صبح روز یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱، ناگهان آسمان نیویورک غرق در دود و آتش شد. برجهای دوقلوی مرکز تجارت جهانی که یکی از نمادهای قدرت و ثروت ایالاتمتحده بود، در چشم به همزدنی فروریخته و جهان را در بهت و حیرت فرو برد. پس از این حادثه، کسب و کارهای جهان خود را در میان بحران بزرگی یافتند. ترس و عدماطمینان بر جهان مستولی شد. تقاضا برای سفرهای هوایی کاهش یافت. شرکتهای هواپیمایی متحمل ضررهای هنگفتی شدند و صنعت گردشگری در جهان با افت قابلتوجهی روبهرو شد. به دلیل احساس عدمامنیت، در رفتار مصرفکننده تغییرات قابلتوجهی ایجاد شد که به تبع آن میتوان به کاهش تقاضا برای کالاهای لوکس و افزایش تقاضا برای کالاهای امنیتی (مانند بیمه) اشاره کرد.
طی روزهای اخیر، خبرهایی مبنی بر احتمال کمیاب شدن چای در بریتانیا منتشر شده. غولهای تولید چای از جمله یورکشایر و تتلی میگویند اختلالات در تامین چای که به دنبال بحران در دریای سرخ پیش آمده، زودگذر و ناچیز است. از سوی دیگر، تغییرات آب و هوایی و ابهامات قانونی باعث اختلال در تولید و تامین کاکائو و قهوه در اروپا شده. آیا مهار بحرانهای ژئوپلیتیک و آب و هوایی ممکن است؟ آیا چای ، قهوه و کاکائو کمیاب خواهند شد؟ چه آیندهای در انتظار این سهگانه جذاب است؟
عباس قربانعلیبیک /معاون اسبق برنامهریزی و امور بینالملل راهآهن
با وجود مساحت و جمعیت کرواسی (کمتر از ۴درصد و ۵درصد ایران)، به نظر میرسد راهآهن کرواسی با نفوذ شبکه ۸ برابری، بار و مسافر نسبی بسیار بالاتر، سهم برقی ۳۸درصد و دوخطه ۱۱درصد بهویژه صنعت ناوگان خودکفا، ایستگاهها و گذرگاههای متعدد، پندهای خوبی برای ما دارد.