دنیای‌اقتصاد - تبریز - علی نیک‌رفتار: نبودن تکنولوژی پیشرفته تولید چرم و شهرک صنعتی کیف و چرم، نقدینگی نداشتن، سنتی بودن تولید و عدم حمایت دولت، صنعت کفش آذربایجان شرقی را دچار پس روی کرده است. در این شرایط به منظور بررسی مشکلات اتحادیه کفاشان تبریز که یکی از بزرگ‌ترین و با سابقه ترین اتحادیه‌های تولید کفش دست دوز کشور به شمار می‌رود و همچنین آگاهی دادن به مردم و مسوولان اجرایی استان آذربایجان شرقی اعضای هیات رییسه این اتحادیه گردهم آمدند.

جواد حسین‌نژاد، رییس اتحادیه کفاشان شهرستان تبریز با تشریح مشکلات عدیده این صنف اظهار کرد: اتحادیه دارای ۳ هزار عضو است که ۳ تا ۴ درصد این اعضا را واحدهای ضعیف از نظر توان مالی تشکیل می‌دهند، به طوری که این عده پیوسته در محل‌های اجاره‌ای به کار پرداخته و هرچند وقت یکبار به دلیل عدم تامین مالی لازم ناچار از تغییر مکان می‌شوند.

وی افزود: از این رو در نتیجه رکود فروش محصول تولیدی به میزان ۳۰ درصد واحدها به صورت نیمه تعطیل و حدود ۴۰ درصد واحدها نیز در اثر رکود کار به حالت تعطیل درآمده است. حسین نژاد افزود: از سوی دیگر بسیاری از استاد کارها و پیشکسوتان این اتحادیه با توجه به مشکلات اشاره شده و عدم امکان تامین و تهیه مواد اولیه و گرانی اجناس ناچار از ترک کار شده‌اند. وی در ادامه گفت: شهرستان تبریز پتانسیل تولید سالانه ۷۰ هزار جفت کفش دست‌‌دوز را دارد، اما این رقم در حال حاضر به حدود ۴۰ هزار جفت کاهش یافته است.

وی افزود: در حال حاضر تولید کفش در تبریز با مواد اولیه داخلی صورت می‌گیرد در حالی که کیفیت مواد داخلی بسیار پائین بوده و از نظر تنوع رنگ و چسب و رویه آن نیز به‌ هیچ وجه با مواد اولیه خوب همخوانی ندارد.

رییس اتحادیه کفاشان تبریز اذعان کرد: در گذشته و با وجود چرم‌سازی‌های قوی و خوب کفش‌های بسیار با کیفیت تولید می‌شد، اما در نتیجه عدم حمایت مسوولان این واحدها یکی بعد از دیگری تعطیل شدند، بنابراین در حال حاضر مواد اولیه توسط تولیدکنندگان و به صورت قاچاق از کشورهای خارجی تهیه می‌شود.

حسین‌نژاد مشکل دیگر را ورود کفش‌های بی‌کیفیت چینی به خصوص به صورت قاچاق عنوان کرد و گفت: ظاهر خوب، ارزانی و تنوع رنگ، مردم را متمایل به خرید این اجناس می‌کند در حالی که این کفش‌ها پس از چند روز غیر قابل استفاده می‌شود.

وی خاطرنشان کرد: در ۳۰ سال گذشته به دلیل غفلت تولیدکنندگان و عدم حمایت دولت، رقابت در تولید کفش با کیفیت دست‌دوز از دست رفته و در این زمینه محتاج دیگر کشورها شده‌ایم.

رییس اتحادیه کفاشان شهرستان تبریز ادامه داد: مشکل دیگر حال حاضر اتحادیه کفاشان تبریز مربوط به عرضه کفش خارجی در اکثر بوتیک‌ها است که به دلیل عدم آشنایی صاحبان بوتیک‌ها از کیفیت کفش به ویژه کفش زنانه خریداران با یکی دو بار پوشیدن آنها متوجه متلاشی شدن کفش می‌شوند و حق اعتراض هم پیدا نمی‌کنند. بدیهی است اگر دولت در این زمینه به کمک اتحادیه آمده و تسهیلات مالی در اختیارمان بگذارد تا بتوانیم مواد اولیه با تعرفه پایین وارد و نیز دستگاه‌های تولیدی پیشرفته و روز را خریداری کنیم قطعا خواهیم توانست کفش با کیفیت و مطمئن تهیه و به بازارهای داخلی و خارجی عرضه کرده و رقابتی نیز بین تولیدکنندگان به‌وجود بیاوریم.

حسین‌نژاد در پایان به عدم ایجاد شهرک کیف و چرم نیز در استان اشاره کرد و یادآور شد: با وجود آمادگی یکصد واحد تولیدی بزرگ از سوی اتحادیه کفش تبریز و تشکیل جلسات متعدد با مسوولان ذی‌ربط متاسفانه اقدام اساسی و فراهم آوردن تسهیلات اولیه برای خرید زمین و ساخت آن از سوی مسوولان امر فراهم نشده است و این امر هم اینک در بلاتکلیفی به‌سر می‌برد.