دولت‌های ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی، خودکفایی در تولید محصولات کشاورزی را در دستور کار قرار دادند.

این اراده دولت‌ها اما در دهه ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۷ به دلیل شدت و گستردگی جنگ که بسیاری از روستاها را دربرگرفته بود، تا اندازه‌ای ناممکن شد. از طرف دیگر توزیع سهمیه‌ای و دولتی و سراسری برخی کالاها مثل قند و شکر و چای بر میزان مصرف افزود. حاصل این شرایط نوسان در واردات مواد غذایی مثل شکر و روغن نباتی و... بود. همان‌طور که از جدول‌های این ستون برمی‌آید ارزش واردات شکر در دهه ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۷ معادل ۴/۱ میلیارد دلار و ارزش واردات برنج ۷/۱ میلیارد دلار بوده است. بیشترین ارزش واردات شکر در سال ۱۳۶۱ با ۳۹۴ میلیون دلار و بیشترین ارزش واردات برنج در سال ۱۳۶۰ با ۲۷۶ میلیون دلار بوده است.