اعتراض به «ناهمخوانی»
مجید اعزازی صفحه مجازی «روحانی مچکریم» اگر چه پوشیده در لفافه طنز و شوخی است، اما نماد و نمودی اعتراضی به شمار می‌رود. اعتراض به افزایش انتظارات نامعقول از رییس‌جمهور منتخب؛ انتظاراتی که از سویی با اختیارات رییس‌جمهور آینده و از سویی دیگر با مقتضیات و شرایط زمانه همخوانی ندارند. اگر سیاستمداران به طور مستقیم از مردم می‌خواهند که انتظارات خود را با شرایط موجود اقتصاد و سیاست کشور و اختیارات رییس‌جمهور منتخب هماهنگ کنند، جوانان اما با توسل به زبان طنز و شبکه‌های اجتماعی مجازی به طور غیر مستقیم پای در این عرصه نهاده و پیام خود را در سطحی وسیع به لایه‌های زیرین جامعه انتقال داده و می‌دهند، چه آنکه شوخی و طنز در جامعه‌ای که هر چند سال یک بار برای پایکوبی به خیابان‌ها می‌آیند، مسری‌تر از هر پیام جدی و کلاسیک دیگری است، ضمن این که به عقیده روانشناسان اجتماعی، بعضی مواقع شوخی وسیله‌ای برای بیان غیرمستقیم دلخوری‌ها و ناراحتی‌ها از یک شخص یا یک گروه است. با اعلام پیروزی دکتر حسن روحانی یا به عبارتی گفتمان «اعتدال و بازگشت به مسیر تدبیر و خردورزی» در انتخابات ریاست‌جمهوری سال‌جاری، به ناگاه اتمسفر سیاست داخلی و خارجی مثبت شد و جو روانی سنگین حاکم بر بازارهای ارز و طلا فرونشست. مردم نیز برای شادی به خیابان آمدند و به این ترتیب سرمایه اجتماعی دوباره فزونی یافت. چندی پس از این شوک مثبت، برخی صداها «انتظارات ناهمخوان» با شرایط و اختیارات رییس‌جمهور را نمایندگی می‌کردند که نگرانی و واکنش سیاستمداران و نخبگان را در پی داشت. نگرانی از پیامدهای منفی ِ فزونی انتظارات از سویی و ثابت ماندن ظرفیت‌های پاسخگویی به آنها از سوی دیگر. پیامدهایی از جنس ناامیدی دسته جمعی و ناهنجاری که منجر به از دست رفتن فرصت‌های پیش روی دولت تدبیر و امید خواهد شد.