زهرا آباقری *

اینجانب زهرا آباقری منتخب اول مردم شریف شهر اراک در شورای اسلامی شهر اراک، بر خود واجب می‌دانم نکاتی چند در خصوص مسائل و مشکلات این شهر را که بر اثر سا‌ل‌ها در حاشیه بودن، اکنون به کوهی از معضلات و مشکلات تبدیل شده را به جهت نظارت آیندگان بر عملکرد خود و به جهت ثبت در تاریخ به عرض شما برسانم. ۱ـ بررسی شود چند درصد از مدیران شهر اراک تا به حال بومی بوده‌اند و چرا سمت گیری انتصابات در این شهر به انتخاب مدیران غیربومی می‌انجامد. مدیریت‌هایی که همواره اولین دغدغه شان در حاشیه بودن و در حاشیه ماندن است. کسانی که از پاسخگویی به افکار عمومی طفره می‌روند و منجر به کنار گذاشتن نیروهای بومی تاثیرگذار در این شهر می‌شوند و شهر اراک باید همواره مرکزی برای آزمون و خطاها و آزمایشگاهی برای مدیرانی باشد که چند صباحی در این شهر فعالیت می‌کنند و بعد هم با ارمغان نقصان و کمبودها این شهر را ترک می‌کنند.

۲ـ سا‌ل‌ها بود که مردم و رسانه‌های محلی و ملی از آلودگی این شهر به واسطه‌ وجود کارخانجاتی چون آلومینیوم، پتروشیمی، پالایشگاه و... می‌نالیدند و بعد از آن بود؛ که نقصان آب اراک هم به آن اضافه شد؛ چرا که درصد بالای نیترات و دیگر مواد مضر در آن، یک حسن به آن اضافه کرده بود و آن هم ابتلای انواع سرطان‌ها و بیماری‌های گوارشی بود که بی‌توجهی به امکانات بیمارستانی، عدم توجه به مطالبات پزشکان متخصص و مهاجرت آنها از این شهر، نبود بیمارستان‌های تخصصی و کمبود نیروها و کادر بیمارستانی و... آن را به معضلی جدی برای این شهر تبدیل کرده است. آلودگی هوای کارخانجات این شهر نیز تنها حسنی که برای مردم آن داشت عوارضی بود که به شهر اراک می‌پرداختند که آن هم اکنون ریالی به مردم آن نمی‌رسد. پتروشیمی اراک نیزکه از مدد و لطف دولت خدمتگزار تغییر نام داده است به پتروشیمی شازند، که حتی آن چند درصدی که از سهم اشتغال می‌توانست به این شهر اختصاص دهد دیگر تخصیص پیدا نکند.

نیروگاه حرارتی نیز جهت تامین و تولید انرژی طبق گزارشات موثق و مستند از سوخت مازوت درجه ۳ استفاده می‌نماید که این امر موجب تولید آلایندگی زیست محیطی گردیده و بیش از ۲۰۰ تن از انواع آلاینده‌ها را به هوا پراکنده کرده است که بر آلودگی شهر اراک تاثیر مستقیم گذارده است؛ به گونه‌ای که اگر بارندگی نیز صورت پذیرد، آلاینده‌های فوق به سم مهلکی تبدیل شده که موجبات انواع بیماری‌ها را فراهم می‌کند.

۳ - طرح کاهش آلودگی هوای اراک که به نظر می‌رسید ارمغان دولت نهم برای شهر اراک باشد اکنون به ورطه فراموشی سپرده شده است و حتی درصدی از آن اعتبارات به این شهر اختصاص پیدا نکرد و اکنون گفته می‌شود انجام این طرح بیش از ۳۰ سال زمان می‌برد؛ یعنی در واقع یک نسل از مردم این شهر باید قربانی شود تا نسل بعدی سهمی از این اعتبارات را به خود اختصاص بدهند. به عنوان نماینده‌ مردم این شهر سوال می‌کنم چگونه است طرحی که بیش از ۲۰۰ میلیارد تومان اعتبار در بالاترین مرجع سیاست‌گذاری دولت (هیات دولت) به خود اختصاص می‌دهد، به یکباره به ورطه فراموشی سپرده می‌شود و حتی در جاهایی گفته می‌شود آلودگی هوای شهر اراک کاهش یافته؛ اما ما هر روزه شاهد افزایش انواع سرطان‌ها در بین مردم این شهر هستیم.

