«در اواخر سال ۱۸۶۰ دو مصیبت که به ترتیب در ایران رخ داد پیشرفت را متوقف ساخت و حتی واپسش راند. مرض ماسکاردین شدیدا محصول ابریشم را پایین آورد و یکسری خشکسالی که به قحط سالی سال ۱۸۷۲ انجامید. یکی از عوامل مخرب نیز تنزیل سریع نرخ پول رایج بود که یک قسمتش در نتیجه تنزل ارزش پول و یک قسمتش هم به‌خاطر سقوط ارزش نقره از اواخر سال ۱۸۶۰به بعد بود...».

چارلز عیسوی، تاریخ اقتصادی ایران - عصر قاجار ۱۳۳۲-۱۲۱۵ ه. ق، ترجمه یعقوب آژند. چاپ دوم. نشر گستره.