بررسی تاثیر داروها بر تومورهای سرطانی با ایمپلنت میکرو
در حال حاضر، نظارت بر اثرات داروها بر روی بیمار مبتلا به سرطان مغز در طول عمل جراحی به تصویربرداری مغز حین عمل و نمونه‌‌‌برداری از بافت پس از تجویز دارو محدود است. تکنیکی که به عنوان میکرودیالیز شناخته می‌شود در حال حاضر به عنوان یکی از گزینه‌‌‌های نمونه‌‌‌برداری کم تهاجمی‌‌‌تر برای آزمایش تاثیر داروها بر تومورهای مغزی است، اما حتی برای این کار نیز باید یک لوله نازک کاتتر کامل در حفره جمجمه بیمار قرار داده شود.
در طول توسعه، محققان بیمارستان بریگهام این دستگاه را به طور خاص برای کمک به آزمایش درمان در بیماران مبتلا به سرطان مغز یا گلیوما، نوعی تومور که منشأ آن از مغز یا نخاع است، طراحی کردند. این دستگاه طوری طراحی شده است که فقط برای دو تا سه ساعت در بیمار کاشته می‌شود، در حالی که میکرودوزهای داروی مربوطه را که تحت نظارت است ارائه می‌دهد. به گفته محققان، این می‌تواند تاثیر ۲۰ دارو را بر تومورهای سرطانی مشاهده کند. پس از برداشتن دستگاه (مدتی قبل از پایان جراحی)، بافت اطراف برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه بازگردانده می‌شود.
در بیانیه‌‌‌ای پیرپائولو پروزی، محقق اصلی و استادیار بخش جراحی مغز و اعصاب در بیمارستان بریگهام در این خصوص اظهار کرد که دانستن میزان تاثیر داروهای سرطان بر این تومورها بسیار حائز اهمیت است. او گفت: ما باید بتوانیم در مراحل اولیه درک کنیم که کدام دارو برای هر بیمار معینی بهتر عمل می‌کند. در طول فرآیند، محققان در بیمارستان بریگهام یک کارآزمایی بالینی را برای مشاهده تاثیر واقعی ایمپلنت بر روی بیماران واقعی انجام دادند. این مطالعه نشان داد که هیچ یک از بیماران در کارآزمایی، هیچ عارضه نامطلوبی را تجربه نکردند. محققان توانستند داده‌‌‌های بیولوژیکی را از دستگاه‌‌‌ها جمعآوری کنند، مانند اینکه چه تغییرات مولکولی هنگام تجویز هر دارو رخ می‌دهد. در حالی که این مطالعه نشان داد که ایمپلنت می‌تواند به راحتی در عمل‌‌‌های جراحی گنجانده شود، محققان هنوز در حال تعیین این موضوع هستند که چگونه داده‌‌‌های جمعآوری شده می‌توانند برای بهینه‌‌‌سازی درمان تومور مورد استفاده قرار گیرند.
محققان اکنون در حال انجام مطالعه دیگری هستند که بر روی کاشت دستگاه در ۷۲ ساعت قبل از جراحی اصلی از طریق یک روش کمتر تهاجمی تمرکز دارد. پیشرفت‌‌‌ها در فضای درمان سرطان با تکرارهای جدید ترکیبات مختلف دارویی و ویروس‌‌‌هایی که می‌توانند با سلول‌‌‌های سرطانی که در فضای بیوتکنولوژی ظهور می‌کنند مبارزه کنند، همچنان در حال گسترش است. ایمپلنت‌‌‌هایی مانند این نوآوری که توسط بیمارستان بریگهام ساخته شده است، دانشمندان را یک قدم به استفاده بهتر از ابزارها و داده‌‌‌ها برای ارائه برنامه‌‌‌های درمانی مراقبت شخصی‌‌‌تر برای بیماران سرطانی نزدیک‌‌‌تر می‌کند.
