بزرگ‌ترین شرکت خدمات نفتی در جنوب

دنیای اقتصاد - اهواز - محمد علاف‌پور: دومین تفاهم‎نامه و قرارداد محرمانگی مبتنی بر چارچوب قراردادی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب با هدف مطالعه میدان‌های شادگان، پارسی و رگ سفید، میان این شرکت و شرکت شلمبرژه امضا شد. این تفاهم‎نامه و قرارداد محرمانگی با هدف مطالعه سه مخزن آسماری، بنگستان و خامی میدان رگ‎سفید، مخزن آسماری میدان پارسی و ٢ مخزن آسماری و بنگستان میدان شادگان میان بیژن عالیپور، مدیرعامل شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب و آنتونی بومن، رئیس بخش مدیریت تولید شرکت شلمبرژه امضا شد. شلمبرژه از بزرگ‌ترین شرکت‌های خدمات نفتی در جهان است که پیش از تحریم‌ها در ایران فعالیت می‌کرد و اکنون در شرف بازگشت و آغاز همکاری‌های مجدد با صنعت نفت ایران در دوران پسابرجام است.

چارچوب قراردادی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب به پیشنهاد این شرکت و با موافقت و ابلاغ وزیر نفت، تدوین شد و پس از تصویب در هیات‌مدیره شرکت ملی نفت ایران قابلیت اجرا پیدا کرد. این چارچوب قراردادی در مسیر الگوی جدید قراردادهای نفتی و منطبق با کلیات آن و در جزئیات تابع شرایط میادین و ساختار فنی و تخصصی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب است که برای نخستین بار در صنعت نفت اجرا می‌شود. با اعلام و تایید وزیر نفت، چهار میدان پارسی، کرنج، رگ سفید و شادگان شامل ٩ مخزن برای توسعه بر اساس چارچوب قراردادی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب در نظر گرفته شده‌اند که با امضای تفاهم‎نامه یاد شده، مطالعه سه میدان از میادین نامبرده به شرکت شلمبرژه سپرده شد.

احتمال ائتلاف شرکت‌های بین‌المللی برای توسعه مخازن نفتی

مدیرعامل شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب در مراسم امضای تفاهم‌نامه همکاری شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب با شرکت خدمات نفتی شلمبرژه گفت: ممکن است برای توسعه هر میدان با چند شرکت، تفاهم‌نامه امضا شود. در ضمن طرح توسعه ارائه شده برای توسعه میادین از سوی شرکت‌های خارجی با طرح توسعه ارائه شده مناطق نفتخیز جنوب برای توسعه همان میدان‌ها مقایسه می‌شود. بیژن عالیپور با بیان اینکه شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب از اسفند سال ۱۳۹۴ در زمینه الگوی جدید قراردادی مناطق نفتخیز با وزیر نفت مذاکراتی داشته است، افزود: پس از برگزاری جلسات متعدد و با موافقت وزیر نفت این الگوی قراردادی در هیات‌مدیره شرکت نفت تایید شد.

عالیپور افزود: این مدل از قراردادها در چارچوب الگوی قراردادهای وزارت نفت و منطبق با کلیات آن است و در راهبری توسعه و تولید تابع شرایط میدان‌ها و ساختار فنی و تخصصی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب است که برای نخستین بار در صنعت نفت اجرا می‌شود. وی افزود: تصویب چارچوب اجرایی الگوی جدید قراردادهای نفتی مناطق نفتخیز جنوب منجر به مذاکره این شرکت با حدود ۳۳ شرکت داخلی و بین‌المللی شد و به این منظور این شرکت در نظر دارد با برخی از این شرکت‌ها مجموعه تفاهم‌نامه‌های همکاری امضا کند. به گفته عالیپور، در چارچوب دستورالعمل شرکت ملی نفت ایران، شرکت‌هایی که با آنها تفاهم‌نامه همکاری و قرارداد محرمانگی امضا می‌شود، برای مطالعه میدان‌ها حداکثر ۶ ماه فرصت دارند تا اطلاعات مورد نیاز برای طراحی برنامه جامع توسعه میدان (MDP) را گردآوری و به شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب ارائه کنند.

