لایحه تعلیمات اجباری

در این لایحه که بعدا تصویب و به صورت قانون به اجرا درآمد؛ تاکید شده بود: تعلیمات عمومی در ایران باید اجباری، رایگان و یکسان باشد. این قانون، چند سال پیش از تدوین و تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر که دوره آموزش و پرورش عمومی را در کشورهای عضو سازمان ملل اجباری و رایگان توصیه کرده است تصویب شده بود. آموزش رایگان و یکنواخت در ایران از شهریور سال ۱۳۵۳ به تدریج به همه مقاطع تحصیلی تا دکترا تعمیم داده شد و مدارس غیردولتی به صورت دولتی درآمدند، ساختمان‌ها و تجهیزات آنها خریداری شد و کارکنانشان با احتساب سوابق کار به استخدام دولت درآمدند. در سال ۱۳۵۸ قانون اساسی تازه ایران (جمهوری اسلامی) اصل ۳۰ خود را به رایگان بودن آموزش و پرورش در قلمرو کشور اختصاص داد.