آنچه در دو هفته اول سال نوی خورشیدی گذشت
نوروز پرماجرا
نگرانی برای تیم ملی
انتخاب امیر قلعه‌نویی به عنوان سرمربی تیم ملی، از ابتدا با انتقاداتی همراه بود. به هر حال صورت ماجرا روشن است؛ او در طول ۱۰ سال گذشته با وجود حضور در باشگاه‌های ثروتمند و پرامکانات کشور موفق به کسب هیچ افتخار بزرگی نشده است. شاید جمله معروف «دهه‌ات گذشته مربی» بیش از هر کس دیگری در مورد قلعه‌نویی صدق کند. به علاوه او یک نوبت دیگر هم هدایت تیم ملی را در اختیار داشته که کارنامه قابل قبولی به جا نگذاشته است. با این همه، فدراسیون فوتبال در نهایت رای به انتخاب امیر داد و کاری هم از دست کسی ساخته نبود. در نوروز ۱۴۰۲ شاهد برگزاری نخستین مسابقات دوستانه تیم ملی با سرمربیگری امیر قلعه‌نویی بودیم؛ دیدارهایی با روسیه و کنیا که هر دو از نظر کیفی رقبای سطح پایینی به نظر می‌رسیدند. البته که روسیه در شرایط عادی تیم خوبی است، اما الان شرایط «عادی» نیست و تیم ملی این کشور درگیر جنگ، توسط فیفا و یوفا تحریم شده است. روسیه در یک سال گذشته مسابقات بسیار کمی برگزار کرده و البته در همان‌ها هم نتایج چندان خوبی به دست نیاورده است. در چنین شرایطی روس‌ها به تهران آمدند و یک مساوی یک-یک از تیم ملی گرفتند؛ گرچه منصفانه باید گفت شاگردان امیر قلعه‌نویی در این مسابقه موقعیت‌های خوبی داشتند و می‌توانستند بازی را ببرند. مسابقه با کنیا اما کاملا ناامیدکننده بود. تیم ملی این کشور به دلیل تعلیق از سوی فیفا، چیزی حدود ۵۰۰ روز حتی یک جلسه تمرینی هم نداشت. با این حال آنها در تهران نمایش خوبی داشتند و تا حوالی دقیقه ۷۵ هم با یک گل جلو بودند، گرچه در نهایت ایران با دو گل از شکست پیروزی ساخت. گل دوم تیم ملی در این مسابقه روی اشتباه فاحش دروازه‌بان حریف به ثمر رسید. کیفیت نمایش تیم ملی در این دیدار به هیچ‌وجه نظر منتقدان و ناظران را جلب نکرد و موجب نگرانی‌های زیادی شد. هرچند امیر قلعه‌نویی در دفاع از عملکرد تیمش گفت: «بازی با کره و ژاپن راحت‌تر از مصاف با تیم‌های دفاعی مثل کنیا است.» نشست خبری قلعه‌نویی بعد از بازی با روسیه هم حواشی خاص خودش را داشت؛ جایی که یک خبرنگار به انتقاد از او پرداخت و ۱۰ سال جام نگرفتن این مربی را به رخش کشید، امیر هم جملات بحث‌برانگیزی با این مضمون به زبان آورد: «در لیگ برتر هزار امتیاز گرفتم. تا هزار بشمار ببینم بلدی؟!»
