آدرس اشتباهی برای یک تفاوت فرهنگی
علیرضا مجمع عضو گروه فرهنگ و هنر اتفاقی که در روز اول شصت و هفتمین دوره فستیوال کن رخ داد، مصداق اهمیت دادن بیش از اندازه به حاشیه‌ای است که ظاهرا بعضی از ما علاقه زیادی به آن داریم. اما اصل چیست و حاشیه کدام؟ اصل ماجرا این است که لیلا حاتمی؛ تنها فرزند قلندر سینمای ایران علی حاتمی؛ بازیگر نجیب و بی‌حاشیه و افتخارآفرین ما یکی از داوران بخش اصلی مهم‌ترین جشنواره سینمایی دنیا شده است و قاعدتا باید این اتفاق برای سینمای ایران مهم‌تر از یک اتفاق ساده باشد که از تفاوت فرهنگی ما و جهان غرب ناشی می‌شود. به قول لیلا حاتمی در نامه‌ای که در مورد این اتفاق نوشت؛ پیرمرد-منظور رئیس جشنواره کن؛ ژیل ژاکوب است- به‌دلیل کهولت سن ضوابط فرهنگی ما را فراموش کرده بود و پیش آمد برای خوش آمدگویی و روبوسی، که در فرهنگش تعریف شده است. حاتمی در این نامه از کسانی هم که بهشان برخورده عذرخواهی کرده است، اما ظاهرا باز کاسه‌های داغ‌تر از آش، ول کن ماجرا نیستند و کار به شکایت و شکایت کشی رسیده است. اینکه اصلا مگر می‌شود برای موضوعی خارج از این مرز جغرافیایی شکایتی رسمی به دادگاه اینجا برد یا نه، یک بحث است و بازتاب رسانه‌ای این‌گونه اعمال و رفتار بحثی دیگر. این ماجراها بالاخره پایان می‌یابد و ما می‌مانیم و قاضی کردن کلاه خودمان که در میان هجمه‌های فرهنگی انبوه سازان کوزی گونی، عمر گل لاله و حریم سلطان و قاچاقچیان فیلم‌های سینمای ایران، به اتفاقی دامن زده‌ایم که بیشتر به تفاوت فرهنگی ما و آنها شبیه است تا مساله‌ای که واقعا باید به آن پرداخت و مرتکبش را به مجازات اعمال خلاف عفت رساند(!) آدرس را اشتباهی آمده‌ایم. دزدها از راه دیگری فرار کرده‌اند!