ایمپلنت بیومتریک بیماران پیوندی را از نظر رد عضو نظارت می‌کند
محققان دانشگاه نورث وسترن یک ایمپلنت بیوالکتریک ابداع کردند که می‌تواند نوسانات دما را که معمولا درست قبل از رد پیوند عضو توسط بدن اتفاق می‌‌‌افتد، تشخیص دهد. این سنسور کوچک‌تر از یک ناخن است و تنها ۲۲۰ میکرومتر ضخامت دارد. این فناوری جدید حسگر به اندازه‌‌‌ای نازک است که می‌تواند مستقیما روی لایه فیبری کلیه - به نام کپسول کلیه - قرار گیرد که اطراف آن عضو را احاطه کرده و از آن محافظت می‌کند. این دستگاه با نظارت مداوم بر تغییرات جریان خون و دما کار می‌کند. دماسنج داخلی می‌تواند افزایش‌‌‌هایی را تا ۰۰۴/ ۰ درجه سانتی‌‌‌گراد حس کند. هنگامی‌‌‌که یک بی‌نظمی تشخیص داده می‌شود، حسگر که حاوی یک باتری میکرو سکه‌‌‌ای برای تامین انرژی است، از بلوتوث برای هشدار دادن به بیمار یا پزشک از طریق تلفن هوشمند یا تبلت استفاده می‌کند. هر افزایشی معمولا نشانه التهاب است، نشانه بالقوه رد پیوند است.
پس از هر عمل جراحی که شامل پیوند عضو باشد، خطر رد شدن پیوند زیاد است. این حسگر به طور خاص برای پیوند کلیه ساخته شده است، اما می‌تواند برای سایر اندام‌‌‌ها از جمله کبد و ریه‌‌‌ها نیز به کار گرفته شود. پیوند کلیه در ایالات متحده در حال افزایش است و معمولا برای افرادی که قادر به زندگی بدون دیالیز نیستند توصیه می‌شود. صندوق کلیه آمریکا اشاره می‌کند که رد حاد پیوند کلیه یک ماه پس از جراحی در حدود پنج تا بیست‌درصد از بیمارانی که تحت عمل جراحی قرار می‌‌‌گیرند اتفاق می‌‌‌افتد. به همین دلیل تشخیص رد پیوند بسیار مهم است، که زمانی اتفاق می‌‌‌افتد که سیستم ایمنی بدن شما با اندام جدید مانند یک جسم خارجی برخورد کرده و به آن حمله کند.
اگر یک ارائه دهنده مراقبت‌‌‌های بهداشتی به موقع علائم رد را تشخیص دهد، مداخله پزشکی می‌تواند اندام جدید را در میزبان جدید حفظ کند. محققان Northwestern گفتند که این دستگاه علائم هشدار دهنده رد عضو را سه هفته زودتر از روش‌های نظارتی فعلی تشخیص داد. «استاندارد طلایی» فعلی برای تشخیص رد، بیوپسی است، که در آن یک نمونه بافت از عضو پیوندی استخراج می‌شود و سپس در آزمایشگاه تحت آنالیز قرار می‌گیرد. با این حال، بیوپسی‌‌‌ها تهاجمی هستند و می‌توانند باعث خونریزی و افزایش خطر عفونت شوند.
با وجود توسعه اولین محصول نوآورانه در نوع خود، محققان دانشگاه نورث وسترن هنوز راه درازی در پیش دارند. این نوآوری قبل از اینکه بتواند تاثیری در بازار جراحی بگذارد، هنوز باید در یک محیط بالینی روی انسان آزمایش شود. جان راجرز یک متخصص الکترونیک زیستی که پیشرفت این وسیله را رصد می‌کند، گفت: تیمش در حال ارزیابی راه‌‌‌هایی برای شارژ دوباره این وسیله‌‌‌اند تا برای مدت طولانی دوام داشته باشد.
