فرار از بن‌بست‌ها
انتخابات ریاست‌جمهوری سال 92 را می‌توان در دو بخش قابل‌تحلیل دانست؛ بستر انتخابات و برگزاری آن.
در‌بستری که در انتخابات سال 92 شکل گرفت نمی‌توان نقش تعیین‌کننده رهبری را نادیده گرفت. این نقش تعیین‌کننده که اثرگذارترین عامل در رشد انتخابات بوده از پیام نوروزی رهبری تا تاکیدات ایشان در روز انتخابات را در برمی‌گیرد. توصیه‌ها و تاکیدهای جدی رهبری در پنج محور در برگزاری انتخابات و فضای اجرایی و نظارتی آن تاثیرگذار بوده است. انتخابات حداکثری و با حضور تمام سلایق، دعوت از همه ایرانیان حتی آنان که جمهوری اسلامی را قبول ندارند و حق الناس خواندن رای مردم، عناوین محورهایی است که مقام معظم رهبری برای انتخابات ریاست‌جمهوری مورد تاکید قرار دادند. محورهایی که حامل پیام‌هایی از جمله به وزارت کشور و شورای نگهبان برای برگزاری هرچه بهتر انتخابات است و دلیل این همه تاکید را می‌توان در این نکته دانست که کوچک‌ترین کوتاهی، فضای انتخابات را تحت‌تاثیر قرار خواهد داد.
از سوی دیگر حضور گروه‌های مختلف در این رقابت انتخاباتی نیز در شکل‌گیری این انتخابات اثرگذار بود آنچنان که شاهد به میدان آمدن تمام سرمایه‌های اجتماعی بودیم که خواهان خروج کشور از وضعیت موجود بوده‌اند. سرمایه‌هایی که با کمترین هزینه توانستند راهی را برای برون رفتن کشور از بن‌بست‌هایی که با آن مواجه بود بیابند. پیوستن سید محمد خاتمی، اکبر‌هاشمی رفسنجانی، علی اکبر ناطق‌نوری و سیدحسن خمینی به حمایت از انتخابات و نگاه انتقادی به ۸ سال ریاست‌جمهوری محمود احمدی نژاد، نیز از این رویکرد برآمد.
به‌طور کلی جریانات سیاسی و مردم در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۹۲، در دو دسته جای می‌گیرند؛ اول، جریان خواهان تداوم وضع موجود که با تعدد نامزد انتخاباتی، از پیروزی در انتخابات بازماند. دوم جریانی که خواهان تغییر وضع موجود بوده که توانستند گوی سبقت را از جریان پیشین بربایند. در این میان اصلاح‌طلبان و جریان خردگرای اصولگرایان با توافقی به موقع، در انتخابات به پیروزی رسیدند.