مرکز ایده‌پردازی اقتصادی

محمد عطریان‌فر ما را به سخت جانی خود این گمان نبود. شاید، این مصرع برگزیده، زبان حال برادرمان آقای بختیاری باشد که فارغ از شوق و شعف یاران و هیاهوی حضور پیرامونیان که این ایام ماندگاری ۱۲ ساله «دنیای اقتصاد» را به جشن نشسته‌اند، با خود خلوتی می‌گزیند و با دل، غصه‌های سربسته نشیب و فرازهای پیشین روزنامه و دلهره‌های آن را مرور می‌کند و ای بسا او شب‌های تاریک آغاز راه را به‌خاطر می‌نشاند و امواج سهمگین نامرادی‌ها و گرداب‌های هولناک را به یاد می‌آورد. که چه سنگلاخ‌هایی را به‌ سلامت عبور کرده و چه حادثه‌هایی را از سرگذرانده است و بی‌درنگ با قلبی امیدوار و با زبانی بسته و چشمی خسته، زیر لب زمزمه می‌کند: کجا دانند حال ما، سبکباران ساحل‌ها! وی در همین حال و هوای خویش غوطه‌ور است که از سویدای دل، سروشی آسمانی وی را ندا می‌دهد و او پاسخی قانع‌کننده و آرام‌بخش می‌شنود، که: «وان لو استقاموا علی الطریقه لأسقیناهم ماءً غدقا».

محمد عطریان‌فر ما را به سخت جانی خود این گمان نبود. شاید، این مصرع برگزیده، زبان حال برادرمان آقای بختیاری باشد که فارغ از شوق و شعف یاران و هیاهوی حضور پیرامونیان که این ایام ماندگاری 12 ساله «دنیای اقتصاد» را به جشن نشسته‌اند، با خود خلوتی می‌گزیند و با دل، غصه‌های سربسته نشیب و فرازهای پیشین روزنامه و دلهره‌های آن را مرور می‌کند و ای بسا او شب‌های تاریک آغاز راه را به‌خاطر می‌نشاند و امواج سهمگین نامرادی‌ها و گرداب‌های هولناک را به یاد می‌آورد. که چه سنگلاخ‌هایی را به‌ سلامت عبور کرده و چه حادثه‌هایی را از سرگذرانده است و بی‌درنگ با قلبی امیدوار و با زبانی بسته و چشمی خسته، زیر لب زمزمه می‌کند: کجا دانند حال ما، سبکباران ساحل‌ها! وی در همین حال و هوای خویش غوطه‌ور است که از سویدای دل، سروشی آسمانی وی را ندا می‌دهد و او پاسخی قانع‌کننده و آرام‌بخش می‌شنود، که: «وان لو استقاموا علی الطریقه لأسقیناهم ماءً غدقا». آری ایمان سترگ به آرمان و پایداری در راه و استقامت برعقیده، اهل صدق را به سرچشمه توفیقی سرشار رهنمون می‌سازد و آنـــان را بـــه سرزمیــن‌ مبــارک ظفــرمنـدی وارد می‌نماید. دنیای اقتصاد، با عبور از عقبه‌های سنگین، امروز در جاده «سازگاری و همواری»، قرار گرفته است و اثربخش راه می‌سپرد و نیاز مخاطبینش را در حد مقبول و مستوفی مرتفع می‌سازد. دنیای اقتصاد، با منطقی جامع، به نیاز زمان توجه کرد و با نگاهی بلند و از منظری رفیع، مطالبه جامعه ایرانی را برآورد ساخت و در قامت برنای حرفه‌ای خود قد برافراشت و به‌سوی هدف مقرر، آرام و اطمینان‌بخش گام برداشت.
دوستان مسوول در دنیای اقتصاد، باور داشتند؛ حل مشکلات اقتصادی جامعه، در گرو افزایش معرفت عمومی و ارتقای فهم تخصصی ذی‌مدخلان آن قرار دارد و با مشارکت همگانی، خواست‌ها میسر و محقق خواهد شد.
