آستین راسل: جوان میلیاردری که مدعی رقابت با ایلان ماسک است
در دوران دبیرستان، بر خلاف بقیه هم‌سن و سال‌هایش، به مدرسه عادی نرفت و آن سال‌ها را در موسسه لیزر بکهام در دانشگاه کالیفرنیا گذراند. همین عدم حضور در مدرسه و علاقه‌اش به تعمیر وسایل، او را در مسیر خودروهای بدون راننده انداخت و باعث شد برای اولین‌بار به لیدار فکر کند (لیدار سیستمی مشابه رادار است که با استفاده از پالس‌های لیزر، فواصل را اندازه‌گیری می‌کند. این سیستم‌ها در خودروهای بدون راننده به کار می‌روند). او سپس در دانشگاه استنفورد در رشته فیزیک پذیرفته شد اما همان سال اول از تحصیل انصراف داد تا ایده‌اش را به بوته آزمایش بگذارد و به این ترتیب، وارد دنیای لیدار شد. او که از نوجوانی، پس از تحقیقات، فهمیده بود سازندگان خودروهای بدون راننده با سنسورهای لیزر چه می‌کنند، با خودش گفت راه بهتری وجود دارد. پیشرفت او مثل یک افسانه در سیلیکون ولی است. سال ۲۰۱۲، سال‌ها قبل از اینکه خودروسازان به اهمیت لیدار پی ببرند، او در آزمایشگاهش در گاراژ خانه با روشی خلاقانه با استفاده از لیدار، سیستمی طراحی کرد تا ماشین‌ها بتوانند جاده را ببینند. اما حالا آن آزمایشگاه به یک شرکت بزرگ با ۳۵۰ کارمند تبدیل شده که در اورلاندو و فلوریدا دفتر دارد. حالا طبق گزارش فوربس، او جوان‌ترین میلیاردر خودساخته و یکی از معدود افرادی است که قبل از ۳۰ سالگی به این جایگاه رسیده. ثروت او در ۱۷ ژانویه ۲۰۲۱، حدود ۲/ ۳ میلیارد دلار تخمین زده شده. او چند هفته پس از عرضه اولیه سهام شرکتش در گفت‌وگویی ویدئویی با بیزنس اینسایدر گفت: «خوشحالم که یکی از زاکربرگ‌های دنیا هستم و به این زودی توانسته‌ام چیزی خارق‌العاده خلق کنم.» زاکربرگ در ۲۳ سالگی، به لطف فیس‌بوک به یک میلیاردر تبدیل شد. آن موقع، ثروتش ۱/ ۱ میلیارد دلار بود. ایوان اشپیگل و بابی مورفی، بنیان‌گذاران اسنپ‌چت که قبل از راسل به عنوان جوان‌ترین میلیاردرها شناخته می‌شدند، ثروتی نزدیک به ۵/ ۱ میلیارد دلار داشتند. راسل یک سر و گردن از آنها بالاتر رفت. او چطور به این جایگاه رسید؟ راز موفقیتش در چند کلمه خلاصه می‌شود: نوآوری برهم‌زننده در حوزه تکنولوژی در یک صنعت نوظهور، در سن پایین و تولید ثروت با یک فرآیند مالی نوین. اما لومینار منتقدانی هم داشته. ایلان ماسک، مدیر ارشد تسلا سال‌هاست که سنسورهای لیدار را زیرسوال می‌برد. او می‌گوید این سنسورها برای ماشین‌های مصرفی بیش از حد گرانند. او سال ۲۰۱۹ در یکی از مناسبت‌های شرکت تسلا گفت: «هر کسی که به لیدار متکی باشد، محکوم به شکست است.» تکنولوژی لیدار در سال ۱۹۶۰ ساخته شد. کلمه Lidar، تلفیق دو واژه Light و Radar است. سنسورهای لیدار با ارسال پالس‌های نور به خودروهای بدون راننده کمک می‌کنند که با اندازه‌گیری مدت زمان رفت و برگشت نور پس از برخورد با یک شیء، از خم و چم جاده سر دربیاورند. لومینار علاوه بر ساخت این تکنولوژی، نرم‌افزارها و سخت‌افزارهای مربوط به برنامه‌های کمک‌راننده نیز تولید می‌کند. راسل از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۷، فعالیت شرکتش را علنی نکرده بود. خودش در سال ۲۰۱۷ در مصاحبه‌ای به بیزنس اینسایدر گفت: «اگر برنامه‌هایمان را علنی می‌کردیم، همه می‌رفتند سراغ همین کار.» پس از دریافت سرمایه، او فعالیت پنهانی شرکتش را علنی کرد و در کمتر از یک سال، ۲۰۰ کارمند استخدام کرد. تکنولوژی لیدار به‌شدت گران است و حدود ده‌ها هزار دلار آب می‌خورد اما راسل سیستمی طراحی کرد که گفته می‌شود هزینه یکی از اجزای کلیدی لیدار را به تنها ۳ دلار کاهش می‌دهد.
این اقدام کمک کرد تا لومینار بتواند در سال ۲۰۱۹، سیستمی به نام Iris را به بازار معرفی کند که هم در خودروهای بدون راننده و هم در سیستم‌های کمک‌راننده پیشرفته کاربرد دارد. او معتقد است اگر همه مثل ایلان ماسک فکر می‌کردند، لومینار نمی‌توانست با سه شرکت مهم، قرارداد فروش ببندد. یکی از قراردادها با شرکت ولوو است که قرار است سنسورهای Iris را در ماشین‌هایشان به‌کار ببرند. این یک پیشرفت بزرگ است. اما لومینار نیز درست مثل سایر استارت‌‌آپ‌های تکنولوژی، فراز و نشیب‌های بسیاری را پشت‌سر گذاشته و هنوز به سوددهی نرسیده. راسل به آینده شرکتش و قابلیت‌هایش امیدوار است. دویچه بانک نیز گفته انتظار دارد لومینار تا سال ۲۰۳۰، به شرکتی پیشگام در عرصه سیستم‌های مبتنی بر لیدار تبدیل شود. می‌توان گفت پیشرفت ۸ ساله لومینار و موفقیتش در حوزه تکنولوژی، آینده درخشانی را برای این شرکت ترسیم می‌کند اما هنوز برای قضاوت زود است. اینکه راسل همچنان یک میلیاردر باقی بماند به ادامه عملکرد لومینار بستگی دارد. حالا که این شرکت، عمومی شده، راسل فقط روی یک چیز تمرکز دارد: اجرا. او گفته: «همه چیز را آماده کرده‌ایم: تکنولوژی، مسائل اقتصادی، حمایت مالی، کسب‌وکار، و تخمین لیست سفارش ۳/ ۱ میلیارد دلاری که باید به واقعیت بپیوندد. تنها کاری که مانده، اجراست.»