دو روی سکه استقلال
اگرچه استقلال بیرون از زمین درگیر مشکلات بسیار زیادی است، اما هوای داخل میدان این تیم کاملا آبی و آفتابی به نظر می‌رسد. بسیاری از ناظران بر این باورند که استقلال امسال بهترین فوتبال لیگ برتر را بازی می‌کند؛ تیمی که بعد از شکست برابر سپاهان در آغاز نیم‌فصل دوم به‌طور کامل متحول شده و هر زمان اراده می‌کند، موقعیت گل می‌سازد. استقلال که طی چهار سال گذشته هرگز موفق نشده بود نخستین بازی سال جدیدش را با پیروزی پشت سر بگذارد، این‌بار خرق عادت کرد و با دو گل ذوب‌آهن را برد؛ هرچند آنها حداقل دو گل دیگر هم می‌توانستند بزنند. آمار آبی‌ها در نیم‌فصل دوم درخشان است. شاگردان ریکاردو ساپینتو در ۹ بازی دور برگشت لیگ ۷ پیروزی به دست آورده‌اند و ۲۲ امتیاز کسب کرده‌اند. آنها همچنین با ۲۰ گل زده، با فاصله بهترین تیم لیگ از این نظر بوده‌اند. با پیروزی بر ذوب‌آهن، استقلال فاصله یک امتیازی‌اش را با سپاهان حفظ کرد و امیدوار است این هفته با توقف احتمالی طلایی‌پوشان برابر تراکتور، بعد از مدت‌ها به صدر جدول برگردد. به نظر می‌رسد ساپینتو ترکیب اصلی‌اش را کاملا پیدا کرده و توانسته به خوبی رقبا را تحت فشار قرار بدهد. بسیاری بر این باورند که جای استقلال با این کیفیت در لیگ قهرمانان آسیا به‌شدت خالی است؛ افسوسی بزرگ که گناهش پای سوءمدیریت آقایان است.
پرسپولیس و ترس‌هایش
پرسپولیس هم مثل استقلال سال جدید خورشیدی را با پیروزی آغاز کرد، اما بین این دو برد تفاوت‌های زیادی وجود داشت. مس رفسنجان که از زمان حضور در لیگ برتر هرگز موفق به شکست پرسپولیس نشده، این‌بار هم ترک عادت نکرد و با یک گل به رقیب نامدارش باخت، اما این گل حرف و حدیث‌های فراوانی به همراه داشت. رامتین سلیمان‌زاده، مدافع مس که در دور رفت هم یک پنالتی به پرسپولیس داده بود، در دقیقه ۲۵ این بازی بیرون محوطه جریمه مرتکب یک خطا شد. داور ابتدا تصمیم درست را گرفت و سلیمان‌زاده را هم اخراج کرد، اما در ادامه با مشورت کمکش، تصمیم به اعلام پنالتی گرفت و عجیب اینکه کارت قرمز سلیمان‌زاده را نگه داشت، در حالی که قوانین جدید می‌گویند اگر پنالتی گرفتید دیگر نباید کارت قرمز بدهید. در هر صورت همین یک پنالتی بحث‌برانگیز تکلیف کل بازی را روشن کرد و البته پرسپولیس در طول ۷۰ دقیقه بعدی موفق نشد برتری‌اش را برابر میزبان ۱۰ نفره افزایش بدهد. نوع نمایش سرخ‌پوشان در این بازی حسابی باعث اعتراض هواداران شد. پس از دیدار با سپاهان، این دومین بازی پیاپی بود که قرمزها از اشتباهات مهم داوری سود می‌بردند. در چنین شرایطی یحیی گل‌محمدی بعد از مسابقه با مس گفته: «معمولا تیم‌های برنده در مورد داوری حرف نمی‌زنند. تصمیمات عرب‌براقی در این بازی خوب بود و من از او تشکر می‌کنم.»؛ سخنانی که واکنش‌های منفی را نسبت به سرمربی پرسپولیس دوچندان کرده است. کیست که نداند اگر عین این تصمیم علیه یحیی و تیمش گرفته می‌شد، او چه آتشی در کنفرانس به پا می‌کرد؟ بدیهی است که پرسپولیس با تنها ۴ امتیاز اختلاف نسبت به صدر جدول همچنان نمی‌تواند از قهرمانی ناامید باشد، اما فوتبال تیم یحیی کسی را راضی نمی‌کند. پرسپولیس در ۹ بازی نیم‌فصل دوم فقط ۱۰ گل زده؛ یعنی نصف استقلال و درست به اندازه مس کرمان. آیا یحیی برای ارائه چنین فوتبالی این همه ستاره گران‌قیمت در تیمش جمع کرده است؟
