توفیق مجد‌پور

به نظر نمی‌رسد که برنامه‌ریزی جدیدی در برنامه پس از انتخابات به جز پایبندی به چشم‌انداز و حرکت در مسیر اهداف تعریف شده، منعکس‌کننده تناسب مورد انتظار برای حرکت در جهت توسعه و رشد فعالیت‌های اتاق باشد. تکمیل‌کننده این تدبیر هم، چیزی نیست به جز توجه نمودن به «واقعیت‌ها» و «اوضاع و شرایط» جدید منطقه‌ای و بین‌المللی. «روش‌ها» تابع «مسائل پیش‌روی و واقعیت‌های برخاسته از اوضاع و شرایط» هستند و هیچ‌گاه کسی شاهد نبوده است که «مسائل پیش‌ رو» در تابعیت از «روش‌ها» باشند؛ چرا که اگر چنین بود، هیچ نوآوری و خلاقیتی و هیچ رشد و توسعه‌ای حاصل نمی‌شد. به مفهوم دیگر، ما نیازمند به اتخاذ روش‌هایی هستیم که به پشتوانه دانش حرفه‌ای، مسائل پیش رو و موقعیت‌ها را تفسیر کنیم و با شناخت آن مسائل، گام‌های نو و تازه‌ای را برای رسیدن به استراتژی‌های مورد نظر برداریم.

گاهی اوقات این پرسش پیش روی ما قرار می‌گیرد که چگونه ما می‌توانیم دارای چشم‌انداز و استراتژی بلندمدت باشیم، در حالی که همگی شاهد تغییرات پیوسته شرایط هستیم. در این زمینه باید گفت که وجود چشم‌انداز و استراتژی، مانعی برای انجام حرکات بی‌هدف است و ماهیتا نشانه‌ای روشن در یک اتاق تاریک برای راهنمایی است. اعتبار هر چشم‌انداز و استراتژی به عوامل خاصی همچون بهره‌مندی از هدف، برخورداری از شاخص برای اندازه‌گیری فعالیت‌ها و مانع شدن از حرکت در تاریکی است.

لذا، وجود چشم‌انداز و استراتژی، یک ضرورت محض و پایداری و پایبندی به آن، نشان دهنده وجود تعهد به آرمان‌های مشترک و مورد توافق است.

انتخابات پیش روی اتاق، فرصتی دوباره برای توسعه زمینه‌های مشارکت‌اندیشی جمعی ما است. حضور هم‌افزای ما، قابلیتی برای پرورش ظرفیت‌های تعامل در سطح منطقه‌ای و بین‌المللی است،‌قابلیتی که بی‌هیچ شکی بر توسعه نظام اقتصاد کشور، ‌گسترش فضای مساعد کارآفرینی و رفع موانع کسب و کار و ارتقای جایگاه جهانی ایران در حوزه اقتصاد خواهد افزود.

ما نیازمند به افزایش سطوح همپایی خود با تغییرات پیوسته‌ اقتصادی، ضمن پایبندی به اهداف چشم‌انداز و راهبرد‌های این پارلمان بزرگ هستیم. هر گامی نو، شکل دهنده حرکت جمعی ما به سمت توسعه پایدار در حوزه بازرگانی، صنعت و معدن خواهد بود.پس همه با هم و با حضور جدی خود در انتخاب شایستگان، اصل انتخابات را جدی بگیریم.