غربت مهدوی کیا در خانه
علیرضا مجمع
عضو گروه ورزش
مهدی مهدوی‌کیا چهار گوشه زمین استادیوم آزادی را بوسید و برای همیشه از فوتبال خداحافظی کرد. دقایقی قبل از آن، مهدی سومین تعویض یحیی گل‌محمدی برای فینال جام حذفی بود و در دقایق اندک حضورش دو سانتر ویران‌کننده روی دروازه سپاهان داشت که با اندکی هوش از سمت بازیکنان پرسپولیس، جام حذفی مال پرسپولیس می‌شد. دقایقی بعد سوت داور حکم به قهرمانی سپاهان داد و شرمساری خداحافظی غریبانه «کیا» ماند برای فوتبال ایران و مدیرانی که به شدت به شعار «پهلوان زنده را عشق است» اعتقاد دارند. موشک فوتبال ایران در حالی غریبانه زمین آزادی را بوسید که تنها عکاسان بدرقه‌کننده او بودند. تماشاگرانی که بیشتر از مدیران و حتی مربی ناکام پرسپولیس که می‌خواستند از نمد حضور مهدی و احیانا قهرمانی پرسپولیس برای خود کلاهی بسازند، بیشتر بهت زده این حرکت کیا شده بودند. وقتی یادمان می‌آید که مهدی آن زمان که می‌خواست از‌ هامبورگ به فرانکفورت برود روی دوش همبازیانش بدرقه شد و وقتی با لباس فرانکفورت به ‌هامبورگ آمد، از سوی تماشاگران‌ هامبورگ تشویق شد این داغ بیشتر بر دل «ایران» می‌ماند که چرا فرزندش اینگونه مظلومانه خانه را ترک کرد. ایرانی‌ها خوش استقبال و بد بدرقه‌اند. زمانی مهدی در بازی ایران و آمریکا در جام جهانی 98 گل پیروزی را زد و زمانی دیگر در انزوای کامل با بغض در گلو از زمین فوتبال خداحافظی کرد. فوتبال عین زندگی است، همان طور که قهرمانی استقلال در شب خداحافظی مهدی در اهواز هم به شدت تحت‌الشعاع خداحافظی او قرار گرفت. سکوها خالی شد و سپاهانی‌ها برای سکوهای خالی شادی می‌کردند، ناگهان خبر رسید علی کریمی هم از فوتبال خداحافظی کرده است. جادوگر هم رفت، بی‌بدرقه!