ترجمه :حمید صابریان* سال 2014 نخستین دهه تولد GNAF (فایل ملی آدرس ژئوکد شده )در استرالیاست.در این مدت این معیار جدی در سطح وسیعی برای آدرس ژئوکد شده پذیرفته شده است. سال 2004 شرکت گوگل ابتدا جی‌میل و پس از آن گوگل ارث را به عنوان سرویس داده مکانی راه‌اندازی کرد. ظرف دو سال فیس‌بوک به سمت ثبت‌نام از کاربران و انتقال ارتباطات اجتماعی در قالب داده مکانی حرکت کرد. در این فرآیند آیفون سه سال عقب‌تر بود و آیپد همچنان شش سال عقب است. در شهر کانبرا پایتخت استرالیا و در ساختمان مجلس نمایندگان منتخبانی از سیاستمداران و سهامداران صنعت جغرافیا گردهم آمدند تا تولد پدیده جدیدی به نام آدرس ملی ژئوکد شده را برای استرالیا اعلام کنند. آن‌ها این پدیده جدید را GNAF نامیدند و در مورد توانایی‌های بالقوه آن بحث و تبادل‌نظر کردند. این توانایی‌ها شامل کاربرد روش‌مند آن برای ایجاد فهرست دقیق و با کیفیت از آدرس‌هایی بود که از 10 منبع مختلف جمع‌آوری می‌شد. در سال 2014 موسسه عمومی نقشه‌برداری استرالیا دهمین سالگرد تولد GNAF را جشن می‌گیرد. 10سال زمان زیادی نیست، اما در همین 10 سال در قرن گیج‌کننده بیست‌ویکم بسیاری از چیزها می‌تواند تغییر کند. این 10 سال می‌تواند به وضوح نشان دهد آنچه در پس‌زمینه ذهن ما بوده اکنون محقق شده است.آن چه در 10 سال پیش در دسترس بوده، اکنون با فناوری متفاوت، انتظارات ما را برای ترسیم نقشه‌ای دیجیتال محقق کرده است.GNAF در خلال این مدت فوایدی از یک کمیت ناشناخته را به وسیله صاحبان این کمیت‌ها بروز داده است. مالکان این کمیت عبارتند از: مرکز آمار استرالیا، کمیسیون انتخابات استرالیا و اداره پست این کشور. در سال 2013 دولت استرالیا اراده خویش را برای آزاد کردن استفاده از GNAF برای تمام استرالیایی‌ها اعلام کرد. این امر به وضوح ارتباط تنگاتنگ GNAF با اقتصاد دیجیتالی استرالیا را نشان داد. این امر نشانه‌ای از رشد دانش مبتنی بر داده‌های ملی ژئوکد شده بود که بر این مساله تاکید می‌کرد که داده‌های مکانی ژئوکد شده یک ضرورت زیرساختی دیجیتال هستند.ضرورتی نامرئی، مجازی و موازی با زیرساخت‌های فیزیکی مانند جاده‌هایی که در آن رانندگی می‌کنیم و فوایدی را برای ما به‌عنوان خدمات ضروری آماده می‌کند.چالش‌های آدرس‌دهی: طبیعت مجازی آدرس، بعضی چالش‌های جالب را برای آدرس‌دهی ایجاد می‌کند. علت این امر این است که آدرس خودبه‌خود یک ایده ساده و محصول مصنوعی ارتباط افراد است و عبارتی مشترک برای اشاره به یک محل است. به عبارتی دیگر آدرس موافقتی عرفی بین ما در باره اسامی، شماره‌ها و مرزهای نامرئی است. از آن‌جا که آدرس امری بشری است لذا این نکته قابل درک است که زودگذر و قائم به فرد باشد و بنابراین ممکن است برای همیشه دراجتماع پذیرفته شود و یا مورد اقبال قرار نگیرد. در استرالیا بسیاری از مردم مهاجر و بسیاری نیز اهل استرالیا هستند، بنابراین انتخاب نوع آدرس‌دهی آنان نیز بر اساس اولویت‌های اجتماعی و فرهنگی آنان است . به علاوه این‌ها برای هرمحل ،آدرسی در مراکز اداری نیز وجود دارد. به جهت این که مردم به طور مستمر از آدرس‌های غیراداری استفاده می‌کنند، این آدرس‌ها در مجموعه آدرسی که در دستگاه‌های دولتی و اقتصادی به واسطه مراجعات مردم تشکیل می‌شود، نمود پیدا می‌کند. دراین فرآیند نهادهای مختلف از مردم استرالیا اخذ می‌شود و در قالب‌های مختلف ذخیره می‌شوند.
