سالمرگ معمار پارک گوئل
گروه تاریخ و اقتصاد: در دهم ژوئن سال ۱۹۲۶ چراغ زندگی آنتونی گائودی یکی از بزرگ‌ترین معماران جهان برای همیشه خاموش شد. او طراح صدها خانه مسکونی و فضاهای عمومی است. پارک معروف «گوئل» در بارسلونا از جمله شاهکارهای این معمار و متفکر است. آنتونی گائودی در سال ۱۸۵۲ در ایالت کاتالان (Catalan) و در روستایی نزدیک بارسلون اسپانیا به دنیا آمد و در سال ۱۹۲۶ در گذشت. آثار اولیه او در دهه ۱۸۷۰ نشان‌دهنده واکنش وی نسبت به شیوه مرسوم و متمایل به نئوگوتیک امپراتوری دوم و ملهم از قرون وسطی بود و به تدریج به سبک مستقل و منحصربه‌فرد خود که ناشی از خصایص فردی و خلاقیت بی‌حد او بود دست یافت.
گروه تاریخ و اقتصاد: در دهم ژوئن سال ۱۹۲۶ چراغ زندگی آنتونی گائودی یکی از بزرگ‌ترین معماران جهان برای همیشه خاموش شد. او طراح صدها خانه مسکونی و فضاهای عمومی است. پارک معروف «گوئل» در بارسلونا از جمله شاهکارهای این معمار و متفکر است. آنتونی گائودی در سال ۱۸۵۲ در ایالت کاتالان (Catalan) و در روستایی نزدیک بارسلون اسپانیا به دنیا آمد و در سال ۱۹۲۶ در گذشت. آثار اولیه او در دهه ۱۸۷۰ نشان‌دهنده واکنش وی نسبت به شیوه مرسوم و متمایل به نئوگوتیک امپراتوری دوم و ملهم از قرون وسطی بود و به تدریج به سبک مستقل و منحصربه‌فرد خود که ناشی از خصایص فردی و خلاقیت بی‌حد او بود دست یافت.
خاستگاه مدرنیزم در کاتالونیا مرکز سیاسی و فرهنگی به نام «کاتالاسنتر» بود که در سال ۱۸۸۷ برای تشویق بازگشت به سنت‌های محلی و مدرن سازی سرزمین به مثابه مبنای ضروری کسب استقلال سیاسی و جدا شدن از اسپانیا تاسیس شد. او در آغاز از تعالیم نظری «ویوله لودوک» و «راسکین» متاثر بود و مانند آن دو برای تجدید نظر اساسی، عمیق و ساختاری در الگوهای ساختمانی، نقطه عطف‌های قرون وسطایی را ترجیح داد. او از ۱۹۰۰ تا ۱۹۱۴ دو اثر باشکوه برای گوئل یکی باغ مجللی در حومه بارسلون که بعدها به پارک شهر تبدیل شد و نیز یک محله کارگرنشین در حومه شهر ساخت. آنتونیو گائودی یکی از معماران خلاق عصر ما است گرچه از نظر مورخان هنر و معماری آثار او پیوستگی‌‌هایی با معماری اسلامی اسپانیا، گوتیک کاتالونی و سبک (آرنوو) دارد ولی نبوغ او در این است که شالوده‌ای برای هنر جدید به ما ارائه داده است. در کارهای وی دنیایی کامل و منحصربه‌فرد نمایش داده می‌شود. «پارک گوئل که قسمتی از طرح شهرسازی بارسلون (در سال‌های ۱۹۰۷-۱۹۰۰) است و در دامنه کوه‌های «پلادا» قرار گرفته یک سمفونی واقعی از شکل و رنگ است. در اینجا برخلاف کلیسای «ساگرادافامیلیا» دنیایی کودکانه و افسانه‌ای آفریده شده است در این دنیای جادویی که ترکیبی از فانتزی و مهارت مهندسی است بناها و گیاهان با هم آمیخته شده اند در اینجا دیوارها و طاق‌نما‌ها و طاق‌ها و ستون‌ها همگی به نحوی قوی دارای فرم‌های مجسمه‌ای مانند هستند و از خطوط «آرنوو» در آن اثری دیده نمی‌‌شود. در فضای آزاد نیمکت‌هایی که مار مانند می‌خزند با طرح‌های آبستره و موتیف‌های دریایی مزین اند. قسمت‌های ساختمان با قطعات کاشی، شیشه و بطری‌های رنگارنگ پوشیده شده‌اند.»
باغ گوئل که بعدا به پارک تبدیل شد ابتدا در خارج از شهر بارسلون قرار داشت که در حال حاضر در داخل شهر است در مجاورت ورودی پارک دو ساختمان کوچک مشاهده می‌شود که بخش اداری و کتابفروشی است فضای این دو ساختمان دیسنی لند را تداعی می‌کند یا به عبارتی دیسنی لند می‌‌تواند از این فضا اقتباس شده باشد. ساختمان‌های کوتاه و کم ارتفاع آن یاد‌آور فضاهای انسانی و کودکانه مون‌مارتر پاریس و ونیز است که همه چیز قابل دسترس و در مقیاس انسان به‌نظر می‌‌آید. پس از ورود به محوطه پارک با پله دوطرفه‌ای مواجه می‌شویم که با دست انداز و باغچه تزئین یافته و در آخرین باغچه وسطی پله‌‌ها، سمندر رنگارنگ و معروف پارک سربلند کرده است. پله‌‌ها به فضایی سرپوشیده منتهی می‌شود که ستون‌های دور یک را تداعی می‌کند و روی آن با دست‌‌اندازی عجیب نیمه محصور شده است و در پشت دست اندازها جای نشستن مشاهده می‌شود نمای گوشه و کنار دست انداز با کاشی‌‌های شکسته نقش شده و هیچ نقشی مشابه یکدیگر نیست همه چیز متنوع زیبا و به طرز حیرت انگیزی هماهنگ است. باغسازی این پارک و گیاهان انتخابی همه و همه با دقت هر چه تمام‌تر طراحی شده است در انتهای پارک به فضایی می‌رسیم که غارهای طبیعی را تداعی می‌کند و کلا از سنگ ساخته شده و دو ضلع قوس یا پایه‌‌های قوس بر زمین عمود نیستند. ساختمان مسکونی نیز در این پارک وجود دارد که به‌طور کامل و با اثاثیه به‌صورت موزه حفظ شده است.
منبع: تاریخ معماری مدرن- لئوناردو بنه‌ولو ترجمه علی‌محمد سادات‌افسری، مرکز نشر دانشگاهی شماره 1203، چاپ اول سال 1384 جلد دوم
سایت آنتونی گائودی
ارسال نظر