تروی اسمیت موسس رستوران‌های زنجیره‌ای فست فود «سونیک درایو-این»
تروی اسمیت در ۱۹۴۰ از دبیرستان فارغ التحصیل شد، یک سال بعد با دالی تویگز ازدواج و در دسامبر ۱۹۴۲، در میانه جنگ جهانی در نیروی هوایی ارتش آمریکا نام‌نویسی کرد. پس از پایان خدمت در ارتش، به‌عنوان راننده کامیون حامل شیر کار خود را آغاز کرد، اما از آنجا که می‌خواست خودش رئیس خودش باشد، قهوه‌خانه و رستورانی در شاونی اوکلاهاما گشود. سپس با جو مک کیمی شریک شد و آن دو درایو-اینِ (رستورانی که به مشتریان خود، بدون پیاده شدن آنان از خودرو سرویس می‌دهد) همبرگرِ تاپ‌هت و رستوران استیک لاگ‌هاوس را افتتاح کردند. اسمیت زمانی که در مرز ایالت‌های لوییزیانا-تگزاس رانندگی می‌کرد، وارد یک رستوران فست‌فود شد که از یک سیستم سفارش‌دهی در نقاط مختلف پارکینگ بهره می‌برد و به مشتریان خود این امکان را می‌داد تا از درون خودرو سفارش غذا بدهند. او طراحی این سیستم ارتباطی را به دست آورد و پس از بازگشت به شاونی سهم خود در دو رستوران یادشده را در ۱۹۵۹ به شریکش مک‌کیمی فروخت. سپس به خیابان هریسون در همین شهر رفت و یک درایو-اینِ جدید افتتاح کرد که به مشتریان امکان می‌داد تا از درون خودرو سفارش بدهند و سپس پیشخدمت‌هایی اسکیت‌سوار طی سه دقیقه غذا را به آنها می‌رساندند. در درایو-این اسمیت پارکینگ فضای خصوصی بیشتری در اختیار مشتریان می‌گذاشت و از بلندگوها موسیقی پاپ پخش می‌شد. او همچنین این طراحی را در رستورانی واقع در استیل‌واتر اجرا کرد و رستوران‌های خود را با شعار تبلیغاتی «سرویس‌دهی با سرعت صوت» (Service with the Speed of Sound)، سونیک نام نهاد. سونیک در راستای تلاش برای توسعه فعالیت‌های خود، یک الگوی استفاده از نام تجاری طراحی کرد و به این ترتیب در اواخر دهه ۷۰ هر روز شعبه‌ای از آن افتتاح می‌شد. در ۱۹۸۳ اسمیت از فعالیت در شرکت کناره‌گیری کرد هر چند همچنان یکی از اعضای هیات‌مدیره آن بود. در سال ۲۰۰۷ او همراه با همسرش بخشی از سهام سونیک را به ارزش سه میلیون دلار به دانشگاه اوکلاهامای مرکزی اهدا کردند. آن دو همچنین کمک‌های مالی بسیاری به مجموعه «باشگاه جوانان مسیحی» در شاونی اختصاص دادند. مرگ اسمیت در اکتبر ۲۰۰۹ در اوکلاهاما و پس از دو دهه درگیری وی با بیماری آلزایمر روی داد.
