شکست سپاه گورکانی از سربازان ایرانی

۱۸ دسامبر سال ۱۶۵۰ میلادی نیروهای اعزامی «شاهجهان» امپراتور گورکانی (تیموری) هند به قندهار از سربازان ایرانی مستقر در پادگان این شهر شکست خوردند و پا به فرار گذاشتند. این دومین شکست هندیان در قندهار از ارتش ایران بود. سال پیش از آن شاه‌عباس‌دوم شخصا با سپاه اصفهان برای بیرون راندن هندیان از قندهار به این منطقه رفته و پیروز شده بود. سران دهلی از دیر زمان چشم طمع به قندهار دوخته بودند که گوشه‌ای از ایران خاوری بود.

تلاش‌های بی‌نتیجه سران دهلی در سال‌های ۱۶۵۲ و ۱۶۵۳ ادامه یافت و این چهار لشکرکشی برای آنان ۱۲۰ میلیون روپیه طلا هزینه داشت. تمایل به تصرف قندهار از زمان حکومت جهانگیرشاه آغاز شده بود زیرا وی در نظر داشت پایتخت را از دهلی به لاهور منتقل کند و نمی‌توانست یک پادگان نیرومند ایران در قندهار را تحمل کند و این، درحالی بود که امپراتوران گورکانی استقرار پرتغالی‌ها و انگلیسی‌ها را در سواحل شرقی و غربی آن کشور تحمل می‌کردند و بیمی از ورود فرانسویان و هلندی‌ها هم نداشتند.