برندسازی شهری

برندسازی شهری یا به تعبیر انگلیسی‌‌هاCity branding در معنایی که امروز به کار می‌‌رود نوعی سیاست‌‌گذاری یا راهبرد مدیریت شهری است. در این سیاست شهری هدف عبارت است از ارائه تصویر، تعریف و معنایی از یک شهر یا مکان برای جامعه جهانی به نحوی که به کمک این تصویر یا تصاویر شهر بتوان تلقی منسجمی از کلیت شهر به وجود آورد؛ برداشت یا تصویری که مکان یا شهر موردنظر را جذاب، امن، برخوردار، غنی، مناسب و آماده برای گروه‌‌های مختلف جامعه، اعم از گردشگران، سرمایه‌‌گذاران، صاحبان شرکت‌ها و مناسب برای هدف‌‌های مختلف اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی کند. سیتی برندینگ به‌عنوان مفهومی جدید، نوعی سیاست‌گذاری، خط مشی و استراتژی یا راهبرد، برای هدف‌های چندگانه در مورد شهرها به کار می‌رود.

در اینجا هم بحث مارکتینگ و بازاریابی شهر مطرح است، و هم بحث هویت دادن و شکل دادن به شخصیت شهر. در این سیاست شهری، راهبرد ما این است که بتوانیم برساخت تازه‌‌ای از شهر ارائه کنیم. این برساخت، ایماژی است که ما از طریق تمرکز و تکیه بر وجه خاصی از شهر مثلا وجه سیاسی، فرهنگی، اجتماعی یا اقتصادی خاص و به نوعی با حتی برجسته‌‌سازی، مبالغه کردن و استفاده از همه قابلیت‌‌های تاریخی، اجتماعی یا سیاسی‌‌ای که در شهر وجود دارد، آن را به‌صورت نماد یا نشانه‌‌ای درآوریم که وقتی گردشگران، تجار، سرمایه‌‌داران، سیاستمداران، شرکت‌ها و به‌طور کلی انسان‌‌ها با آن مواجه می‌‌شوند تحت تاثیر آن نماد قرار گیرند و آن نماد به نوعی بتواند معرف و بیان‌‌کننده آن مکان باشد. به همین دلیل سیاست راهبردی برندسازی ماهیتا سیاستی ارتباطی است. به این معنا که هدف ما در این سیاست‌‌گذاری، ایجاد نوعی تعامل گسترده و فراگیر است که طی آن بتوانیم شهر یا آن مکان را در یک شبکه تا حد ممکن گسترده قرار دهیم و به نوعی آن شهر در کانون توجه مبادلات و ارتباطات، اعم از مبادلات تجاری، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی قرارگیرد.

- بخشی از یک گفت‌وگو با دکتر نعمت‌الله فاضلی، جامعه‌شناس و مورخ