شرایط بد اقتصادی مانع حضور مردم در سینماها
متاسفانه شرایط بد اقتصادی مانع از حضور مردم در سالن‌های سینما شده است و من امیدوارم فرجام «برجام» بتواند گشایش خوبی را در هنر هفتم کشور به وجود آورد.
من همیشه و در تمامی امور به مسائل اقتصادی اهمیت زیادی می‌دهم و معتقدم که وضعیت امروز سینما از شرایط سیاسی و اقتصادی جامعه جدا نیست؛ مشکلاتی که مدت‌ها است در عرصه‌های سیاسی و اقتصادی ایران وجود دارد اثرات منفی زیادی را روی سینما گذاشته و باعث شده تا دیگر مانند گذشته استقبال چندانی از سینما نشود. زمانی که مشکلات اقتصادی کشور مرتفع شود می‌توان با ایجاد سیاست‌گذاری‌های صحیح سینمای ایران را بازسازی کرد؛ ما هیچ گاه نباید این مساله مهم را فراموش کنیم که سینما یکی از ابزارهای تفریح برای مخاطبان عام سینما است که می‌تواند اوقات فراغت آنها را پر کند اما در زمانه‌ای که شرایط اجتماعی و اقتصادی باعث شده تا مردم کمترین اوقات فراغتی نداشته باشند و مرتب برای گذران زندگی مجبور به کار باشند و درآمدشان تکافوی زندگی‌شان را نداشته باشد تفریح از سبد خانوار خارج می‌شود که سینما هم یکی از همان تفریحات است.
من همیشه و در تمامی امور به مسائل اقتصادی اهمیت زیادی می‌دهم و معتقدم که وضعیت امروز سینما از شرایط سیاسی و اقتصادی جامعه جدا نیست؛ مشکلاتی که مدت‌ها است در عرصه‌های سیاسی و اقتصادی ایران وجود دارد اثرات منفی زیادی را روی سینما گذاشته و باعث شده تا دیگر مانند گذشته استقبال چندانی از سینما نشود. زمانی که مشکلات اقتصادی کشور مرتفع شود می‌توان با ایجاد سیاست‌گذاری‌های صحیح سینمای ایران را بازسازی کرد؛ ما هیچ گاه نباید این مساله مهم را فراموش کنیم که سینما یکی از ابزارهای تفریح برای مخاطبان عام سینما است که می‌تواند اوقات فراغت آنها را پر کند اما در زمانه‌ای که شرایط اجتماعی و اقتصادی باعث شده تا مردم کمترین اوقات فراغتی نداشته باشند و مرتب برای گذران زندگی مجبور به کار باشند و درآمدشان تکافوی زندگی‌شان را نداشته باشد تفریح از سبد خانوار خارج می‌شود که سینما هم یکی از همان تفریحات است.
متاسفانه شرایط بد اقتصادی مانع از حضور مردم در سالن‌های سینما شده است و من امیدوارم فرجام «برجام» بتواند گشایش خوبی را در هنر هفتم کشور به وجود آورد.
من همیشه و در تمامی امور به مسائل اقتصادی اهمیت زیادی می‌دهم و معتقدم که وضعیت امروز سینما از شرایط سیاسی و اقتصادی جامعه جدا نیست؛ مشکلاتی که مدت‌ها است در عرصه‌های سیاسی و اقتصادی ایران وجود دارد اثرات منفی زیادی را روی سینما گذاشته و باعث شده تا دیگر مانند گذشته استقبال چندانی از سینما نشود. زمانی که مشکلات اقتصادی کشور مرتفع شود می‌توان با ایجاد سیاست‌گذاری‌های صحیح سینمای ایران را بازسازی کرد؛ ما هیچ گاه نباید این مساله مهم را فراموش کنیم که سینما یکی از ابزارهای تفریح برای مخاطبان عام سینما است که می‌تواند اوقات فراغت آنها را پر کند اما در زمانه‌ای که شرایط اجتماعی و اقتصادی باعث شده تا مردم کمترین اوقات فراغتی نداشته باشند و مرتب برای گذران زندگی مجبور به کار باشند و درآمدشان تکافوی زندگی‌شان را نداشته باشد تفریح از سبد خانوار خارج می‌شود که سینما هم یکی از همان تفریحات است.
