از تبار مبارزه

برانکو ایوانکوویچ قبل و بعد از بازی با استقلال اهواز از پرسپولیس به عنوان مدعی اول قهرمانی در لیگ پانزدهم نام برد؛ ادعایی که دیروز هم توسط وی مورد تاکید قرار گرفت: «از پیش از بازی با ذوب‌آهن و حتی زمانی که ته جدول بودیم من به این نکته تاکید داشتم که هدف ما قهرمانی است. انتظاری جز این از تیم‌مان نداریم، ما می‌توانیم بجنگیم و به هدف‌مان برسیم، الان هم روی حرفم هستم و تاکید می‌کنم که ما به دنبال قهرمانی در لیگ هستیم.» شاید جایگاه سرخپوشان در جدول، ادعای مربی کروات را برای خیلی‌ها غیرقابل هضم کند.

با این وجود مربی کروات به بازیکنانش اعتقاد دارد و به آنها شخصیت می‌دهد. او بعد از موقعیت‌های فراوان گلزنی که توسط مهدی طارمی هدر رفت، به شدت از این بازیکن ستایش کرده و مهاجم بوشهری تیمش را نعمتی بزرگ برای سرخپوشان به شمار آورده است. این درست شبیه همان رفتاری است که برانکو از سال گذشته تا امروز در قبال سوشا مکانی انجام داده و چه خوب است به یاد بیاوریم مکانی در ۱۰ مسابقه‌ای که در فصل جاری در لیگ و جام حذفی به میدان رفته، فقط ۶ گل خورده است؛ تنها ۶ دهم گل خورده در هر بازی! از این نظر برانکو کاملا در نقطه مقابل حمید درخشان قرار می‌گیرد.

سرمربی پیشین پرسپولیس در لیگ چهاردهم در حالی جای علی دایی را گرفت که تنها ۷ هفته از مسابقات گذشته بود و جدول رده‌بندی اصلا فرم قطعی و خاصی نداشت. فاصله‌ها زیاد نبود، اما درخشان حتی پیش از پایان نیم‌فصل اول بارها اقدام به تخریب موجودی تیمش کرد و به دفعات بازیکنان پرسپولیس را ناکارآمد دانست. او در مصاحبه‌هایش آشکارا بازیکنان را به ناتوانی متهم می‌کرد و با تکرار این عبارت که «دستم خالی است»، انقلاب در پرسپولیس را به نقل‌وانتقالات بین دو نیم‌فصل موکول می‌کرد؛ هرچند او به بازیکنانی که خودش گرفته بود هم وفادار نماند و بعد از جذب نفراتی همچون حاتمی، خالقی‌فر و همامی نیز دست از مصاحبه‌های تخریبی برنداشت. همه اینها در حالی است که درخشان پیش از حضور در پرسپولیس مدعی بود قادر است این تیم را با همان بازیکنان علی دایی به مقام قهرمانی برساند! حمیدخان با آن شیوه راه به جایی نبرد و کار پرسپولیس تا جایی بیخ پیدا کرد که محمد نوری بعد از پیروزی بر پیکان و قطعی شدن بقای سرخپوشان سر به سجده شکر گذاشت، حالا باید دید برانکو با‌ سیاست متفاوتش موفق خواهد شد یا نه؟