یک سیل غیرقابل کنترل شود. ترساندن پدران آزادی‌خواه مسکو با قدرت پلیس و پرتاب گاز اشک‌‌آور تنها یک نمونه از این اقدامات است. اما در سه سال پیش، زمانی که هزاران نفر از معترضان مسکویی درخصوص تقلب آرا در انتخابات مجلس به خیابان‌ها آمدند پوتین را غافلگیر کردند. معترضان به رای ناوالنی نیز همان معترضان سه سال پیش بودند. معترضانی که در طبقه متوسط جای می‌گیرند. کسانی که در سایه دوران پوتین همگی آی‌فون به‌دست شده یا با خودروهای لوکسی مثل لکسوس خود را به میان جمعیت معترض رسانده‌اند.

معمولا کمپین‌های سرکوب پس از هر مخالفتی شروع می‌شد. گروه خواننده «پوسی رایت» (گربه‌های سرکش) گروه بی نام و نشانی بودند که هم‌اینک شهرت جهانی پیدا کرده‌اند. کسانی که دنبال آرمان‌های حقوق بشری هستند با انگ عوامل خارجی با آنها برخورد می‌شود. مورد ناوالنی هم یکی از این موارد است که با برچسب «کلاهبرداری و دزدی» به زندان افتاده است. اما زندانی که برای او درنظرگرفته‌اند بیشتر شبیه حصر خانگی است. زیرا ناوالنی بین جوانان مسکو دارای جذابیت بالایی است و مقامات مسکو قصد ندارند با زندانی کردن او از وی یک قهرمان بسازند. به همین دلیل رای ناوالنی و برادر وی تعلیقی شده است. سال گذشته حتی اجازه داده شد که وی برای شهردار شدن در مسکو نامزد شود. او پس از «سرگی سوبیانین»، که از وفاداران به پوتین است، دوم شد. او توانست ۲۷ درصد آرای مردم این شهر را کسب کند. مسکویی‌ها ناوالنی را دوست دارند چون واقع‌نگرانه در مورد قدرت حرف می‌زند، نه مثل یک مخالف غرغرو.

در اعتراضات زمستانی سه سال پیش، او به ساخت ائتلافی کمک کرد که شامل روس‌های میهن‌پرست، چپ‌های قدیمی و آزادی‌خواهان طرفدار غرب می‌شد. او توانست در یک تجمع به‌یاد ماندنی این افراد را علیه کرملین کنار هم قرار دهد.