پیش‌بینی‌ها از چشم‌انداز اقتصاد جهان در سال پیش رو حکایت از آن دارد که چین، این دومین اقتصاد بزرگ جهان پس از آمریکا، دیگر قادر نخواهد بود در زمره ده اقتصاد جهان که دارای سریع‌ترین رشد اقتصادی هستند، قرار گیرد.
نشریه اکونومیست در پیش‌بینی خود از اقتصاد جهان در سال ۲۰۱۴ آورده است که سودان جنوبی با نرخ رشد ۳۵ درصدی بالاترین نرخ رشد اقتصادی را به خود اختصاص خواهد داد. چین با رشد تنها ۳/۷ درصد از فهرست ده کشور دارای سریع‌ترین رشد حذف شده است.در این پیش‌بینی رشد اقتصادی، سرانه تولید ناخالص داخلی بر اساس دو معیار قیمت جاری و برابری قدرت خرید، نرخ تورم و جمعیت به تفکیک هر کشور آمده است. در این ویژه‌نامه همچنین دوازده کشوری که در سال ۲۰۱۴ دارای بالاترین رشد اقتصادی در جهان خواهند بود، معرفی شده‌اند. بر این اساس سودان جنوبی با نرخ رشد ۰/۳۵ درصدی بالاترین نرخ رشد اقتصادی را در سال ۲۰۱۴به خود اختصاص خواهد داد. پس از آن مغولستان با اختلاف بسیار زیاد و با رشد اقتصادی ۳/۱۵ درصد رتبه دوم را به خود اختصاص خواهد داد. ماکائو با نرخ رشد ۵/۱۳ درصدی، سیرالئون با نرخ رشد ۲/۱۱ درصدی و ترکمنستان با نرخ رشد ۲/۹ درصدی به ترتیب در رده‌های سوم تا پنجم جای خواهند گرفت. بوتان و لیبی هریک با رشد ۸/۸ درصدی ششمین و هفتمین کشور این رده‌بندی هستند که به‌طور مشترک رتبه ششم را به خود اختصاص خواهند داد و عراق، لائوس و تیمور لسته هر یک با نرخ رشد ۵/۸ درصد هشتمین، نهمین و دهمین کشورهای این رده‌بندی هستند که به‌طور مشترک در جایگاه هشتم قرار خواهند گرفت. اریتره با نرخ رشد اقتصادی ۰/۸ درصد یازدهمین کشور است و پس از آن زامبیا قرار دارد که بر اساس این پیش‌بینی در سال آینده رشدی ۹/۷ درصدی را تجربه خواهد کرد. همان‌طور که در این فهرست کشورهای دارای بالاترین رشد اقتصادی مشخص است، قاره‌های آفریقا و آسیا در افتخار بیشترین رشد اقتصادی با هم شریکند. اما نکته مهم این فهرست این است که جای خالی نقش‌آفرین مهم در عرصه اقتصاد جهانی، یعنی چین در این میان خالی است. اکونومیست نرخ رشد اقتصادی چین در سال ۲۰۱۴ را ۳/۷ درصد پیش‌بینی کرده است. چین که مدت‌ها در این فهرست جا خوش کرده بود، اکنون به خاطر آنکه سرعت رشد خود را از دست داده و به کشوری با درآمد متوسط تبدیل شده است، در این فهرست غایب است. دلیل حضور کشورهایی که در فهرست کشورهای دارای سریع‌ترین رشد اقتصادی آمده اند، به این شرح است: جنگ (یا شاید صلح)، منابع طبیعی، شرط‌بندی. سودان جنوبی که در سال ۲۰۱۱ از سودان جدا شد، هنوز جای زیادی برای رشد دارد چون توسط ذخایر نفتش پشتیبانی می‌شود. مغولستان از رونق بخش معدن منتفع شده است و سیرالئون، ترکمنستان، تیمور لسته و زامبیا از استخراج ذخایری که به ترتیب عمدتا سنگ‌آهن، گاز، نفت و مس هستند بهره می‌گیرند.
موتور اصلی رونق بوتان، صادرات هیدروالکتریک این کشور به هندوستان است. ماکائو از منبع کازینوهایش به این رشد خواهد رسید. لیبی و عراق بازسازی‌های پس از جنگ را تجربه می‌کنند، البته ثبات در این کشورها همچنان موضوعی است که در هاله‌ای از ابهام باقی خواهد ماند. آنچه در همه این کشورها مشترک است اندازه اقتصاد آنها است، یا بهتر بگوییم کوچکی اندازه اقتصاد آنها است. پنج کشور صدر این فهرست یا به عبارت دیگر پنج کشوری که سریع‌ترین رشد اقتصادی را خواهند داشت، در مجموع طی سال ۲۰۱۴ رشد تولید ناخالص داخلی‌شان بالغ بر ۱۳۰ میلیارد دلار خواهد بود. این رقم تنها حدود یک هشتادم
اقتصاد چین است.