وی با بیان اینکه ممکن است برای توسعه هر میدان با چند شرکت مذاکره و موافقت‌نامه (MOU) امضا شود، افزود: همان‌طور که مخازن میدان شادگان بین کنسرسیوم بین‌المللی پر گس و شلمبرژه مشترک است. در ضمن طرح توسعه ارائه شده برای توسعه میادین از سوی شرکت‌های خارجی با طرح توسعه ارائه شده مناطق نفتخیز جنوب برای توسعه همان میدان‌ها مقایسه می‌شود. عالیپور با بیان اینکه در صورت لزوم ممکن است بخش‌هایی از دو طرح توسعه‌ای مناطق نفتخیز جنوب و شرکت‌های خارجی با هم ترکیب شود، گفت: در نهایت پس از اینکه شرکت‌های طرف قرارداد مناطق نفتخیز جنوب نتیجه مطالعات خود را ارائه کردند، شرکت ملی نفت ایران تصمیم می‌گیرد توسعه میدان از طریق مذاکره یا با ترک تشریفات به شرکت‌ها واگذار شود.

تجربه و سرمایه شروط لازم برای انتخاب شرکت‌ها

مدیر امور فنی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب گفت: انتخاب شرکت‌های سرمایه‌گذار خارجی برای توسعه میادین نفتی بر مبنای اسم و رسم نیست، بلکه در مرحله نخست میزان توانایی، تجربه و سرمایه لازم مدنظر است. حمید دریس اظهار کرد: در این همکاری شرکت ملی نفت ایران کارفرما و شرکت مناطق نفتخیز مجری طرح خواهد بود. دریس افزود: شرکت‌های سرمایه‌گذار که در نهایت برای توسعه میادین نفتی اعلام شده از سوی مناطق نفتخیز جنوب، قرارداد همکاری امضا می‌کنند به عنوان پیمانکار طرح شناخته می‌شوند. وی با بیان اینکه شرکت‌های طرف تفاهم با گذشت حداکثر ۶ ماه مطالعه، طرح پیشنهادی توسعه را ارائه خواهند کرد، افزود: براساس بررسی‌هایی که روی طرح‌های پیشنهادی از سوی شرکت‌ها صورت خواهد گرفت و به دنبال پایش نهایی، طرح‌ها تنها در صورت صلاحیت‌دار بودن به شرکت ملی نفت ایران معرفی می‌شوند.

دریس افزود: طرح‌های پذیرفته شده‌ای که پس از مقایسه همسو با سیاست‌های شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب ارزیابی شده‌اند، در قالب یک طرح نهایی و به دنبال آن شرکت‌های ذی‌صلاح نیز به شرکت نفت معرفی خواهند شد. مدیر امور فنی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب با بیان اینکه در مرحله بعدی شرکت ملی نفت با شیوه مورد نظر خود پیمانکار را انتخاب خواهد کرد، گفت: انتخاب شرکت‌های سرمایه‌گذار خارجی بر مبنای اسم و رسم نبوده و در وهله نخست میزان توانایی، تجربه و سرمایه لازم مدنظر بوده است. وی با تاکید بر تفاوت مدل قراردادی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب با مدل‌های جاری گفت: مدل کنونی انگیزه پیمانکاران را برای افزایش تولید واقعی و انتقال دانش و تکنولوژی افزایش می‌دهد.

فرصتی استثنایی برای طرفین

مدیر بخش مدیریت تولید شرکت شملبرژه نیز گفت: مدل قراردادی شرکت ملی مناطق نفتخیز برای ما آشنا است و آماده هستیم که در این زمینه به عقد قرارداد و همکاری با این شرکت بپردازیم. آنتونی بومن اظهار کرد: شرکت شملبرژه بزرگ‌ترین شرکت خدمات نفتی در جهان است و با توجه به تجربیات زیادی که در بخش مدیریت تولید دارد، می‌تواند به همکاری با مناطق نفتخیز جنوب بپردازد. وی افزود: مدل قرارداد پیشنهادی شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب را درک می‌کنیم و در این زمینه با همان روش پیشنهادی به همکاری و پشتیبانی خواهیم پرداخت.بومن تصریح کرد: امیدواریم هر دو طرف با هم همکاری داشته باشند و با نیت مثبت به تفاهم و امضای قرارداد بپردازند.