در سال‌هایی که طرح GNAF در حال پیشرفت بود، مرجع آدرس ژئوکد شده ایجاد شد که کاربران بتوانند به آن اعتماد کنند. طی این سال‌ها سهام‌داران موسسه عمومی نقشه‌برداری استرالیا پذیرفتند که باید با چالشی به نام طراحی سازوکاری که آدرس‌های اداری را با آدرس‌های غیراداری و مستعار منطبق کند، مواجه شوند و سپس ژئوکدی را به آن نسبت دهند. اولاف هدبرگ «مدیر موسسه عمومی نقشه‌برداری استرالیا» در سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۲ می‌گوید: «تولید GNAF تماما از پذیرش یک ایده آغاز شد.» هیات مدیره موسسه عمومی نقشه‌برداری استرالیا دو انتخاب پیش رو داشت؛ تقبل همه هزینه‌ها و یا کنار گذاشتن اجرای GNAF . تصمیم بر آن شد تا همه هزینه‌ها تامین شود، گذشت زمان درستی این تصمیم را نشان داد و این چنین شد که موسسه عمومی نقشه‌برداری استرالیا تاسیس و حفظ شد. اساسی که GNAF برآن بنا نهاده شده یک دستورالعمل ساده بود:«ساختن یک مجموعه فراگیراز آدرس‌های شناخته‌شده.»توسعه GNAF با حمایت و پشتیبانی پست مطالعه امکان‌سنجی که روش‌شناسی عملیات را ابداع کرد توسط یک گروه ژئومتری به رهبری «آشلی ماهر» استرالیا، کمیسیون انتخابات استرالیا، مرکز آمار و موسسه مدیریت زمین در ایالات و مناطق، امکان‌پذیر شد، انجام گرفت. در زمان پیاده‌سازی و پیشرفت کار عملیات رفع نقص و نگهداری اطلاعات توسط تیم دیگری که توسط «براین مارویک» هدایت می‌شد، به انجام می‌رسید. GNAF یک طرح منحصربه فرد و بلندپروازانه بود. آشلی ماهر می‌گوید:
« GNAF ظاهرا یک طرح ساده بود، اما بر خلاف ظاهر فریبنده‌اش بسیار پیچیده بود، در اقتصاد ما رودخانه‌هایی از داده در جریان است، در دهه گذشته ظرفیت جمع‌آوری و استفاده از این داده‌ها برای کسب‌وکار و طراحی خدمات به مردم به صورت نمایی افزایش یافته است.کاربران داده به دنبال داده‌های ساختاری هستند.آن‌ها به دنبال لایه‌های متفاوتی از انواع داده هستند تا به کمک آن‌ها دانش و ارزش ایجاد کنند. کاربران داده‌های مکانی به دنبال پیش‌بینی نیاز بازار هستند، اما بالاتر از هر چیز آن‌ها به داده‌های قابل‌اتکا ارزش می‌دهند و به جهت حفظ معیارهای اساسی که در ذات GNAF نهفته است ، کیفیت و اطمینان آدرس‌های ژئوکد شده را مطالبه می‌کنند.گلن اپلیارد، رئیس فعلی موسسه عمومی نقشه‌برداری استرالیا می‌گوید:«این سازمان با GNAF پویا به سمت جلو در حال حرکت است و سایر داده‌ها بصورت یک خدمت ارائه شده و در همین حال به پژوهش در خصوص داده‌های مکانی ژئوکد شده ادامه می‌دهد.»با رشد علاقمندی به داده‌های مکانی این سازمان با تعداد فراوانی از کاربران این حوزه بطور فعال ارتباط برقرار کرده است. این امر در خصوص فعالان عرصه اقتصادی به منظور درک نیازهای آینده بازار در بخش داده‌های مکانی نیز صادق است. دانیل پائول، مدیرعامل موسسه عمومی نقشه‌برداری استرالیا خاطر نشان می‌کند: مفیدترین رویکرد به آینده جغرافیایی استرالیا این است که این نکته به رسمیت شناخته شود که طول عمر جغرافیای دیجیتالی از طول عمرانسان بسیار کمتر است. با نظر به آن چه در10 سال گذشته پدید آمده، می‌توان گفت زمینه رشد فراوانی برای صنعت جغرافیا و فناوری داده‌های مکانی وجود دارد. با این حال دهمین سالگرد GNAF مبارک باشد ، صد سال به این سال‌ها.
منبع: Position Magazine : April edition, ۲۰۱۴
* سرپرست اداره کل پست استان خراسان جنوبی