سینما نه تنها در ایران که در اغلب کشورهای دنیا وسیله‌ای تفریحی برای طبقات میانی اجتماع است؛ ثروتمندان جامعه که اصولا کاری با سینما ندارند و در خانه‌های خود با هزار و یک وسیله سرگرم‌کننده مشغول زندگی هستند، طبقات پایین دست جامعه هم که اصلا امکانی برای سینما رفتن پیدا نمی‌کنند پس این طبقات میانی هستند که ارتباط زیادی با سینما دارند اما امروزه این طبقه متوسط به ویژه در جامعه شهری با مشکلات زیادی دست به گریبان است که سینما دیگر مانند سال‌های گذشته برای آنها دارای اهمیت نیست. اینکه برخی از افراد دوری دولت از تولید فیلم‌های سینمایی، راه‌اندازی و تقویت بخش خصوصی و امثال اینها را به‌عنوان راه‌هایی برای نجات سینمای ایران عنوان می‌کنند همگی در حاشیه این مساله اقتصادی قرار می‌گیرد؛ ما باید به این باور برسیم که در حال حاضر در کلیت جامعه و کشور هم بخش خصوصی قوی وجود ندارد و ما از نظر صنعتی در جامعه رشد نکرده ایم و تولید صنعتی‌مان به شدت پایین است، پس نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم که سینما به یکباره صنعتی شود! من اصولا با این گونه شعارهای بی‌هویت به شدت مخالف هستم و تنها نجات اقتصاد کشور را عامل اصلی نجات سینما می‌دانم؛ بنابراین معتقدم مادام که مشکلات اقتصادی کشور برطرف نشود نمی‌توان چاره‌ای برای سینما اندیشید؛ در حال حاضر به معنای واقعی کلمه، سینمایی در کشور ما وجود ندارد که بخواهیم سر آن دعوا کنیم که آیا بخش خصوصی باید آن را اداره کند یا بخش دولتی!
من همیشه و در تمامی امور به مسائل اقتصادی اهمیت زیادی می‌دهم و معتقدم که وضعیت امروز سینما از شرایط سیاسی و اقتصادی جامعه جدا نیست؛ مشکلاتی که مدت‌ها است در عرصه‌های سیاسی و اقتصادی ایران وجود دارد اثرات منفی زیادی را روی سینما گذاشته و باعث شده تا دیگر مانند گذشته استقبال چندانی از سینما نشود. زمانی که مشکلات اقتصادی کشور مرتفع شود می‌توان با ایجاد سیاست‌گذاری‌های صحیح سینمای ایران را بازسازی کرد؛ ما هیچ گاه نباید این مساله مهم را فراموش کنیم که سینما یکی از ابزارهای تفریح برای مخاطبان عام سینما است که می‌تواند اوقات فراغت آنها را پر کند اما در زمانه‌ای که شرایط اجتماعی و اقتصادی باعث شده تا مردم کمترین اوقات فراغتی نداشته باشند و مرتب برای گذران زندگی مجبور به کار باشند و درآمدشان تکافوی زندگی‌شان را نداشته باشد تفریح از سبد خانوار خارج می‌شود که سینما هم یکی از همان تفریحات است.
سینما نه تنها در ایران که در اغلب کشورهای دنیا وسیله‌ای تفریحی برای طبقات میانی اجتماع است؛ ثروتمندان جامعه که اصولا کاری با سینما ندارند و در خانه‌های خود با هزار و یک وسیله سرگرم‌کننده مشغول زندگی هستند، طبقات پایین دست جامعه هم که اصلا امکانی برای سینما رفتن پیدا نمی‌کنند پس این طبقات میانی هستند که ارتباط زیادی با سینما دارند اما امروزه این طبقه متوسط به ویژه در جامعه شهری با مشکلات زیادی دست به گریبان است که سینما دیگر مانند سال‌های گذشته برای آنها دارای اهمیت نیست. اینکه برخی از افراد دوری دولت از تولید فیلم‌های سینمایی، راه‌اندازی و تقویت بخش خصوصی و امثال اینها را به‌عنوان راه‌هایی برای نجات سینمای ایران عنوان می‌کنند همگی در حاشیه این مساله اقتصادی قرار می‌گیرد؛ ما باید به این باور برسیم که در حال حاضر در کلیت جامعه و کشور هم بخش خصوصی قوی وجود ندارد و ما از نظر صنعتی در جامعه رشد نکرده ایم و تولید صنعتی‌مان به شدت پایین است، پس نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم که سینما به یکباره صنعتی شود! من اصولا با این گونه شعارهای بی‌هویت به شدت مخالف هستم و تنها نجات اقتصاد کشور را عامل اصلی نجات سینما می‌دانم؛ بنابراین معتقدم مادام که مشکلات اقتصادی کشور برطرف نشود نمی‌توان چاره‌ای برای سینما اندیشید؛ در حال حاضر به معنای واقعی کلمه، سینمایی در کشور ما وجود ندارد که بخواهیم سر آن دعوا کنیم که آیا بخش خصوصی باید آن را اداره کند یا بخش دولتی!
فریدون جیرانی
کارگردان و تحلیلگر سینما
ارسال نظر