معرفی هنرمندان منتخب نسل نو
هنرمند: مهدی درویشی «گذر از خیلی چیزها ممکن نیست»، «گذر از خیلی چیزها ممکن است». سوال این «خیلی چیزها» دقیقا چه چیزهایی هستند که گذر از آنها ناممکن و ممکن است؟ البته واضح و مبرهن است که برای پاسخ به این پرسش توان تشریح و بررسی تک تک این «خیلی چیزها» برای مولف وجود ندارد، در نتیجه از آنجایی که این ضرب‌المثل‌ها بد عادتمان کرده‌اند مشت را نشانه خروار گرفته به سراغ یکی از این «خیلی چیزها» با عنوان «مرگ زمان» رفته‌ایم، اثری از «مهدی درویشی» که در نمایشگاه منتخب نسل‌نو در سالن دوم گالری شیرین نصب شده بود. دو اثر چاپ کالکوگرافی درویشی که هر کدام تصویر یک ماشین قدیمی-فولکس و پیکان- را به تصویر می‌کشیدند با توجه به عنوانشان، تلاش‌هایی بودند در جهت بازنمایی زمان از دست رفته. اما این چنین به نظر می‌رسید که موضوع از دست رفته در این بین نه زمان و خاطره یا حتی ماشین بلکه نوع مواجهه نقاش با هر سه آنها است. شاید گذر از یک ماشین قدیمی یا خاطره‌ای در طول زمان ممکن باشد اما نباید فراموش کرد که گذر یا عدم گذر از مواجهاتی که یک هنرمند در آفرینش خود به تصویر می‌کشد وابسته به کیفیت و عمق مواجهه او با موضوعات است. به تصویر کشیدن اشیا و فضاهایی که مخاطب را بی‌واسطه یا باواسطه به گذشته و خاطرات سوق می‌دهند امکانی است برای مواجهه او با لایه‌هایی از ذهن که در گذر زمان دسترسی به آنها ممکن می‌شود. اما مساله اصلی چگونگی استفاده هنرمند از این امکان است. شاید گذر از خاطره ممکن باشد اما گذر از تاثیرات روانی آن بر ناخودآگاه دشوار و گاهی ناممکن است. آنچه واضح است مهدی درویشی است در گذر از ممکن‌های سهل‌الوصل و شاید این گامی است برای ورود به گذرهای سخت و ناممکن.