بنیاد «بیرانوند» در راه است

گروه ورزش، حمید رجبی: فوتبال ایران دروازه‌بان‌های بزرگی به خود دیده است از فرامرز ظلی گرفته تا مرحوم حجازی و احمد‌رضا عابد‌زاده. بعد از خداحافظی عابدزاده دروازه‌بان‌های زیادی به تیم ملی و فوتبال ایران آمدند اما کسی در حد و اندازه‌های عابدزاده نبود. دروازه‌بان لرستانی نفت تهران در یکی دو سال اخیر آن‌قدر خوب بوده که بتوانیم نام او را در بین شایسته‌ها قرار دهیم. علیرضا بیرانوند وداستان زندگی‌اش بعد از حضور در برنامه «ماه‌عسل» بر سر زبان‌ها افتاد. «دنیای اقتصاد» این ستاره نو ظهور فوتبال ایران را برای گفت‌وگو انتخاب کردتا از تاثیر اقتصادی عجیب فوتبال بر زندگی بگوید. چطور شد سر از فوتبال درآوردی؟

شرایط ورود من به فوتبال بسیار عجیب بود. همان‌طور که قبلا گفتم من و خانواده‌ام زندگی بسیار سختی داشتیم. من از بچگی به فوتبال علاقه‌مند بودم. برای همین مجبور بودم هم کار کنم و هم دنبال فوتبال باشم. زمانی که برای فوتبال آمدم تهران خانواده من راضی به این کار نبودند چون وضعیت مالی خوبی نداشتیم. در آن زمان من برای بازی کردن در تیم وحدت ۱۵۰ هزار تومان هم پول دادم. شرایط بدی داشتم شب‌ها اطراف میدان آزادی و درپارک‌ها می‌خوابیدم و روزها به تمرین می‌رفتم. در تیم وحدت در یک بازی دوستانه که با نوجوانان تیم نفت تهران داشتیم درخشیدم و این شد که به باشگاه نفت منتقل شدم. دو سال با نوجوانان این تیم بودم. بعد از چند ماهی به تیم هما رفتم اما مجددا به نفت برگشتم اما این بار برای جوانان این تیم بازی کردم.

اولین مبلغی که از فوتبال حرفه‌ای گرفتی چقدر بود؟

من بعد ازاینکه با نوجوانان نفت کارم تمام شد برای مقطعی کوتاه به تیم صبا باتری رفتم. البته آن زمان باشگاه صبا باتری هنوز به استان قم نرفته بود. آن زمان به من قول دادند که مبلغی به من بدهند اما این اتفاق نیفتاد و من مجددا به تیم نفت برگشتم. این بازگشت باعث شد تا من اولین پول حرفه‌ای خودم را به مبلغ ۸۰۰ هزار تومان بگیرم که به محض گرفتن این پول کمک کردم یک خانه برای پدرم بسازیم.

قراردادهای بعدی تو نیز طبیعتا رشد داشت.

بله. خدا را شکر بعد از نوجوانان نفت سال بعد به امید‌های این تیم رفتم و قرارداد من به مبلغ دومیلیون‌و۲۰۰هزار تومان رسید. از اینجا به بعد زندگی من بهترو آرام‌تر شد چرا که درخشش با تیم امیدهای نفت منجر به آمدن به تیم بزرگسالان شد و بعد از یک سال که به تیم ملی دعوت شدم رقم قراردادم به ۸۵ میلیون تومان افزایش پیدا کرد.

پس فوتبال تاثیر زیادی در تغییرکیفیت زندگی تو داشته.

من به شخصه هیچ وقت گذشته خودم را فراموش نمی‌کنم و توصیه می‌کنم دیگران نیز فراموش نکنند. الان متاسفانه شرایطی در فوتبال ما به‌وجود آمده که بیشتر کسانی که می‌خواهند وارد فوتبال ما شوند باید یا پول خوبی هزینه کنند یا معرف خوبی داشته باشند و به این صورت هزاران استعداد خوبی که در کشور وجود دارد از بین می‌رود. من نه پول داشتم و نه معرف. برای رسیدن به چیزی که دوستش داشتم جنگیدم و در این راه هر سختی که بود به جان خریدم. کسانی که شرایط سابق من را دارند باید از مواجه شدن با شکست و سختی‌ها نترسند و ناامید نشوند.

اگر پول مناسبی داشته باشی ترجیح می‌دهی کجا سرمایه‌گذاری کنی؟

من کمک کردن به دیگران را خیلی دوست دارم. اگر بدانم کسی واقعا نیازمند است تا آنجا که بتوانم به آن شخص کمک می‌کنم. واقعا به این کار اعتقاد دارم و برایم لذت‌بخش است. اگر پول زیادی داشته باشم دوست دارم جایی سرمایه‌گذاری کنم که بتوانم فرصت شغلی برای خیلی از این آدم‌های نیازمند و بیکار ایجاد شود. البته من با همسرم مشورت کردم و قرار است به‌زودی تعدادی از زندانیان لرستان را که شرایط مناسبی ندارند آزاد کنیم و آنها را به زندگی عادی برگردانیم.

