ایستگاه فضایی میر
در طول یک دهه توسعه میر، این ایستگاه فضایی هیچ‌گاه خالی از سکنه نبود. پس از آنکه اولین ماژول میر در مدار قرار گرفت، اواسط سال ۱۹۸۶ میلادی اولین گروه از فضانوردان راهی این ایستگاه شدند. بین سال‌های ۱۹۸۶ تا ۲۰۰۰ که اولین و آخرین گروه فضانوردان وارد این ایستگاه بین‌المللی شدند، بیش از ۲۸ گروه فضانوردی در میراقامت داشتند. هریک از گروه‌ها اقامتی ۶ماهه در ایستگاه میر داشتند، به طوری که با رسیدن هر فضاپیما که گروه جدید را به میر انتقال می‌داد، گروه قبلی به زمین باز می‌گشتند. جز روس‌ها، فضانوردانی دیگری نیز از سایر ملیت‌ها در میر اقامت داشتند. بین سال‌های ۱۹۸۷ تا ۱۹۸۸ میر میزبان فضانوردانی از کشور‌های عضو پیمان ورشو بود
سپس با همکاری آژانس فضایی روسیه با آژانس فضایی اروپا، فضانوردان قاره سبز نیز به این ایستگاه راه پیدا کردند. در سال‌های پس از فروپاشی شوروی و توافق روسیه با آمریکا برای برنامه میر-شاتل، فضاپیماهای آمریکایی نیز راهی میر شده و از طریق درگاه ماژول Kristall، به این ایستگاه فضایی متصل می‌شدند. میر عمری فراتر از ۵ سال پیش‌بینی شده برای آن داشت. این ایستگاه فضایی نهایتا میزبان ۱۲۵ فضانورد از ۱۲ ملیت مختلف طی ۱۷ سفر بود. اما وجود مشکلات فراوان که شماری از آنها به‌دلیل عمر بالای این ایستگاه بود، دولت روسیه را بر آن داشت تا به فعالیت میر پایان دهد. روس‌ها در سال ۲۰۰۰ میلادی اعلام کردند که این ایستگاه را در آینده نزدیک از رده خارج خواهد کرد. ۲۴ ژانویه ۲۰۰۱، فضاپیمای کارگوی Progress که با سوخت پر شده بود راهی میر شد و پس از اتصال به این فضاپیما با روشن کردن موتورهای خود، فرآیند خروج از مدار و سقوط کنترل شده این ایستگاه را در اقیانوس آرام جنوبی به پیش برد.
ارسال نظر