۴ -یک سوال از جنابعالی دارم و آن هم این است که مردم این شهر چرا نباید از مزایا و پتانسیل‌هایی که در شهر اراک وجود دارد، استفاده کنند؟ چرا کارخانجات و شرکت‌های دولتی باید بروند و خرید خود را از تهران و استان‌های دیگر انجام دهند. در صورتی که خیلی از آنها به راحتی می‌توانند از همین شهر خرید کنند؛ اما به بهانه‌های واهی درآمد این شهر را در تهران هزینه می‌کنند. حتما اطلاع دارید که کارخانجات این شهر مدتی است که به لطف واگذاری‌های بدون پشتوانه و غیرکارشناسی و همچنین کمبود مواد اولیه در آستانه ورشکستگی قرار گرفته‌اند. کارخانجاتی چون واگن پارس، آونگان، ماشین‌‌سازی، آلومینیوم‌سازی، کمباین‌سازی، شرکت صنایع و... امروز دیگر چون گذشته قادر به ادامه فعالیت نیستند و بیکاری کارگران شاغل در آن اولین ارمغان آن برای این شهر است.

۵ - جناب آقای رحیمی‏، اراک شهری است که مردم آن از مدیران شهر پیشی گرفته‌اند و ایجاد بیش از ۱۵ محله‌ حاشیه‌نشین و در حاشیه مانده در این شهر خود گویای این مساله است که مدیران و سیاست‌گذاران آن نتوانستند با تهیه طرح‌ها و نقشه‌های مناسب برای مناطق مستعد که عموما زمین‌های دولتی یا اوقافی هستند از مردم جلو بیفتند و به ناچار تسلیم شرایطی شدند که مردم در این مناطق به وجود آورده‌اند. مسوولان نتوانستند تکلیف هکتارها زمین دولتی و اوقافی در این شهر را که هیچ‌گونه مراقبت و حفاظتی از آنها نمی شود، مشخص کنند. زمین‌های دولتی رها شده و دولت هیچ طرحی برای آنها ندارد و همه‌ اینها امروز وضعیت را به گونه‌ای ترسیم نموده است که برخی از مردم در این محله‌ها، با فقدان امکانات اولیه‌ای چون آب، برق، گاز، تلفن، فاضلاب و... و همچنین عدم خدمات رسانی درست و صحیح شهرداری چون آسفالت، جوی، جدول، رفت و روب و امکانات مواجه هستند.

امروز شهر اراک حداقل بیش از ۵ منطقه ویژه گردشگری و شهرک ویلایی را که می‌توانست بهترین منطقه شهر باشد از دست داده است. مناطقی که بهترین منطقه‌ آب و هوایی و جغرافیایی را دارد امروز به بافتی حاشیه نشین تبدیل شده‌اند.

از طرفی دولت نیز اعتباراتی را که برای بهسازی و نوسازی بافت‌های فرسوده و حاشیه‌ای در نظر گرفته شده بود، تخصیص نداده است تا شهرداری بتواند حداقل نسبت به نوسازی و بهسازی این مناطق اقدام کند و با اینکه این موارد طرح مصوب دارد؛ اما هیچ بودجه‌ای تخصیص نیافته که جنابعالی بتوانید با پیگیری این مورد کمک شایانی به حل این معضلات بنمایید.

۶ - نبود حتی یک مرکز تفریحی، توریستی و گردشگری در این شهر به‌رغم تصویب ده‌ها طرح گردشگری (که هیچ کدام به ثمر نرسیده و احتمالا با شرایط فعلی به نتیجه نخواهد رسید) و کمبود بودجه و اعتبار لازم، مردم این شهر را دچار خمودگی و افسردگی نموده است و طرح‌هایی چون شهربازی توفان هم به جهت عدم حمایت و اعتبار لازم به‌رغم افتتاح به تعطیلی کشیده شد و خبر آن هم در جراید به چاپ رسید.

امیدوارم در دیدار آینده شاهد رفع گوشه‌ای از معضلات و مشکلات باشیم.

* عضو شورای اسلامی شهراراک و رییس کمیسیون نظارت