بخش خصوصی در مرز ورشکستگی

علی معلم

تهیه کننده و تحلیلگر سینما

این روزها سینمای ایران در بدترین شرایط مالی ممکن به سر می‌برد و بحران عظیم بخش مالی موضوع حساسی است که گریبان سینمای ایران را گرفته و منجر به حذف سرمایه‌گذاری بخش خصوصی شده است.

از بیست فیلم اکران شده در ۶ ماه گذشته ۱۵ فیلم با شکست مالی مواجه شدند و تنها سه یا چهار فیلم هستند که توانستند به گیشه خوبی دست پیدا کنند بنابراین آقایان از کدام رونق مالی در سینمای ایران صحبت می‌کنند؟

در حال حاضر دو بخش هستند که به حیات و فعالیتشان در سینما ادامه می‌دهند؛ فیلم‌های سفارشی با حجم عظیم سرمایه که بیشترین میزان اکران را به خود اختصاص می‌دهند و دوم سینمای شخصی و البته مخاطب گریز که با هزینه کم و پول‌های باد آورده ساخته می‌شوند؛ به عبارتی فیلم‌هایی که در گروه هنر و تجربه به نمایش در می‌آیند به همراه فیلم‌های دولتی در این طبقه قرار می‌گیرند. این روزها تنها دو یا سه فیلم با صدها مشکل به گیشه مالی خوب می‌رسند که این میزان فروش هم هیچ تاثیری در نگاه کلی در رونق و اقتصاد سینما نمی‌تواند داشته باشد.

به صراحت می‌توان گفت بخش خصوصی سینما این روزها در مرز ورشکستگی قرار دارد. سوال من این است که در کدام یک از فیلم‌هایمان معضلات جامعه را به سهولت می‌توانیم به نمایش بگذاریم؟ در این شرایط وقتی سینما با مردم ما کمتر نسبت دارد در تغییر فضا هم نمی‌تواند تاثیر بگذارد و نمی‌تواند مخاطبی را هم جذب کند. به نظر من سینمای ایران با توجه به ناهنجاری‌های موجود در جامعه بسیار پاستوریزه عمل می‌کند؛ بنابراین به‌ ناچار با آثاری روبه‌رو هستیم که یا منفعل و خنثی هستند یا بی‌محتوا و سخیف. در هر دوره‌ای تنها جای دوستان و دشمنان دولت عوض می‌شود گروهی با رفقایشان می‌روند و گروهی با رفقایشان می‌آیند و تنها تغییرات در جابه‌جایی دولت‌ها در چنین فضایی شکل می‌گیرد والا سیاست‌ها و برنامه‌ها همان سیاست‌های از پیش تعیین شده است.