درس‌های ترکیه برای صنعت جواهر ایران
ممکن است برخی تصور کنند تا وقتی کشورهای موفقی مانند ایتالیا در بازار جهانی طلا و جواهر سهم حداکثری دارند و برندهای موفقی را با سرمایه‌گذاری و گردش مالی چند صدمیلیون دلاری در اختیار دارند، ایران کجای ماجرا قرار دارد و آیا می‌توانیم در بازار کوچک ۸۰ میلیون نفری کشورمان، به صنایع بزرگ تولید جواهر فکر کنیم؟ اما ترکیه نشان داد که این کار امکان پذیر است.
زمانی ایتالیا در صنعت طلا در دنیا حرف اول را می‌زد؛ اما امروز ترکیه با سرمایه‌گذاری که روی این صنعت انجام داده، به رقیب سرسختی برای صنعت طلا و جواهر ایتالیا تبدیل شده و حتی ممکن است به زودی جایگاه ایتالیا را در این صنعت قبضه کند. ترکیه راهی را رفته است که ایران نیز می‌توانست و می‌تواند طی کند.
ترکیه یک شبه به این موفقیت نرسیده و مسیری ۱۵ ساله را پشت سرگذاشته است. اصلاحات اقتصادی این کشور در اوایل قرن ۲۱، به بسیاری از صنایع امکان داد تا رشد بالا را تجربه کنند. صنایع مرتبط با جامعه مصرف کننده بانوان، رشد بهتری را در ترکیه تجربه کردند که می‌توان به پوشاک، بهداشتی و آرایشی و طلا و جواهر اشاره کرد.
بخش مهمی از رشد صنعت طلا و جواهر ترکیه، مدیون سرمایه‌گذاری‌های مشترک با همکاری برندهای بین‌المللی بود. چیزی که به ایرانیان نیز پیشنهاد شد اما برخی مسائل حاشیه‌ای، مانع به نتیجه رسیدن آن شد. بخشی از این حواشی را می‌توان در دهلی نو پیگیری کرد و عدم تمایل برخی جریان‌های مالی در هند که مخالف رشد صنعت طلا و جواهر در ایران بودند و از روش‌های غیرمرسوم، مذاکرات غول‌های طلا و جواهر برای تولید مشارکتی در ایران را با اختلال مواجه کردند.
البته اروپایی‌ها برای تعامل فنی، شرایطی را مدنظر دارند که شاید با شکل‌گیری کنسرسیوم‌های قوی و شراکت بازیگران متوسط صنعت طلا و جواهر ایران، این شرایط بهتر تحقق پیدا کند. زیرا اروپایی‌ها از جمله برخی برندهای ایتالیا، به دنبال شرکای با ظرفیت مالی، فنی و بازرگانی جدی می‌گردند و اگر با برخی افراد در ایران به توافق نرسیده‌اند، به معنی انصراف طرف اروپایی از همکاری با ایران نیست. ایران از دید آنها، مسیر دستیابی به یک بازار ۴۰۰ میلیون نفری است و نمی‌توان چنین بازاری را با ناکامی چند سفر و مذاکره کاری، نادیده گرفت.
