اعتراف اکونومیست به پیش‌بینی‌های اشتباه

دنیل فرانکلین
مترجم: رفیعه هراتی

نظریه‌پردازان تئوری توطئه، به دقت طرح جلد روی سالنامه «جهان در سال 2016» و تصویر شخصیت‌های به نمایش درآمده در آن را مطالعه و بررسی کردند. در بازخوردهای آن‌لاین، آنها «معانی پنهان و نمادهای مرموز» این طرح را تفسیر می‌کردند و حتی تصور می‌کردند نشریه اکونومیست تیراندازی هولناک به کلوپ شبانه در اورلاندو را که در ژوئن 2016 روی داد، پیش‌بینی کرده است. همه اینها براساس این باور است که نشریه اکونومیست پنجره‌ای ویژه به سمت آینده دارد. در طرح روی جلد«جهان در سال 2016» تصاویر زیادی برای دیدن وجود داشت و زنان (آنگلا مرکل، هیلاری کلینتون و جانت یلن) در جلو و مرکز قرار گرفتند تا نشان داده شود آنان در مرکز و قلب بسیاری از تصمیمات بزرگ سال قرار دارند. آنچه که اکنون مشخص شده است نشان می‌دهد دو شخصیت، یک زن و یک مرد به‌دلیل غایب بودن در این طرح قابل توجه هستند.

زنی که در این طرح حضور ندارد، ترزا می، نخست‌وزیر بریتانیا، است. تحلیلگران اکونومیست پیش‌بینی کرده بودند در پایان سال 2016 کامرون درحالی که در اقامت‌گاه خود نوشیدنی می‌نوشد، همچون نخست‌وزیران سابق بریتانیا سیاست‌های این کشور را رهبری می‌کند. اما کامرون یک روز پس از همه‌پرسی برگزیت استعفا کرد. البته اکونومیست به درستی پیش‌بینی کرد که کامرون مبارزه‌ای را در پیش دارد و هشدار داد اگر او بیش از حد بر کمپین «نه به برگزیت» تکیه کند به کسانی که خواهان ترک اتحادیه اروپا هستند، نیرو بخشیده است. اما اکونومیست پیش‌بینی می‌کرد بریتانیایی‌ها با اختلاف اندک به ماندن در اتحادیه اروپا رای دهند. مرد غایب در طرح روی جلد اکونومیست، دونالد ترامپ است. نشریه اکونومیست نتوانست پیروزی او در حزب جمهوری‌خواه را پیش‌بینی کند، چه رسد به پیروزی او در برابر هیلاری کلینتون. اکونومیست انتظار داشت حزب جمهوری‌خواه در نهایت کاندیدایی را انتخاب کند که مورد قبول حامیان مالی بزرگ و افراد متنفذ این حزب است، شخصی مانند سناتور مارکو روبیو از ایالت فلوریدا.

با این وجود، عصبانیت و خلق و خوی ضد جهانی‌شدن رای دهندگان تعجب‌برانگیز نیست. اکونومیست بر تهدیدات روزافزون علیه جهانی شدن لیبرال هشدار داده بود. داگ میلر از گلوب اسکن که نویسنده مهمان اکونومیست است، براساس مطالعه نظرسنجی‌هایی که نشان‌دهنده نارضایتی سیاسی عمیق در آمریکا بود، یک «شوک» را در فصل انتخاباتی این کشور پیش‌بینی کرد:«فضای سیاسی که اعتماد اندکی در آن وجود دارد، همانند فضای فیزیکی پرتنشی است که در آن، نسل مهاجمان پیروز می‌شود.» گیدئون راچمن، به درستی پیش‌بینی کرد که 2016 سالی است که در آن اعتبار و شهرت آنگلا مرکل کاهش می‌یابد و «سبک مردانه به سیاست‌های غربی باز می‌گردد».

گرچه برخی از پیش‌بینی‌های اکونومیست اشتباه بودند، اما اکثر آنها درست از آب درآمدند. اکونومیست به درستی پیش‌بینی کرد نگرانی درمورد سقوط قریب‌الوقوع چین فروکش خواهد کرد. همچنین پیش‌بینی این نشریه درباره اینکه درمیان اقتصادهای نوظهور بزرگ، هند سریع‌ترین رشد را خواهد داشت، درست بود. اکونومیست به درستی پیش‌بینی کرد که نرخ سود اوراق قرضه بسیار پایین خواهد ماند. همچنین اکونومیست پیش‌بینی کرد که محبوبیت اوباما افزایش خواهد یافت که چنین شد. این نشریه همچنین پیش‌بینی کرد که صادق خان در انتخابات شهرداری لندن پیروز خواهد شد و این اتفاق رخ داد. اکونومیست به درستی پیش‌بینی کرد که واقعیت مجازی روند اصلی تکنولوژی در سال 2016 است. با این وجود اکونومیست نفوذ جریان‌های سرکش در سیاست را دست‌کم گرفته بود. این نشریه تصور می‌کرد دیلما روسف همچنان رئیس‌جمهوری برزیل خواهد بود، اما او برکنار شد. اکونومیست پیروزی رودریگو دوترته پوپولیست را در انتخابات ریاست‌جمهوری فیلیپین پیش‌بینی نکرده بود شخصیت‌هایی که در طرح روی جلد«جهان در سال 2016» غایب بودند، کسانی بودند که می‌توانستند به وضوح آن سال را توصیف کنند.