دنیای اقتصاد با سخت‌جانی 12 ساله خود کوشید تا به وادی خطا و خبط و فریب در نغلطد و از سقوط در خودخواهی و در جا زنی و انحطاط در امان بماند.
دنیای اقتصاد باور داشت برای برون‌رفت از مصائب اقتصادی در مقام کمک به مردم محروم و معیشت نیازمندان، ابتدا باید چشم را به واقعیت‌ها گشود تا ظرفیت نهفته شهروندان برای مشارکت در تصمیم‌سازی‌ها احیا شود.
«دنیای اقتصاد» تلاش کرد تا زمان‌شناس باشد و این گوهر بی‌بدیل «روزآمدی» را در روند فعالیت‌های رسانه‌ای خود خلاقانه به کار بندد. این رسانه اقتصادی موفق کوشید تا به مرکزی برای ایده‌پردازی تبدیل شود و گام در مسیری نهد که جایگاه خود را از حد رسانه‌ای محدود به بنگاه معرفت‌آفرینی در حوزه اقتصاد و البته سیاست ارتقا بخشد.
«دنیای اقتصاد» با درنگی ۱۲ ساله امروز، به نقطه برومندی و استحکام رسیده و ستبری اندیشه و توانمندی در عمل را در حوزه حرفه‌ای اقتصاد تجربه کرده است و این استواری را مرهون التزام به تکالیف و فلسفه وجودی خویش می‌شناسد. این نهاد سعی کرده است وظایف اثباتی خود را در عرصه فعالیت‌های مطبوعاتی به شایستگی پیش برد.
«دنیای اقتصاد» دوراندیشی و واقع‌بینی را در عمل حرفه‌ای از خود دور نساخت و چشم بصیرت به افق‌های دوردست فرو دوخت و با اطمینان کافی به سوی آینده قدم برداشت و تاکنون در چارچوب روابط اخلاق رسانه‌ای، پایبندی خویش را به خوبی نشان داده است و با همت و هوشمندی، از ادب حرفه‌ای و اجتماعی فاصله نگرفت. مخاطب همیشگی این رسانه، هر صبحگاه در روند رویت و مطالعه روزنامه، به‌رغم وجود نگرانی‌های روزمره در اقتصاد داخلی و عوارض بحران‌های جهانی، هیچ‌گاه اضطرابی را به جان نخرید و تنشی را شاهد نبود.
دنیای اقتصاد آغوش مهربانی گشود و به مردم خدمت کرد و من نمی‌دانم آیا مسوولان امر و متولیان فرهنگ به این نکته ظریف پی برده‌اند و آیا درک روشنی از آن داشته‌اند و احیانا خود را قدردان این تلاش‌ها می‌دانند؟
دنیای اقتصاد امروز به بالندگی و کمال راه یافته است و در عرش رسانه‌های اقتصادی کشور خوش درخشیده است. پس بی‌مناسبت نیست تا جامعه مشتاق در آینده نزدیک چشم امید به توفیقات بیشتری برای آن دوخته باشد.
اینجانب به عنوان عضوی از خانواده فرهنگ و دغدغه‌دار و دل‌نگرانی از اهالی مطبوعات، ماندگاری دنیای اقتصاد را در زمستان سرد و سوزان فقر مطبوعات آزاد به فال نیک گرفته و ارج می‌نهم و برای کوشش‌های ارجمند برادرم جناب آقای بختیاری و همکارانش‌، اجر معنوی بلندی آرزومندم و از خداوند بزرگ تداوم راه و روند شایسته و بهبود رسم و روال فرهنگی و درخشش مطبوعاتی همه خبرنگاران، نویسندگان، گزارشگران، پژوهشگران، دبیران، کارآفرینان و سردبیران موسسه فرهنگی- مطبوعاتی دنیای اقتصاد- تابان- را مسألت نمایم.
پیشاپیش دوازدهمین سالگرد حضور دنیای اقتصاد را به همه فرهیختگان و اقتصاددانان و اصحاب قلم و اندیشه تبریک می‌گویم.