شرایط زندگی سابق خودت را شبیه کدام بازیکن بزرگ فوتبال می‌بینی؟

فکر می‌کنم من از این لحاظ کمی شبیه لیونل مسی باشم. مسی هم شرایط زندگی مطلوبی نداشته و با سعی و کوشش و پشتکار به اینجا رسیده. شنیدم مسی الان یک بنیاد تاسیس کرده و کودکان بی‌سرپرست و کم‌بضاعت را کمک و حمایت مالی می‌کند. من هم اگر بتوانم چنین کاری برای این کودکان انجام دهم برایم لذت‌بخش است و به این موضوع فکر کردم شاید در سال‌های آینده چنین بنیادی تاسیس کردم.

به سقف قرارداد اعتقادی داری؟

به نظرم بازیکنی که به جام جهانی رفته و کیفیت خوبی دارد که به تیم ملی دعوت شده و به باشگاه‌های بزرگ هم رفته طبیعی است که مبلغ دریافتی بیشتری از بقیه داشته باشد. من به صراحت می‌گویم به سقف قرارداد اعتقادی ندارم چون هر زمان با هر مبلغی که قرارداد بستم حتی بیشتر از آن مبلغ برای باشگاه تلاش و فعالیت کردم. به حلال بودن پولی که می‌گیرم خیلی اهمیت می‌دهم.

الگوی دروازه‌بانی تو در ایران چه کسی است؟

بدون هیچ شکی الگوی من کسی نیست جز احمدرضا خان عابدزاده. من کسی را الگوی خودم قرار دادم که بتوانم به خصوصیاتش نزدیک شوم. همیشه از دیدن بازی‌های احمدرضا به وجد می‌آمدم و تحسینش می‌کردم و نکات زیادی از بازی‌های عقاب آسیا به‌دست آوردم. می‌توانم بگویم عابدزاده قهرمان ورزشی من بوده و هست.

پرتاب‌های با دست تو که اتفاقا شبیه به الگویت هم هست همه را به وجد آورده. تمرین خاصی داری؟

اول از همه بگویم که من خودم را منحصرا درگیر پرتاب‌های با دست نکردم. بعضی وقت‌ها در تمرینات به‌عنوان فوروارد بازی می‌کنم تا در بازی با پا هم پیشرفت کنم. شاید فعلا تنها ضعف من در مهار توپ‌های نزدیک و زمینی است که این ضعف اکثر گلرها محسوب می‌شود. در اینجا وظیفه دارم از کمک‌ها و تمرین‌های محسن سیدی مربی دروازه‌بان‌های تیم نفت تشکر ویژه‌ای بکنم. اما درخصوص پرتاب‌های با دستم باید بگویم من می‌توانم توپ را تا فاصله ۸۰ متری پرتاب کنم. در این مورد دوعامل تاثیر داشته. یکی اینکه ما در کودکی در لرستان بازی محلی داشتیم به‌نام سنگ بازی. در این بازی ما سنگ‌های بزرگ را تا مسافت‌های دور پرتاب می‌کردیم و باید به هدف که سنگ‌های دیگر بود می‌زدیم. این کار باعث شد هم ضرب دست محکمی داشته باشم هم بتوانم توپم را صحیح به مقصد برسانم. دوم اینکه من تمرین‌های زیادی در این خصوص انجام دادم. آخر هر تمرین من به‌طور انفرادی و اختصاصی تمرین دارم.هر چند که الان حریفان، دست من را خوانده‌اند و کارم سخت‌تر شده است.

به فیکس شدن در تیم ملی چقدر خوش‌بین هستی؟

من واقعا امیدوارم پیراهن تیم ملی ایران در جام ملت‌های آسیا را برتن کنم. هر بازیکنی آرزو دارد به تیم ملی برسد. من ۲۲ سال دارم و شک ندارم روزی پیراهن شماره یک تیم ملی کشورم را برتن می‌کنم. هدفم این است که یکی از مسافران ایران به استرالیا برای حضور در جام ملت‌های آسیا باشم.

از باشگاه آینده‌ات صحبت کن.

علیرضا منصوریان یکی از بهترین مربیان ایران است. او در این فصل عالی کار کرده و توانایی‌هایش را نشان داده است. به نظرم منصوریان باید به نیمکت استقلال برسد و فکر می‌کنم اگر مشکلی پیش نیاید، سال بعد این اتفاق رخ دهد. اگر او به استقلال برود، من هم می‌توانم پیراهن این تیم را برتن کنم ولی باید بگویم من همیشه از حاشیه‌ها بیزار و فراری هستم. شاید اگر بدانم که حتی باشگاهی مثل نفت مسجدسلیمان نیز بی‌حاشیه است به چنین باشگاهی می‌روم.